Çakmak (BxB)

33

*Akın'dan*

"O zaman bu gece burada kalabilir miyim?" 

Oğuz'un söyledikleriyle beraber başımı hafifçe iki yana salladım. Onun benimle kalmasını elbette istiyordum ama yine de onun kendini buna mecbur hissetmediği bir anda yanımda kalmayı istemesini tercih ederdim.

"Bunu yapmana gerek yok Oğuz, iyiyim ben."

"Ben iyi değilim ama."

Oğuz'un gözlerini gözlerimden bir an olsun ayırmadan söylediği şeyle beraber gözlerim şaşkınca büyürken zorlukla konuştum.

"Ne?"

"Bu gece seni yalnız bırakırsam gözüme uyku girmeyecek Akın."

Kulaklarımdan beynime ulaşan kelimelerle beraber şaşkınca Oğuz'a bakakaldığım sırada benim aksime gayet normal bir şey söylemiş gibi rahat bir tavırda olan Oğuz aldığı nefesi dışarı vererek ellerini birbirine kenetlemişti.

"Ayrıca birinin beni o iki şerefsizi bulup dayak manyağı yapmama engel olmasına ihtiyacım var. Bu yüzden de yalnız kalmak istemiyorum çünkü içimdeki bu öfkeyle onlara neler yapabileceğimi ben bile tahmin edemiyorum."

Oğuz'un söyledikleri karşısında ne söylemem gerektiğini bilemeyerek sessiz kaldığımda Oğuz bakışlarını gözlerimin arasında dolaştırarak sorarcasına kaşlarını havaya kaldırdı.

"Ee... Yani... Kalabilir miyim?"

İçimdeki heyecan, sevinç ve panik üçlemesinin yarattığı etkiyi üzerimden atmak ve normal davranmak için elimden geleni yaparken sertçe yutkunarak yavaşça başımı onaylarcasına salladım.

Yanımda kalmak için sorup onay almasına bile gerek yoktu aslında ama ne yazık ki Oğuz bunu bilmiyordu.

"Tabii... Tabii ki kalabilirsin."

Verdiğim cevabın ardından ikimizde bir süre sessiz kaldığımızda ve bu sessizlik git gide daha da garip bir hal almaya başladığında bu garipleşen sessizliğe bir son vermek için oturduğum yerden kalkarak konuşmaya başladım.

"Üzerini değiştirmek ister misin? Bu kıyafetlerinle rahat edemeyebilirsin."

Ayağa kalkmamla beraber bakışlarını bana çeviren Oğuz hafifçe gülümseyerek başını yavaşça iki yana salladı.

"Senin kıyafetlerinin bana uyacağını sanmıyorum Akın. Hem önemli değil zaten. Ben alışkınım böyle yatmaya."

Oğuz'un sözleri üzerine ona arkamı dönerek dolabıma ilerledim çünkü dolabımda ona uyabilecek bir şeyler olduğunu iyi biliyordum.

"Boyu uzun olan bir eşofmanım var. Geçenlerde almıştım ama çok uzun geldiğinden giyememiştim ama eminim sana cuk oturacaktır."

Bir yandan dolabımın içindekileri karıştırırken bir yandan da Oğuz'a hitaben konuştuğum sırada aradığım eşofmanı bularak içinde bulunduğu diğer kıyafetlerin arasından çekerek çıkarttım.

Eşofmanı çıkartmamla beraber kıyafetlerimin arasında duran birkaç fotoğraf kayarak yere düştüğünde refleksle düşen fotoğrafları almak için hızlıca yere çömeldim ancak hesaba katmadığım bir şey vardı.

Karnıma feci bir ağrı saplanmıştı.

Ağrı o kadar keskindi ki nefesimi anlık olarak kesmeyi başarmış ve dudaklarımın arasından kısıkça acı dolu bir inleme çıkmasına neden olmuştu.