Miss Victoria

39 - movie marathon

Samantha's point of view

"WALA KA NANG NAIWAN?" Irene asked to me kung wala na raw ba akong gamit na naiwan sa loob ng kwarto. Umiling naman ako bilang sagot.

Alas sais na ng gabi nang mapagdesisyonan naming umuwi para makapagpahinga. Bukas kasi ay lunes na, maaga pa ang pasok namin bukas.

"Ayos ka na ba? Kaya mo na talaga? Pwede namang umabsent ka muna bukas, ako na bahala sa excuse letter mo." Sunod-sunod na sabi niya sa akin habang inaalalayan akong maglakad.

Kung makaasta 'to na siya raw bahala akala mo madali, palibhasa isang Professor.

"Oo, ano ka ba. Atsaka hindi na, papasok ako bukas sa ayaw at sa gusto mo." She kissed my forehead that made me feel the electricity in my body because of her lips sticking to my skin.

"Tara na, para maaga kang makapagpahinga,"

Hindi ko maiwasang kiligin sa mga pinapakitang efforts, sweetness, at ang pagiging maalaga niya sa akin. Wala tala akong pagsisisi pagdating sa babaeng 'to. Napaka swerte ko.

"Love?" Pagbasag ko sa katahimikan nang makasakay na kami sa kotse. Ang tahimik niya, naninibago ako. Parang minu-minuto kasi nagbabardagulan kami.

Nakita ko kung paano mamula ang pisngi niya. "Y-yes, love?" Nauutal na tanong niya sabay hawak sa aking kamay.

"Bakit antahimik mo, may problema ba?" She just shook her head for response. Hindi ko masyadong mawari ang ekspresyon ng kan'yang mukha kanina, para siyang malungkot na problemado. Ngayon naman ay parang kamatis sa sobrang pula.

"Are you sure, mahal ko?" I leaned on her shoulder, I felt she nodded before glancing at me."Magsalita ka kaya! Hindi ko maiwasang mag-alala sa'yo sa sobrang tahimik mo." Akala mo kasi may masking tape ang bibig sa sobrang tahimik.

I heard she chukled softly. "I'm fine, love. You don't have to worry, okay?" She stole a kiss making me shocked. Kahit kailan talaga 'tong babaeng na 'to hindi nagsasawang halikan ako sa labi. Mukhang mamaga ata ang labi ko sa kan'ya.

-•-•-•-•-

Pagkatapos ko maghalfbath at magpalit ng pambahay na damit, lumabas na ako galing banyo. Nakita ko naman si Irene na nakaupo't sandal sa couch.

"Come here, Love." She opened her both hands, so I could enter with her hug.

Lumapit naman ako upang yakapin siya nang mahigpit. I'll never get tired of hugging this woman, she's like a pillow that I can hug everyday. Her smell, her smell is so sweet. Sweet as cake.

"Sit on my lap love, so I can hug you properly," As she ordered, I moved to her lap before hugging her again, I also buried my face in her neck, smelling it addictively. God! It's so addictive.

"Hindi ka pa uuwi?" I asked, caressing her beautiful face. She's aging like a fine wine. Ano na lang kaya ang itsura neto 'pag tumatanda talaga?

"Bakit, gusto mo na ba akong umuwi?" She pouted. Kung hindi lang 'to cute, kanina ko pa ito nasapak sa bibig.

"Baliw! Gabi na kasi, atsaka baka pagod ka na 'di ba? Hinatid mo pa ako dito, 'tapos bukas may pasok pa tayo,"

"It's okay, ikaw naman ang pahinga ko. Kaya lahat ng pagod ko napapawi kapag kasama kita," She sweetly replied. I felt butterfly on my stomach and redness on my face. "Uuwi rin ako maya-maya, pero kumain muna tayo," She added.

"Sige, ako nalang magluluto. Ano ba gusto mo?"

"Kahit ano basta luto mo." Sagot niya, kaya adobo na lang ang naisipan ko na lutuin.