Sessiz Ve Sensiz (+18)

B Ö L Ü M Y E T M İ Ş D Ö R T (+18)

  Güven duygusundan muzdarip olanlarmış en çok çevresine duvar örnekler. Öylesine hazırda beklemeye konumlanmış ki benlikleri mutlu olmayı dahi tehlike olarak görüyorlarmış kendilerine.

   Bu benim fikrim değildi. Sırtımın hiçbir şühpe duymadan yaslı olduğu bedenin fikriydi. Bunu yapmayalı uzun zaman olmuştu. Birine sonrasını düşünmeden sırtını dönebilmek. Eli karnıma sıkıca sarmış gögsüm altında bir noktaya tutunmuştu sanki. Bitmek üzere olan sigaradan son bir nefes alıp izmariti küllüğe bastırdım. Kafamı geriye yasladım ve omzundan aldığın güçle gözlerimi kapattım. Bunun böylesine huzur vermesi korkmama sebep olacak kadar alışılmamıştı.

  "Neden böylesine kalın duvarların olduğunu anlatmayacak mısın?" diye sordu nefesimi tenime deyip geçerken. Bu beni güldürüyordu. Beni merak ediyor olması komikti. Fred ve Maria dışında beni kimse merak etmezdi. Lucas'ı bu örneğe dahil etmek oldukça saçma olurdu.

  "İlk aşkımın bende bıraktığı iz bir çoğunun aksine derindi." Daha sonrası olmuş gibiydi cümlemde. Ama Lucas'ın açtığı yaranın derinliği kimseyi hayatıma almamı sağlayacak kadar hassattı. Her an açılmaya başlayacak, dikiş tutmayan bir yara gibi.

   "Daha fazla şey bilmek istemem normal değil mi?"

   "Senin geçmişe bu kadar önem veriyor olman normal değil." Bu ona direk sormadığım bir sorunun tma yargı olamamış haliydi.

   O geçmişe önem veriyordur Ans. Senin bri katil olduğun gerçeğiyle yüzleşecek elbette. Ve bunun da büyük yaraları olacak.

    Belimi saran eli yerini korurken diğer eli sağ kolumu baştan sona okşamaya başladı. Parmak uçlarımdan başlayan gezisi boynumda yüzüme tırmandı. Oldukça yavaş hareketleri onun görmediğini bilmenin rahatlığı ile bir gülümsemeyi getirdi beraberinde. Yanağımı okşadığında güldüğümü hisseti bunun gülüsememi kesmesi gerekirken aksi halde gülümsemememi şiddetlendirdi.

    "Geçmiş bir noktada şimdinin sebepleridir, bence. Bugünün bir parçası." Elbette böyle düşünüyordu. O bir dedektifti. Geçmiş olmasa bugün işlenen çoğu dosya açığa kavuşmazdı. Geçmiş olmasa bir çok suç yaşanmazdı.

   Geçmişimiz olmasa biz böyle olmazdık Ans.

   "Geçmişin müdahale edilemez bahaneler olduğu fikrine katılmıyorsun o zaman." Gözlerimi araladım. Yavaşça kafamı sağa yatırdım. Yüzünü tamamen görmeye başladığımda cevabını bekledim.

   "Sende böyle düşünmüyorsun." dedi sağ kaşı havalanıp meydan okurken. Gülüp gülmemek arasında kalmış dudakları yavaşça aralandı. Sanki dudaklarına baktığımı fark etti ve bu yüzden fısıldadı.

   "Sen geçmişten ders alıp bugünün planını yapan o kişisin." Bu beni güldürdü. Kesinlikle benim hakkımdaki kesin yargıları beni güldürüyordu. Belki de haklı olduğunu bildiğim için.

   "Geçmişten ders alsaydım burada seninle olmazdım Dylan."

   Bu kez meydan okur gibi gülümseyen bendim. Ve geçmişe bağlı olmadığımı kanıtlamak ister gibi çok yakınımda olan dudaklarına dokundurdum dudaklarımı. Belimdeki elinin tutuşu sertleşti. Az önce yanağımı okşayan eli yüzümü kavradı. Ve benim söylediğim yalana inanıyormuş gibi yaptı.

....

   "Gelmek istemediğine emin misin? Arabada beklemek yerine salonda bekleyebilirsin?" Araç evimin önünde durduğunda elimdeki küçük çantamla ona döndüm. Gözleri bir bana baktı birde büyübabamın korumaları ile dolu eve. Kesinlikle söylemese bile bundan hoşlanmadığı anlaşılıyordu.