Kalbimdeki Yabancı ( Mazinin Gölgesi-2)

28. Bölüm Kutsal İtifak

Merhabalar ben geldim :)

Bölüme geçmeden önce söylemek istediğim birkaç şey var.

Birincisi normalde olayları uzatmayı seven biri değilim aksine her şeyi pat diye yazarak oldu bittiye getiririm ki diğer kitaplarım da her şey çok hızlı oldu diye söylenenler çoktur. Bu yüzden de kalbimdeki Yabancı'da biraz yavaş gitmek istedim fakat bazı şeyler gereğinden fazla uzadı biliyorum ancak sizden azıcık daha zaman istiyorum. Yazmazsam içimde kalacak olan sahneler var ama merak etmeyin sizi çok şaşırtacağım bana güvenin olur mu :)

İkincisi sanırım Hayat'ı niye sevemediğinizi buldum. Sadece Umut'un hikayesini öğrendik ve o yüzden de sanırım ona daha farklı bir şekilde bakıyoruz. Fakat inan ki Hayat'ta zor şeyler yaşadı evet hataları fazla hem de çok fazla ama onu bu hale getiren de yaşadıkları. Biliyorum Umut'a bu şekilde davranmamalı diyeceksiniz ancak insanlara güvenmenin bedelini çok ağır ödedi. Sadece Tarık olayı değil daha fazlasını da yaşadı ki buna bölümde değindim. Aslında o sahneyi çok sonra yazacaktım ama birazcık olsun onu anlayalım istedim ve umarım bu sefer Hayat'ı istediğim gibi anlatabilmişimdir :)

Lafı daha fazla uzatmadan buyrun bölüme...

Medya : Anıl

Bölüm şarkısı: Aydilge- Birol Namoğlu Parmak İzlerin

Keyifli Okumalar :)

***
Soruyorum kendime
O masum kızdan ne kaldı geriye
Sevgi dolu sözlerim
Sıcacık kahkahalarım
Silindi yüzümden birer birer
Öfke dolu gözler
Hançer misali sözler
Utansın şimdi
Beni bu hale getirenler...

Petek Ayla

***
Boşanalım...

Defalarca yankılandı bu söz Umut'un zihninde. Beyninden vurulmuş gibi oldum derlerdi ya işte aynı o şekilde hissediyordu genç adam. Yeri gelmiş Hayat kendine bağırmış, sert davranmış hatta kalbini kırmıştı fakat bu... Bu çok başka bir sözdü. Bıçak kadar keskin kurşun kadar acı dolu aynı zamanda içindeki naif adamı yok edecek kadar sert. Şu an... Tam şu an Umut kendini bambaşka biri gibi hissediyordu. Öfkeden deliye dönen biri gibi. Hayat gözlerinin içine bakarken onun dediğini idrak ettiğinde hızla yürüdü karısına doğru.

"Sen aklını mı kaçırdın?!"

Genç kadın onun bağrışıyla yutkunduğunda ilk defa korktu kocasından. Sanki Umut değilde bambaşka bir adam vardı karşısında. Geriye doğru bir adım attığında sırtı duvarla buluştu. Her daim sevgiyle bakan ela gözler şimdi ateş saçıyordu. Yok... Yok karşısındaki adam o güzel yürekli Umut olamazdı. Ürkek bakışlarla onun gözlerine bakarken  bir kez daha bağırdı genç adam.

"Benim Itır'dan ayrılacağımı nasıl düşünebilirsin?!"

Gözlerini kapadı Hayat öfkesi yerini korkuya bırakmıştı. Şu an hiç olmadığı kadar korkuyordu Umut'tan çünkü onun hiç bilmediği, görmediği bir tarafıyla karşı karşıya gelmişti. "Umut," diyebildi zoraki. "Itır'ı senden ayırmak gibi bir niyetim yok. Böyle bir şeyi yapmaya hakkım yok bir kere. O senin kızın, bunu hiçbir şey değiştiremez. Onu istediğin zaman görürsün, istediğin zaman onunla vakit geçirirsin hatta ara-sıra sen de kalır yine baba-kız olursunuz ama... Ama... "

"Ama ne Hayat?... Ne?"

Bir kez daha derin bir nefes aldı genç  kadın ve cesaret ederek kocasının gözlerinin içine baka baka konuştu. "Olmuyor... Olmuyor işte Umut olmuyor. Yürütemiyoruz bu evliliği."