Kalbimdeki Yabancı ( Mazinin Gölgesi-2)

31. Bölüm Bir Küçük Kar Tanesi

Herkese Merhaba ben geldimmm :)

Öncelikle uzun soluklu bir bölüm oldu. Kesebildiğim kadar kestim ancak daha fazla kısaltamadım, umarım beğenir ve sıkılmadan okursunuz.

Defalarca bölümün üzerinden geçtim fakat yine de gözümden kaçan yazım yanlışları olabilir. Görürseniz söyleyin mutlaka düzelteyim.

Bölüm Şarkısı : Skillet The Last Night

Dinleyerek okursanız beni çok mutlu edersiniz çünkü bölümün ruhunu yansıtıyor :) 

Lafı daha da uzatamdan sizi bölümle baş başa bırakıyorum.

Keyifli Okumalar :)

***
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.

Can Yücel

***

"Serpil bak gerçekten öyle gülüp eğlenebilecek bir havada deği-"

Hayat sözlerini bitirememişti ki arkadaşının yüksek sesi kulağını doldurdu. Hatta bu yüzden telefonu kulağından uzaklaştırmak zorunda kaldı genç kadın. Sağır olmak istemezdi sonuçta.

"Eğer akşama buraya gelmezsiniz bir ömür konuşmam seninle! Ya ben o kadar hazırlığı boşuna mı yaptım?"

Gözlerini kapatıp derin bir nefes almıştı ki Hayat, Gizem'in sesini duydu. Sırf kendini ikna edebilmek için konferans araması yapmışlardı.

"Hayat biraz daha itiraz edersen yemin ediyorum Nişantaşı'ndan oraya uçup elimin tersiyle çarpacağım sana."

"Gizem..."

"Ben de Gizem'e yardıma geleceğim bilmiş ol."

"Nil sen yapma bari ya... Kızlar gerçekten öyle kutlamayla falan uğraşacak durumda değilim..."

O an üç kadından da çıkan tek bir ses vardı.

"Beni çıldırtma Hayat!"

Arkadaşları koro halinde aynı kelimeleri söylerken gözlerini kapadı Hayat. Yok muydu bu kutlamadan kurtulmanın bir yolu?

"Kızlar..."

"Ay bak hâlâ itiraz ediyor..."

"Gizem bir dakika... Hayat eğer akşama gelmezsen büyük bir süprizi kaçıracağını biliyor musun?"

"Ne süprizi?" Diye sordu Hayat, Serpil'e. Aslında hiçbir şey umrunda değildi fakat merak etmişti ister istemez onun ne sürprizinden bahsettiğini.

"Akşama gelirsen öğrenirsin. Berna'yla bizim hepinize büyük bir süprizimiz var haberin olsun."

Hayat sessizliğini koruyarak iç geçirdiğinde Nil'in sesini duydu bu sefer.

"Ve benim de akşama bir süprizim var. Yani canım arkadaşım gelmezsen çok şey kaçıracaksın."

"İyi," dedi Hayat bıkkın bir ses tonuyla. Gitmeyi hiç istemiyordu ancak itirazları da bir işe yaramıyordu. "Umut gelsin onunla bir konuşalım. Öyle haberleşiriz olur mu?" Elinde kalan tek bahanesini kullanmaktan hiç çekinmedi çünkü biliyordu, Umut'ta gitmek istemezdi.

Kızlar bu da bir şeydir diye düşündüler ve tamam demekle yetindiler. Telefonlar kapandığında Hayat soru işaretleriyle baş başa kaldı. Aklında o kadar çok şey vardı ki... En başta Umut neredeydi? Bunu düşününce başını kapıya çevirdi genç kadın. Sabah kalktığında onu evde görememişti ve merak etmişti. Bu gün yılbaşı olduğu için kapalıydı şirket. Yani kocasının şirkette gitmediği kesindi o zaman neredeydi, niye bu saate kadar dönmemişti? Aramıştı fakat Umut açmamıştı telefonu ve bu canını çok sıkıyordu. Ondan bihaber olmak gerçekten berbat bir durumdu.