" သားရိပေါ်....မားတို့အိမ်မှာပဲ ထမင်းစားသွားပါ့လား "
ဧည့်ဝတ်ပျူငှာလွန်းသည့် မားမားကို ရှောင်းကျန့် မျက်စောင်းဖြင့် လှမ်းထိုးလိုက်သည်။
ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက် တစ်ယောက်စာပိုချက်နေ
ရမှာဆိုးလို့။
ရှောင်းကျန့်မျက်စောင်းထိုးတာကို မားမား မမြင်လိုက်ပေမဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ အသေချာကြီး မြင်လိုက်သည်။ဒီလောက်ဆို ရှောင်းကျန့် ဝမ်ရိပေါ်ကို မကြိုဆိုတာ နားလည်လောက်ပြီး အိမ်ကိုအေးဆေးပြန်တော့မှာ အသေအချာပင်။
" အားနာပေမဲ့ ကျွန်တော် ဒီမှာပဲ စားသွားလိုက်တော့မယ်နော် အားရီ "
" အားရီတွေ ဘာတွေလုပ်မနေနဲ့...မားမား လို့ခေါ်ပါ ကလေးရဲ့...."
မျက်နှာပြောင်လိုက်တာ....လို့ပဲ ရှောင်းကျန့်ပြောနိုင်တော့သည်။
တော်ရုံလူဆို ခပ်တန်းတန်းသာ ဆက်ဆံတက်သည့် မားမားသည် ထိုဝမ်ရိပေါ်ကိုတော့ ခင်တွယ်ပုံရသည်။
မားမားစျေးအပြန် လမ်းမှာ မူးလဲမလိုဖြစ်တုန်း ဝမ်ရိပေါ် ရောက်လာပြီး ဆေးဆိုင်ကို
ခေါင်းမူးပျောက်ဆေးရယ် ဓာတ်ဆားရည်အထုပ်များကို ပြေးဝယ်ပေးခဲ့သည်တဲ့။ထို့နှင့်မပြီး ဆေးမသောက်ခင် အစာဝင်ဖို့ မုန့်ပိစိလေးများကိုတောင် အဆစ်ဝယ်ခဲ့သေးသည်။
စိတ်ရင်းကောင်းလိုက်တဲ့ ကလေးလေး၊ မိဘတွေတော့ မွေးရကျိုးနပ်တဲ့ သားအလိမ္မာလေး ဟုတစ်ဖွဖွ ဝမ်ရိပေါ်ကို ပြောသည်။
ဝမ်ရိပေါ် ကျူရှင်ဝိုင်းမှာ ရခဲ့တဲ့ ပထမဆုကြီးပါ မြင်တော့ မားမားက အတိုင်းထက်လွန်ပင်။ လူရည်ချွန်လေး၊ လိမ္မာရုံတင်မဟုတ်ဘူး စာကတော်သေး ။ မားမား၏ ဝမ်ရိပေါ် ချီးမွှမ်းသံသည် မကြားချင်မှအဆုံးပင်။
ရှောင်းကျန့် အစက မားမားကို ကူညီပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပေမဲ့ ဝမ်ရိပေါ်အကြောင်း ချီးမွှမ်းမဆုံးဖြစ်နေသည့် မားမား ကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်ကို အမြင်ကတ်လာသည်။အင်းလေ....ဒီလောက် တော်နေ ပြည့်စုံနေမှတော့ ချီးကျူးပြီးပေါ့။တော်ရုံပဲ ပြည့်စုံပါ့လား။
" ရှောင်းရှောင်းရေ....မားမား ခေါင်းမူးလို့အပေါ်တက်နားတော့မယ်။မနက်က ဟင်းလေးတွေ ပြန်နွှေးပြီး အရွက်သုပ်စားလိုက်တော့နော်..."
