Çakmak (BxB)

40

*Yazar'dan*

Akın duyduklarının verdiği şokla şaşkınca Oğuz'a baktığı sırada Oğuz'da bakışlarını ona çevirdi. İkisinin arasındaki birkaç saniyelik sessiz bakışmanın ardından Oğuz yorgunca derin bir nefes aldı.

"Batuhan benim yüzümden sana geçmişte yaşananları tam olarak anlatamadı ama ona zarar veren şerefsiz aynı zamanda Alperen'i hayattan kopartan ve beni bu hale getiren kişinin ta kendisiydi Akın."

Akın'ın yüzündeki şok ifadesi duyduklarıyla beraber yavaş yavaş yerini hüzne bırakırken Oğuz bakışlarını ondan kaçırarak önünde döndü ve bakışlarını zemine sabitledi. Gözleri zeminde olsa da o çoktan zihninin karanlıklarında kaybolmuştu bile.

"Alperen onun ilk kurbanı ve ilk başarısıydı."

Oğuz'un sesindeki çaresizlik ve acı elle tutulabilir bir haldeyken Akın zorlukla yutkundu çünkü biliyordu ki fazlası vardı.

Duyduklarından daha fazlası vardı ve Akın onları duymaktan korkuyordu.

"Orospu çocuğu Alperen'in eşcinsel olduğunu bildiği için ona destek olurmuş gibi davranarak onu kandırıp bir gün kendi evine götürmüş. Sonrasında... Sonrasında..."

"Oğuz-"

Oğuz'un anlatmakta ne kadar çok zorlandığını belli eden titreyen sesiyle beraber Akın araya girip onu durdurmak istedi ancak Oğuz'un aniden bakışlarını ona çevirince öylece kalakaldı.

Karşısındaki sevdiği adamın gözlerindeki acı dolu ifade gözlerinden akan yaşlarla birleşip Akın'ın yüreğini dağlıyordu. Oğuz bunca şeyi nasıl olurda bunca zaman boyunca içinde saklayabilmişti?

Akın bir türlü anlayamıyordu.

"Tecavüz etmiş. Fotoğraflarını çekmiş. O fotoğraflarla tehdit edip tekrar tekrar tecavüz etmiş. Bu süreç aylarca sürmüş. Aylarca Akın. Bense bir salak gibi hiçbir şeyin farkında değildim."

Oğuz bakışlarını Akın'dan kaçırdığında Akın onu teselli etmek istedi. Ona güzel şeyler söyleyip onu yatıştırmak istedi ama o kadar ne yapacağını bilemez bir haldeydi ki yerinden bir milim bile kıpırdayamadı.

Akın'ın bu sessiz halinin aksine Oğuz susmamak için yemin etmiş gibiydi.

"Fırsat bulup bir araya gelebildiğimiz günlerden birinde Alperen'in kollarındaki morlukları fark ettim. Sebebini sordum. Çarptım bir yere, düştüm falan diyerek geçiştirdi beni. İlk başta çok sorgulamadım ama sonrasında ne zaman buluşsak hep bir yerinde yara olurdu. Aklıma gelen ilk ihtimal ailesinin bizi öğrenmiş olmasıydı."

Oğuz kendi söylediklerine kendi kendine güldüğünde Akın'ın elleri aklına gelen ihtimallerle sımsıkı birer yumruk olmuşlardı. Evet, belki Akın Alperen'le hiç tanışmamıştı ama bu onun için üzülemeyeceği anlamına gelmiyordu.

Bu dünya üzerindeki hiç kimse böyle şeyler yaşamamalıydı.

"Ama yanılmıştım."

Oğuz'un sesindeki çaresizlik kokan güçsüz ton Akın'ın nefeslerini daraltırken Oğuz yüzündeki sahte olduğu belli olan gülümsemeyi sildi ve derin bir nefes alarak birkaç saniye sessiz kaldı.

Akın, Oğuz'un bu sessizliği sırasında bakışlarını onun üzerinde gezdirdiğinde Oğuz'un birbirine kenetlediği parmaklarının uçlarının yaptığı baskı yüzünden bembeyaz olduğunu gördü. Sadece bunu görmek bile Oğuz'un bunları anlatırken ne kadar zorlandığının somut bir göstergesiydi.