"ႏိုးၿပီလား..."
Suitအျပည့္အစံုနဲ႔ရိေပၚက ထမင္းစားစားပြဲဆီ
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေလ်ွာက္လာတယ္။
တကုတ္ကုတ္နဲ႔ အလုပ္ရူပ္ေနတ႔ဲ
သူ႔ခင္ပြန္းေလးက မနက္ခင္းရဲ႕
ေရၾကည္ေအးေလး။
"မင္းစားဖို႔ငါးေပါင္းထားတယ္။"
"မင္းက ငါစားခ်င္တာ သိေနေတာ့တာပဲ"
ခါးေသးေသးေလးကိုေနာက္ကေန
ေထြးဖက္လိုက္ေတာ့ထြက္လာတ့ဲ
ရယ္သံလြင္လြင္ေလး။
"နံနက္စာ စားေတာ့။ခြၽဲမေနနဲ႔ "
ေရွာင္က်န္႔စကားဆံုးသည္နွင့္ရိေပၚက
ေဘးခံုကိုဆြဲလို႔ ထိုင္လိုက္သည္။
သူစားဖို႔ လုပ္ေပးေနတ႔ဲေရွာင္က်န္႔ကို
ေမးေထာက္ၿပီးၾကည့္ေနရတ႕ဲ အခိုက္အတန္႔
ေလးက တန္ဖိုးျဖတ္မရ။
"လက္က..."
လက္ဖဝါးရဲရဲေလးမွာ အညိဳစင္းေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္
သူေမးလိုက္ေတာ့ေရွာင္က်န္႔က
ဘာမွမျဖစ္သလိုၿပံဳးရင္း
"တံခါးညႇပ္တာပါ...ညက.."
ေရွာင္က်န္႔စကားၾကားရေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ
အျပစ္တင္မိသည္။သူသာေနာက္မက်ရင္
ေရွာင္က်န္႔တံခါးအေလးႀကီးကို
တြန္းဖြင့္ရမွာမဟုတ္ဘူး။
"ဘာလုပ္တာလဲ..."
ရိေပၚက ေရွာင္က်န္႔လက္ေလးကို
ဆြဲယူလို႔ အညိဳစင္းေၾကာင္းႀကီးေပၚ
နႈတ္ခမ္းေတြကို ဖိကပ္ထားလိုက္ေတာ့
ေရွာင္က်န္႔က တအ့ံတၾသေလးနဲ႔ရုန္းသည္။
"ၿငိမ္ၿငိမ္္ေန...ေဆးကုေပးေနတယ္.."
အတန္ၾကာထိကပ္ၿပီးမွ
ေရွာင္က်န္႔လက္ဖဝါးေလးကို
ပါးျပင္ေပၚအုပ္မိုးေစၿပီး
"ေနာက္တစ္ခါ ငါ့ကို မနက္စာ
လုပ္ေပးဖို႔အဆင္မေျပရင္ နားပါကြာ။
တစ္မနက္ေလး မစားရလို႔
ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး.."
"ရပါတယ္။ေသြးေျခေလးဥသြားတာကို
သည္းလိုက္တာ..."
မ်က္ေစာင္းထိုးကာေျပာလိုက္ေတာ့
ရိေပၚက သြားၿဖဲေလးနဲ႔ရယ္ျပသည္။
ဒီလို ကေလးဆန္တ႔ဲ အမူအယာေလးက
သူ႔တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲ ျဖစ္ေနခ႔ဲလို႔
ေပ်ာ္မိပါတယ္ ရိေပၚ။
YOU ARE READING
Represented by Cinderella{Completed}
FanfictionCinderellaေတာ့ Cinderellaပဲ ဒါေပမ့ဲ ရိေပၚရဲ႕Cinderellaေလးက အရမ္းစိတ္ႀကီးတယ် Cinderellaတော့ Cinderellaပဲ ဒါပေမဲ့ ရိပေါ်ရဲ့Cinderellaလေးက အရမ်းစိတ်ကြီးတယ်
