The Sixth Girl

Chapter 13

Nakarating ako ulit sa hallway kung saan kami nagkita ng lalaki kanina.

Nasa likod ko ang pintuan na pinasukan ko kanina ng mag "grand entrance" ako.

Lumingon lingon ako at hindi ko siya makita.

Napabuntong hininga na lang ako at napailing.

Who am I kidding?

Either late na ako at nainip na siya o he never intended to wait for me in the first place.

After all, sa ngitian na lang nyang mala Drei, I have to make sure I will not take him seriously.

If ever we will meet again, that is.

"There you are bitch."

Napalingon ako sa aking likuran at nakita ko ang not just one, not two or three or four or five but more than a dozen tandangs na parang kukuyugin na ako sa next na paghinga ko.

"How dare you?"

Pinilit kong wag paikutin ang aking mga eyeballs dahil sayang ang effort.

"Because I am daringly, dareful. A daress."

Iyon sanang nasa taas ang isasagot ko mula sa isang cliché na line na natutunan ko sa isang palabas sa tv sa pantry ng call center na pinagtatrabahuhan ko pero hindi ko na nagawa dahil right before my very eyes ay mga namuti ang mga ito na parang binabaan ng dugo sa mga mukha.

Nanlaki ang mga mata, nangatal ang kanilang mga panga at dahan dahang umatras bago nag si iritan ng signature at trademark na palahaw ng mga babae sa horror movies bago sila tagain, i chainsaw o pakitaan ni lotus feet sa bagua at tumakbo na parang hinahabol sila ng mga bumbay na multo na naniningil ng utang sa 5'6 from beyond the grave.

"Not to brag or anything but I know I am good looking," sabi ng isang pamilyar ngunit malamig na boses sa likod ko, "However, I am used to girls running to me not from me back when I lived around these parts."

Nakahinga ako ng malalim bago ko hinarap ang lalaking nasa likod ko.

Well he is not bragging.

Eerie he might be but he IS handsome.

"Did you scare them or something?" taas kilay na tanong ko dito.

Nagkibit balikat ito bago nilagay ang kanyang mga kamay sa likod ng kanyang ulo at ngumisi creepily sa akin, "It's not my intention. As I said earlier its natural, I guess. Given my, life uhm, state," he said na parang may obvious dapat akong malaman tungkol sa kanya pero di ko magets.

"Anyways, good job on flooring those crazy girls and kicking them to obscurity. Nice entrance," thumbs up na sabi niya sa akin.

"Thanks to you. I guess. Placebo effect, it may be. But thanks for the moral support," sabi ko sa kanya na nagkibit balikat lang.

"Whatever you want to believe. Come, I'll bring you to the main entrance," sabi niya sa akin at nagsimula na kaming maglakad sa deserted hallway side by side.

"What's your name anyways?" tanong ko sa kanya.

"Dex," tipid niyang sagot sa akin.

Sumulyap ako sa kanya and the moonlight touches his face in a mysterious way. Na para bang parte siya ng dilim at ng liwanag ng gabi or something.

Lumingon din siya sa akin bago ngumiti sa akin ng ubod ng tamis, "I knew what happened at the throne room and I wanted to thank you for making the right choice."

Hindi na ako nag aksaya ng laway para tanungin sya kung paano niya nalaman seeing that he is freely walking around the castle and I have a strange feeling that he belongs to a certain prominent family here to be privy of such private conversation.