Sessiz Ve Sensiz (+18)

B Ö L Ü M Y E T M İ Ş (+18)

Umarım bölümü seversiniz. İyi okumalar. Lütfen bölümleri okuduktan sonra oy vermeyi unutmayın. Teşekkürler...

...

GEÇMİŞ

"Bay Alberes çok sinirli bu kez Angel. Ne yapacağımı bilmiyorum. Annem görürse kesin arar onu. Size mi görürsek? Belki Davied onu bu seferlik maruz görür." Fred panikle bir şeyler ayarlamaya çalışırken üzerimdeki resim çizerken giydiğim kot tulumu umursamadan montumu giydim üzerine. Anna ve babam film izliyordu. Annem ise nöbetteydi. Eğer Babam yorgunsa film izlerken uyuyakalabilirdi. Anna yardım ederdi, ondan şüphem yoktu. Tek sıkıntı babamı tamamen plan dışı bırakabilmekti. Eğer Lucas'ın sarhoş halini bir kez daha görürse Luc onun için biterdi.

Saçlarımı gelişigüzel topuz yaptım ve çantama Lucas'ın bende olan tişörtünü koydum. Her zaman yedek şeyleri severdim. İle yarama olasılıkları dahi onları düşünmeme değerdi.

"Tamam. Sen onu bardan çıkarmaya çalış. Göle gidelim de. Bir şeyler bul F. Ben gelene kadar içerse onu oradan çıkaramayız." Panikle plan kırmaya çalışırken saçmalamak istemiyordum. Kulaklığımı çıkarmadan önce "Söylemesi kolay." dediğini işittim Fred'in. Ama konuşmayı uzatmadan sonlandırdım.

Lanet kasaba taksicileri de tanıyordu artık beni. Tek seçeneğim babamın arabsıydı. Bu seçenek beni dakikalarca düşündürebilirdi, konu L olmasaydı.

Konu o olduğunda mantıklı düşünme eylemini yapamadığımı biliyordum. Konu o olduğunda saçmalıyordum.

Göremeyeceğini bilsem de Anna'ya mesaj atma fikri filizlendi bir anda zihnimde. Ona haber vermek duruma şimdiden el atmasını kolaylaştırabilirdi.

Gönderilen: Anna
"Yardım gerek."

Mesaj atar atmaz karşı tarafa iletildi. Görmesini bekledim ama bu olmadı. Yine de yazmaya devam ettim. Görünce duruma nasılsa el atardı. Umarım bunu ben Luc ile babama basılmadan yapardı. Ya da arabasını kaçırdığımı fark etmeden önce.

Gönderilen: Anna
"Luc yine dağıtmış. Gidip onu almalıyım. Ve bu saate tek çözümüm araba oldu. Lütfen Anna babamın fark etmemesini sağla."

"En kötüsü şu ki... Onu buraya getireceğim. Seni seviyorum. Çok."

Bu işin sonu ya çok kötü olacaktı. Ya da ben tüm şansımı bu gece kullanacaktım ve her şey iyi gidecekti. Hayatım boyunca pek şanslı olmadığım göz önünde alındığında kesin bir terslik çıkacaktı. Bunun küçük olmasını umuyordum.

Odamdan çıkarken duyulabilecek tek şey nefes seslerimdi. Bunu çok sık yaptığım için tüm hareketlerim alışıldıktı. Bu kez diğerine göre daha daha tedirgin olan zihnim dışında. Genelde evden kaçar sabah nöbet değişim saatinden önce evde olurdum. Şimdi eve Lucas'ı getirecektim. Sarhoş ne yapacağı belirsiz haldeki Lucas'ı. Aklı başında olsa onunla yakalanmak umrumda olmazdı. O şeytani zekası ile babamı alt ederdi. Ama sarhoş hali benim dışıma kimsenin katlanabildiği bir şey değildi. Fred dahi onu sarhoşken dikkate almazdı.

Evden çıkarken normalde gram ses yapmayan çelik kapı rüzgarın etkisiyle bir tık fazla ses çıkardı. Duyduklarını düşünüp balık bir kalp krizi geçirdim. Açık camdan dolayı netçe duyduğum kahkahaları nefes almamı sağladı. Arabanın yedek anahtarının annem için garaj dolabında olduğunu bilmek işimi kolaylaştırdı. Garaja girip araba çalışırken hiç ses çıkarmıyormuş gibi gaza yüklemem cadde de hatrı sayılır bir motor çığlığı bıraktı. Sakin bir caddede oturmanın kötü bir şey olduğunu düşüneceğimi düşünmezdim. Ama şuan bunun tüm zorluklarını çekiyordum.