Miss Victoria

52 - evening

Samantha's point of view

DURING THE LONG HOUR I was with Irene in her room, I didn't know that I had fallen asleep. I just woke up when I feel someone was kissing me on my face.

"Good evening," She greeted me tenderly, kissing my cheeks. She always makes me smile at the little things she does.

Oh, Lord I love this day!

"Gabi na ba?" Hindi ko alam na napasarap pala ang tulog ko dahil sa pagod galing sa trabaho at sa pag-asikaso sa kan'ya.

"Yup, angsarap nga ng tulog mo, eh. Alam mo ba na kanina pa kita kinikiss. Kulang na lang halikan na kita sa labi para magising ka," She chuckled. Sana pala hindi na lang muna ako nagising para halikan niya ako sa labi. Tsk!

"Bakit hindi mo ginawa?"

I badly want to kiss and own her lips. Tagal ko na ring hindi siya nahahalikan, when kaya mafifeel ang labi nitong babaita na 'to?

"There is a right time for that, I know you're tired from work and taking care of me," She calmly uttered. "And, you have to change your clothes na rin pala," Gabi na nga pala.

"Hala! Oo nga pala gabi na, kailangan ko ng umuwi. Sorry kung napasarap 'yung tulog ko, Shocks!" I panicked. Naalala ko na hindi ko pala bahay ang tinutulugan ko, baka maabutan pa ako ng mga magulang niya 'pag nagkataon.

Akmang tatayo na sana ako, ngunit bigla akong hinatak ni Irene pahiga ulit sa kama niya. Pinulupot niya ang kan'yang kamay sa buong katawan ko at kan'yang binti ay ipinatong din sa akin.

"No, walang uuwi. You'll stay here." She said sternly as she shut here eyes. Akala ko ba gigising na, bakit pumikit 'to?

"Huy! Bakit mo ako ginising kung matutulog ka pala? Atsaka kailangan ko ng umuwi, baka maabutan pa tayo ng magulang mo," I reminded to, trying to get out of her embrace.

Iritang-irita na ako sa sarili ko at sa kan'ya, hindi ko man lang magawang makaalis sa mga kamay niyang nakapulupot sa akin. Partida ang tamlay lang nito kanina, ah!

"I will handle them when they come home, atsaka hindi pa naman ngayon ang uwi nila," I simply rolled my eyes to her. Hindi niya naman makikita kasi nakapikit siya.

Bumuklat naman ang mga mata niya, tinignan ko siya na akala mo'y hindi nagtaray. "Wag mo akong rolyohan ng mata riyan, Sammybear." Paano niya nalaman?

"Huh? Paano mo nasabi, paano mo nalaman?" Sunod sunod na tanong ko sa kan'ya habang nakangiti dahil sa pagtawag niya ulit sa akin ng 'Sammybear'.

It's feels like we cameback to the past, at a time when no one admits that we like each other. We're falling in love, but I don't want to bring that year back anymore since It's full of sadness. I'm fine with the present and in the future.

"I know you Sammybear, alam ko kung ano ang nagpapaikot diyan sa mata mo." She answered while her eyes are shut. Asus, oo na! Ikaw lang naman ang nagpapaikot sa mata ko.

"Oo na! Pero Irene kailangan ko nang umuwi, hindi pa ako nakakapagpalit ng damit 'tapos gabi na," Pauwiin mo na kasi ako!

"Like what I said kanina, kaya nga kita ginising para magpalit ka na ng damit 'di ba?" She reminded. Ayaw talaga ako pauwiin!

I sighed to prevent the annoyance I feel. "Pero Irene, hindi mo ba talaga ako papauwiin?"

Baka mamaya makita ko 'yung mga nayumaong presidente, susunod talaga ako sa kanila nang wala sa oras.

"No. You'll stay here, because it's gabi na and hindi safe magdrive 'pag gabi." Niyakap niya ako nang mahigpit upang muling hindi makawala sa mga kamay niya. Conyo conyo! Ano 'to deja vu?