Kalbimdeki Yabancı ( Mazinin Gölgesi-2)

33. Bölüm 1. Kısım Yaş On Yedi

Herkese merhaba ben geldimmm:)

Bölüm Şarkısı: Britney Spears Criminal

Ufak bir not : Bildiğiniz üzere Sevdam Egede'nin bölümlerini düzenliyor ve bazı değişiklikler yapıyorum. Bu bölümü de yaptığım, yapacağım değişikliklere göre yazdım. Bunu bilmeniz de fayda vardır diye düşündüm :D

Lafı daha fazla uzatmadan sizi bölümle başa başa bırakıyorum.

Keyifli Okumalar :)

***

Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum.

Orhan Pamuk

***

Sekiz yıl önce

İzmir

Erken uyanmaktan daha kötüsü varsa o da uykuya doyamadan, tiz bir sesle uyanmaktı en azından Ömür için. Çok sevgili Elfin ablası sağ olsun her sabah olduğu gibi bu sabahta kendine aynı işkenceyi yapmaktan hiç çekinmiyordu.

"Sevdadandır dedi annem aldırma Aldırma gel yanıma!..."

Aynanın karşısında makyaj yaparken bağıra bağıra şarkı söylüyordu Elfin, Ömür ise ablasını nasıl öldürebileceğini düşünüyordu. Sabah dörde kadar ders çalışmış olarak şu an bu sesi dinlemek yerine uyumak istemesi çok garip olmasa gerekti. Uykusuzdu Ömür ve başı ağrıyordu tek isteği de biraz daha uyumaktı fakat Elfin varken bu ne mümkündü? Yatakta ters dönerek başını yatağa gömdü ve kulaklarını yastıkla kapadı ama nafile bu hiçbir işe yaramadı hâlâ ablasının cırtlak sesini duyuyordu.

"Ben kuşlardan da küçüktüm bir gece vaktiydi aşk tuttu elimden benim... Geçtim düşler sokağından bir gece vaktiydi sevdiğim başka sevenim başka!..."

Genç kız uyuyamayacağını anlayınca hızla doğruldu yatakta ve her sabah olduğu gibi ablasına sert sözlerini söylemekten hiç çekinmedi. Sonuçta Elfin yüzünden uyanmıştı.

"Emir abiye o kadar acıyorum ki evlenirseniz adam her sabaha böyle bir sesle uyanacak."

İç geçirdi Elfin, huysuz kardeşi kendini hiç şaşırtmamıştı. Aynaya bakarak rimeli kirpiklerine sürüyordu ki sözlerini söylemeyi ihmal etmedi. Ömür babasının kızıysa kendi de annesinin kızıydı sonuçta.

"Asıl ben senin evleneceğin adama o kadar acıyorum ki... Zavallı her gün senin gibi bir huysuzla uyanacak."

Hiç altta kalır mıydı Ömür, tabii ki hayır. Ayağa kalkıp dolaptan kıyafetlerini almıştı ki odadan çıkmadan söyledi sözlerini.

"Ben senin gibi koca delisi değilim ablacım."

Ömür odadan çıkmıştı belki ama Elfin'de kardeşine laf söylemeyi ihmal etmedi. Rujunu sürmesinin ardından dudaklarını birbirine bastırdı sonra da Ömür'ün arkasından seslendi.

"Senin gibi huysuz ve çekilmez olmaktansa koca delisi olmayı yeğlerim kardeşim!"

Şu an kardeşinin yüzünü hayal ettikçe gülüyordu Elfin. Evet huysuzdu, dengesizdi Ömür ama biricik kardeşiydi ve onunla uğraşmayı seviyordu. Derin bir nefes aldığında aynada son kez kendine baktı genç kız. Yirmi iki yaşında daha hayatının baharındaydı ve yaşamayı seviyordu. Her zaman için neşeli ve güler yüzlü olmuştu. Kömür siyahı saçları, gece kadar kara gözleriyle babasının kopyası olsa da annesinin kızıydı Elfin, onun gibi cıvıl cıvıldı. Ömür ise yeşil gözleri ve kumral saçlarıyla tıpa tıp annesiydi ancak huy olarak babasından hiçbir farkı yoktu.