Çakmak (BxB)

8

Herkese merhaba!

Bölümü oldukça gürültü bir ortamda yazmak zorunda kaldım. Hatalarım varsa affola...

İyi okumalar... ^^

***

*Bir hafta sonra*

Aniden yattığım yerden doğrulduğumda ilk başta nerede olduğumu anlayamamıştım. Bakışlarımı panik halinde içinde bulunduğum odada dolaştırdığımda yurt odasında olduğumu fark etmemle beraber ellerimden birini hızlanmış nefeslerimi düzenlememe yardım etmesi için ağzımın üzerine bastırdım.

Aldığım nefeslerin yarattığı sesler elimin baskısıyla azalırken üzerimdeki örtüyü kaldırarak yataktan kalktım ve nefes alışverişlerimi olabilecek en aza indirerek telefonumu, sigaramı ve çakmağımı aldıktan sonra askının yanına giderek montumu aldım.

Montumu koluma asarken ayakkabılarımın topuklarına basarak giydikten sonra kilitli kapıyı sessizce açarak odadan dışarı çıktım. Arkamdaki kapıyı aynı sessizlikle kapattıktan sonra nefesimi seslice dışarı verdim ve iyice daralmış olan nefeslerim yüzünden kapıyı kilitlemeyi erteleyerek hızlı adımlarla merdivenlere ilerledim.

Düşe kalka yapabildiğim en hızlı şekilde basamakları bir bir aşarken çatıya çıkan son merdivende tıkanıp kaldığımda nefes nefese kalan son katın merdiveninin basamaklarından birine oturdum ve sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak nefeslerimi düzenlemeye çalıştım.

Ancak bu çabam hiçbir işe yaramadı.

Zangır zangır titreyen ellerimle binanın içinde olmayı umursamadan cebimden çıkarttığım sigara paketinden bir dal sigara aldığımda sigarayı dudaklarımın arasında yerleştirerek çakmağımı çaktım ve sigarayı zor da olsa yakmayı başardım.

Sadece birkaç basamak daha yukarı çıkabilseydim eğer çatıya çıkabilecektim ama bacaklarım beni daha fazla taşıyamamışlardı işte. Yine de oldukça şanslı sayılırdım çünkü kat arasında kaldığım için benim bina içinde sigara içtiğimi görebilecek hiçbir kamera yoktu.

Birkaç dakika boyunca sigaranın dumanının beni sakinleştirmesini bekledikten sonra ağır hareketlerle olduğum yerden kalkıp montumu giydim ve duvardan destek alarak geriye kalan birkaç basamağı da tırmandım.

Elimdeki sigarayı dudaklarımın arasına yerleştirdikten sonra iki elimle önümdeki ağır kapıyı iterek çatıya çıktım ve çatının duvarının yanına ilerleyerek duvara sırtımı dayayıp yere çöktüm.

Yaktığım sigarayı ağır ağır içerken yavaşça düzene giren nefeslerimle beraber bu geceki krizin ardından geriye sadece yorgunluk ve titremeye devam eden ellerimden başka hiçbir şey kalmamıştı.

Son bir haftadır krizlerimin seviyesi sürekli 6 ya da 7 den aşağı olmadığı için neredeyse her gece bu halde kendimi zar zor çatıya atıyordum ve bu durum beni gerçekten yıpratmıştı. Kendimi o kadar yorgun hissediyordum ki bu yorgunluğumu kelimelere dökemezdim.

Üstelik bu krizlerden sonra hissettiğim bu yorgunluğa rağmen uyumakta zorluk çektiğim için sürekli uyku ilacı almak zorunda kalmıştım ve bu durumda benim bozuk olan sinirlerimin daha da bozulmasına neden olmuştu.

Cidden neden her şey üst üste gelmek zorundaydı ki sanki?

Derin bir nefes alırken bacaklarımı dizlerimden bükerek kendime çektikten sonra kollarımı dizlerimin üzerine koyarak başımı da dizlerimin üzerine yasladım ve gözlerimi yumarak bir süre öylece kaldım.