Miss Victoria

56 - top

Sensitive chapter:

Samantha's point of view

"WOW! ANG LAKI pala ng bahay mo." Irene commented to my house while looking around. "Are you sure na ikaw lang ang mag isa dito?"

Actually, kasama ko 'yung mga dating nakatira dito na naging abo na. Nagpaparty kami tuwing alas tres nang madaling araw.

"Oo, pero minsan pumupunta rin dito sila Savi. Pero ang madalas talaga na pumunta ay si Kaiden at si Kiefer, " Sagot ko na ikinasimangot ng mukha niya. Luh, May nagawa ba ako?

"Huy! Bakit nakasimangot diyan?" Lumapit ako upang hawakan ang pisngi niyang napakalambot.

Ang sarap pisilin. Talaga Samantha, anong lasa? Kung puwede ko lang 'to kagatin, kanina pa' to namumula.

"Wala, naiinis lang ako kapag naririnig ko 'yung pangalan na 'Kiefer'." Natawa naman ako sa kan'yang tinuran, bakas sa boses niya ang pagseselos, kaya pinisil ko ang kan'yang pisngi.

"Selos ka?"

She shifted her gaze at me, looking at me coldly. "Malamang." Sabi na eh. Tsk!

"Wala kang dapat ikaselos, love. Gustuhin ko man siyang patulan noon, pero ang puso niya ay kay Francine lang talaga." Pang-aasar ko na ikinadilim ng awra niya, kung nakakamatay lang ang pagtitig, puwes kanina pa ako nakabulagta sa harapan niya.

Hindi ko naman talaga siya papatulan 'no!

"Ah, so may balak ka nga?" Taas kilay na tanong ni Irene sabay kuros ng braso, para akong hinahamon sa sapakan.

Asus! Parang kanina ayaw lang ako pakawalan,' tapos ngayon aawayin na ako.

"Wala."

Bahala siya sumakit ang ulo niya kakaisip.

"Ang gulo mo!" Reklamo niya na ikinatawa ko pa lalo. Kung trabaho lag ang pang-aasar, kanina pa ako naliligo sa mga libo kong sinahod.

Sabi na eh mag-iisip talaga 'to, puwes bahala siya sumakit ang ulo.

"My heart is only yours, my Eneri." I sweetly uttered as I hugged her to comfort her. Eneri ang bunny ko.

"Eneri?" She wondered.

Slow niya talaga kahit kailan, kaya ayoko bumanat eh. Siguro dumaan na ang pasko hindi niya pa rin nagigets.

"Irene. Pag binaliktad mo, Eneri,"

"Cute, parang ako, " She commented to herself and to her nickname making my eye rolled at her.

Wow! Lakas ng hangin, ah. Parang tatangayin yata bahay ko.

"I still can't believe.." Wika ko habang nakabaon ang mukha ko sa kan'yang balikat, nasa bewang niya ang aking mga braso nakalingkis nang mahigpit.

"Still can't believe, what?"

"That your parents will accept us. I'm just... just really scared of losing you to me... again, love." She was stroking my hair up and down while her eyes was looking at me sincerely.

"Don't overthink to much na love. Because, I will never ever lose you again, promise." I nodded to her assurances before burrying my face again to her neck.

Can we just be like this for the rest of our lives?

I sniffed her neck which was very fragrant. My god, she smells addictive! A vanilla scent. I slowly licked it until I decide to sucked it. Hmmm, kalasa niya ang cake, puwede ba siyang kagatin?

Kumapit pa ako lalo sa kan'yang bewang at bahagyang umangat upang maabot pa lalo ang leeg niya. Napaka tangkad kasi, hindi ko maabot.

"Ugh! S-samantha.." She moaned when I bit her neck. Ganito pala ang feeling kapag ikaw na 'yung kumakagat, dati kasi ako ang laging kinakagat.