The Sixth Girl

Promised Place

Hausen Castle Balcony, Laroost, Riksent

December 30

5:46 am

Ayos na ang lahat sa Riksent years after the major terror attack that made our alliance self imposed an isolationist stance.

Pinutol namin to the bare minimum ang contact namin sa outside world. Riksent, Scandinavia at Greenland, to shore up our defenses against outside threat.

Nayanig masyado ang mga mamamayan ng Tripartite Alliance Nation sa nangyari at para maibsan ang pagkabahala at takot nila ay kinailangan naming ipakita na sineseryoso nila ang seguridad ng kanilang nasasakupan.

Massive retraining, upgrades sa mga defense system at espionage ang ginawa ng T.A.N. We have to close down the tourism sector ng tatlong bansa at limitahan ang paglalabas masok ng mga foreigners sa aming mga bansa.

Hanggang ngayon naiisip ko, napaka swerte namin at nasa tamang lugar, panahon at oras ang babaeng niligtas ang lahat ng pinapahalagahan ko years ago.

"Grand Duchess, malapit na mag new year parang problemado pa rin kayo," sabi ng isang binata na bigla na lang sumulpot sa tabi ko.

I looked at him and maybe because of my age, I saw him as a little kid running around my castle laughing, wind blowing his annoyingly messy hair.

Not the handsome and dashing young man with sun kissed messy hair, good looks he got from his father and piercing blue eyes from his mother.

Ang gwapo nya at ang batang tingnan pag nakatawa.

Pero ngayon ang lungkot niya at parang napaglipasan na sya ng madaming taon ng paghihirap dahil sa pagkakasimangot ito.

"You're one to talk, Drei," sagot ko sa aking pamangkin na tumayo sa tabi ko at tumingin din sa kabuuan ng capital city ng Riksent, ang Laroost mula dito sa balkonahe malapit sa tuktok ng kastilyo, "Hindi ako sanay na seryoso ka. You are doing your job as a future Baron of your house perfectly, pero I admit, I still prefer noong masaya at carefree ka years ago," amin ko sa lalaking dati ay sinusuklayan ko lagi.

Napangiti si Drei ng malungkot at tumungo, "I... I want to go back," sambit niya sa akin, "Sa Pilipinas, Aunt Kady," mahinang sabi niya sa akin.

I don't know what to say.

Naaksidente si Drei sa Pilipinas a couple of years ago at natrauma ang ulo nito.

Na-admit sya sa Mental Hospital ng Pilipinas dahil nag regress temporarily ang ugali at pag iisip nito to a mere eight or seven years old dahil sa na witness nyang aksidente na hindi kinaya ng utak nya.

I don't know the exact detail pero may nakapagsabi sa akin na ang psychologist na nag alaga at nag teraphy sa kanya ay nagustuhan talaga nito to the point na, in his innocence and mental state, he asked the girl her hand for marriage.

The girl accepted. Maybe to help him recover. But as a girl, I can only guess what she really feels that time...

But he forgot her and all the things that he said.

Siguro side effect nang nangyari sa kanya, when he came back to the dukedom he changed. Nawala na din sa kanya ang kanyang ngiti, ang masayahing outlook sa buhay at ang childish attitude nito na nagbibigay saya sa aming lahat.

He became workaholic, seryoso at tahimik.

Wala na ang dating Drei.

But one thing that is curious about him that bothers us is that he has a weird habbit.