Sessiz Ve Sensiz (+18)

B Ö L Ü M S E K S E N B İ R (+18)

  (Bölümde geçen olayları yedinci bölümde Angel'ın ağzından okumuştuk. İyi okumalar... <3)

  GEÇMİŞ - MARİA GABOWL

    Yürüyordum ama titreyen dizlerimin bunu yapmama dahi karıştığı bir konumdaydım. Emma'nın mesajı üzerine asla girmem dediğim Steve'in evine girmiştim. Ama Emma'nın duygu değişimlerinin kurbanı olup o evden niye kendi isteğim dışında çıkmak zorunda kalmıştım.

   Kovuldum demek çok kırılgan olmayan gururumu dahi hırpalıyordu.

   İki katlı beyaz binaya karanlığın izin verdiği kadar dikkatle baktım. Ofisten öylece çıktığım için üzerimdeki beyaz badi ile üşüyordum ama bunu sürdürdüm. Ta ki telefonumun titrediğini fark edene kadar.

    Allah kahretsin Angel ofise gelecekti. Ama ben bunu unutmuştum. Karanlık ekranımın aydınlanmasını beklerken Angel'ın mesaj attığını sanıyordum. Ama gördüğüm bilinmeyen numara ile tüm teoremim tek seferde sarsıldı.

   Bilinmeyen Numara

   "Meydanın aşağısındaki parkta seni bekliyorum Maria. Endra, Emma ile ilgili olduğunu söylememin yeterli olacağını söyledi."

   Endra... Tanrının başıma yolladığı yeni belaydı. Emma'nın başına gelenler yetmezmiş gibi birde bu adama çıkmıştı karşıma.

   Ne yaptığını asla çözemediğim ama iyi şeyler olmadığını anlamanın güçlük olmadığı biriydi. Emma'nın avukatı olarak Angel'ı ayarlamam karşılığında Emma'nın o gece o evdeki bir kanıtını yok etmişti. Bu kanıtın ne olduğunu bilmiyordum ama Emma'ya mesajı gösterdiğimde şiddetlr kabul etmeme ikna etmeye çalışmıştı.

   Bir şeyler saklıyordu ve ben bunu bilmiyordum. Ve bu şeyler için yakın arkadaşıma ihanet ediyordum.

  Gerçekten yakın arkadaş mıydık, sorusu zihnimde belirdi ama dert etmedim. Angel'ın yakın arkadaşı olmazdı. Sadece arkadaşı olurdu. Onlardan biriydim. Yakın arkadaşı olmasam da Angel sayesinde kasabanın en iyi avukatlık bürosunda çalışıyordum. Angel sayesinde Fred ile arkadaş olmuştum.  Angel ve Fred'in arkadaşlığına tam olarak dahil olmadığımı hissetsemde aralarında olduğum için şanslı hissediyordum.

   Mesajı tekrar anımsadığımda gözlerim bu kez binaya değil meydana inen o caddeye bakıyordu.

   'Endra, Emma ile ilgili olduğunu söylememin yeterli olacağını söyledi.' yazmıştı. Demek ki bu mesajı aran kişinin Endra denen psikopatla bir alakası vardı. Onu tam olarak görmemişti. Sadece mekanik sesini duymuştu bir defa. Ama şimdi onunla birlikte çalışan birini görecekti.

   Adımlarım şüphe duymadan caddeye inen sokağa doğru koşmaya başladı. Az önce ki kadar çok titremiyordu. Ama her an düşmeme sebep olabilirdi. Soğuk hava tenime işledi. Sürekli yaptığım saç topuzum hızlı adımlarım ile bozuldu.

    Parkı görene kadar duraksamadım, düşmek üzere olsam da sendelesem de devam ettim. İki büyük ışıklandırma ile aydınlatılan küçük parkın ortasında siyah kapüşonlu birini gördüm. Kafasına geçirdiği şapka ile kim olduğunu seçemedim ama yapılı vücudu ile adımlarım yavaşladı. Tekinsiz bir yerdi. Ve tanımadığım biriyle bu ıssız yerde başbaşa olmak akıl karı değildi. Parkın ortasında öylece dikilen bedenin sahibi geldiğimi hissetmiş gibi bana doğru döndü yavaşça. Az önce titrediği için şikayet ettiğim bacaklarım gücünü kaybetti. Haraket edemez hale geldim.

   Bana gülümsediğini gördüm. Yüzünü tam göremesem de parlayan beyaz dişleri beni şeytani bir gülümseme ile selamladı. Elleri şakasına gitti. Anlını ve gözlerini kapatan şapkasını indirdi. Ve bana tanıdık yüzünü gösterdi.