Impius Academy 2: The Truism (Completed)

Chapter ♥ 56

A/N: I dedicate this chapter to mamatappy

Blaire POV

Pagdilat ko ng mga mata, isang pamilyar na lugar ang bumungad sa akin. I'm here again. Where's goddess Hera? Did she left? I roamed my eyes and there was a boy catch my attention. Wait, is that Josh? Or this is just hallucination? I bite my lip at nagsimulang naglakad papunta sa kanya.

"Josh?" banggit ko sa kanyang pangalan. My forehead puckered when he didn't respond. Hindi ba niya ako narinig? I stopped behind him. I knew it, this is Josh but why he seems like his not aware that I'm here at his back?

"Josh?" bigkas ko muli sa pangalan niya at di ko napigilan ang sarili na hawakan siya sa balikat. I stepped back a little bit when he turned around and I saw his face. Agad siyang ngumiti ng matamis at yumuko.

"I'm glad that you're finally here My princess" he said sincerely. I was surprise. Did he just call me princess? The hell, i'm not even a princess for pete's sake.

"Oh c'mon Josh, stop joking around. It's not funny" I restrained.

"Joking is not my thing princess" he said seriously and he faced me. Napatigil ako nang nakita ko sa kanyang mga mata na hindi siya nagbibiro.

"I'm not a princess Josh" I said Seriously. Ngumiti lang siya at binaling ang tingin sa kanyang likuran habang ang isa niyang kamay ay nakalahad na parang niyaya niya akong maunang mag lakad.

Napaawang ang bibig ko dahil sa mga taong nasa unahan. Wala sa sarili akong naglakad. Sila ang nasa panaginip ko ngunit hindi malabo ang kanilang mga mukha. Bakit sila? Kaano-ano ko ba talaga sila? Lahat sila nakangiti habang nakatingin sa akin. Sino ba ako? Nang nakalapit ako sa kanila ay agad nila akong niyakap habang ako ay nakatunganga lang. Naramdaman kong kusang bumagsak ang aking mga luha. Anong nangyari sa akin? Bakit nakaramdam ako ng saya? Para akong nananabik sa mga yakap nila.

"Oh Blaire, sa wakas dumating kana rin"

"Ang prinsesa namin"

"B-bakit niyo ako niyakap?" wala sa sarili kong tanong at humiwalay naman sila sa akin. They just smiled and goddess Hera wiped my tears using her forefingers.

"Dahil mahal na mahal namin ang aming Prinsesa at nananabik kami sakanya" she respond emotionally and I couldn't help but let these tears fell again. I'm crying but why I felt happiness? What does they mean?
Nakita kong tumango tango ang iba.

"I don't understand, can you tell me who really I am? I-I'm so confused right now" I asked them pleasingly.

"Blaire, ikaw ang kaisa-isa naming prinsesa. All of us is your parents, I know it's hard to believe but I'm telling the truth. We created you and we love you Blaire" goddess Athena interrupted and she hugged me from the back. Para akong nabingi doon. Kumabog ng malakas ang dibdib ko. What? I am really their daughter? I'm a princess? B-but why now? For after all these years.

"A-ako, ang Anak niyong nilikha?" lutang kong kumpirma sa kanila. They just nodded. Parang tumalon talon ang puso ko sa saya. Napatakip ako sa bibig gamit ang mga kamay habang bumagsak ang mga luha.

"Finally" I cried because of happiness and I immediately hugged them one by one. Hanggang sa nagkaisa kaming lahat para magyakapan. Finally, I got my parents.

"Blaire, miss na miss kana namin"

After the dramatic scene, they leaded me to sit down on the edge of the fountain. Sa wakas muli ko ng naramdaman ang totoong saya.