Kalbimdeki Yabancı ( Mazinin Gölgesi-2)

6. Bölüm Hastane

Ben geldimmm herkese merhaba :)

Bölüm şarkısı : Ajda Pekkan Tanrı Misafiri

Keyifli Okumalar...

***
O kızın sert bakan gözlerini gördünüz. Kendi başının çaresine bakmış bir kızın gözleri yumuşak olamaz.

Martin Eden

***

İnsan kendi hayatına ne kadar müdahele edebilirdi? Her yaşadığı olay insanın kendi seçimi miydi yoksa kaderi mi? Hemen hemen herkes buna benzer soruları sorup durur, yanıtlar aradı ancak herkesin cevabı farklıydı. Hayat'a göre ise kader insanın seçimleriydi. Sonuçta o kendi kaderini kendi yazmıştı. On yedi yaşında iken evden kaçmasına, ailesini terk etmesine kader diyemezdi. Bu onun seçimiydi, bile isteye yaptığı büyük bir hataydı lakin seçiminin bir hata olduğunu çok sonra anlamış ve her şey için fazlasıyla pişman olmuştu. Fakat ne yazık ki son pişmanlık fayda etmiyordu. Yaptığı hatanın bedelini hâlâ ödüyor ve ödemeye devam edeceğini de biliyordu.

Bütün bunlar kendinin kararı iken şimdi ki yaşantısı da bir seçim miydi? İşte bunu bilmiyordu genç kadın. İntihar edecekken kurturulmayı o seçmemişti tıpkı şu an ki hayatı gibi. O istememişti yabancı bir adamın evinde kalmayı veya kızının onu babası yerine koymasını. Olaylar öyle aniden gelişmişti ki müdahele edememiş sadece seyirci olmuştu. Sonrada engelleyememişti olanları. Eğer kader diye bir şey varsa tartışmasız buydu. Ancak Umut  kaderi değil hayatına burnunu sokup işlerin çıkmaz bir hâl almasını sağlayan yabancı bir adamdı. En azından Hayat bu şekilde düşünüyordu.

Genç kadının fikirleri bu yöndeyken Umut için öyle değildi. Her daim mucizelere inan biri olarak Itır'ın karşısına çıkması hayatın bir armağınıydı. Kim bilir belki de ondan aldıklarını geri veriyordu kader.

İkisinin tesadüfi bir şekilde tanışmasından bu yana neredeyse üç hafta geçmişti ve yirmi bir gün içinde tam bir aile gibi olmuşlardı. Dışarıdan bakan biri kesinlikle bu şekilde düşünürdü. Hayat ve Itır Her sabah işe giden genç adamı uğurluyor ardından çeşitli etkinlikler yaparak anne-kız vakit geçiriyorlardı. Yapmak istediği o kadar çok şey vardı ki küçük kızın saymakla bitiremiyordu. Kocaman bir liste bile yapmıştı daha doğrusu babasına yaptırmıştı. Henüz okuma-yazma bilmediğinden Umut onun isteklerini seve seve kağıda sırasıyla yazmıştı. Sen ne istersen onu yapacağız meleğim demişti. Bir şeyin farkındaydı ki Hayat o yabancı adam kızına iyi geliyordu ve bunu da inkar edecek değildi. Yine de ona güvenmiyor, temkinli davranıyordu.

Günler akıp giderken çeşitli iş yerlerine başvuruda bulunmuştu genç kadın. En kısa zamanda bir iş bulmalı ve para kazanmalıydı ki hayatını düzene sokabilsin. Yavaş yavaş bir yerlerden başlamak istiyordu. İlk bir iş ardından kiralık küçük bir ev sonra da iyi bir pedagog. Evet, Itır'a gerçekleri anlatmanın en mantıklı yöntemi buydu. Psikolog... Bütün bunları birkaç ay içinde yapmayı planlıyordu tabii kendine her daim destek olan Nil ve Melih'i es geçmemek gerekirdi. Onlarda her gün arayıp neler olduğunu soruyorlardı. Ne olursa olsun yanında olduklarını söylemeyi ihmal etmiyorlardı. İkisine de çok şey borçluydu Hayat. Ne yaparsa yapsın haklarını  ödeyemezdi.

Yıllar önce ailesini terk edip İstanbul'a geldiğinde o canından çok sevdiği adamın gerçek yüzünü görmüştü. Sonra da olanlar olmuş bir başına, yapayalnız kalmıştı. Hamile olduğunu ise çok acı bir şekilde öğrenmişti. Karnında hayata tutunmaya çalışan minicik bir canın annesi olacaktı ancak kesinlikle buna hazır değildi. On yedi yaşında bir anne olmaya hazır değildi. Karnında ki bebekle öylece ortada kaldığında  ne yapacağını bilememiş çareyi Nil'i aramakta bulmuştu. O kendinden iki yıl önce üniversiteyi okumak için gelmişti İstanbul'a. En azından bu yüzden şanslıydı. Çocukluk arkadaşı yardım elini uzatmaktan çekinmemişti. O zamanlar Nil bir-iki arkadaşıyla aynı evde kalıyor, üniversite hayatı yaşıyordu. En yakın dostu kendine olup biteni anlatınca  evini ona açmıştı elbette. Tabii bu yüzden diğer arkadaşlarıyla arası bozulmuştu fakat hiçbiri Hayat kadar değerli değildi. Sonuçta o çocukluğunu paylaştığı dostuydu.