"နေ့လည်စာ စားပြီးပြီလား "
" အင်း စားပြီးပြီ။ဆယ်နာရီလောက်က ထမင်းချက်ဖို့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရောက်လာတယ်၊ထမင်းဟင်းချက်ပြီးတာနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ပြန်သွားတာပဲ "
" ကောင်မလေးက ငယ်လား "
" လောင်ဝမ်နဲ့ရွယ်တူ လောက်ပဲ ရှိဦးမယ် ၊
မင်းရော ထမင်းစားပြီးပြီလား၊ နေ့လည်စာ စားချိန်ကျော်နေပြီ "
" မောင်စားပြီးပြီ၊
ညနေကျ မောင့်သူငယ်ချင်းကို လေဆိပ်မှာ သွားကြိုဖို့ရှိတယ်၊ ကျန့်ကော လိုက်ခဲ့ပေးမလား "
" ဟောက်ရွှမ်း ပြန်လာတာလား "
ရုပ်မမြင်ရဘဲ ဖုန်းမျက်နှာပြင်တစ်ဖက်က လူတိတ်ဆိတ်သွားရခြင်းမှာ ရှောင်းကျန့်က သူပြောတဲ့စကား မှန်တယ် လို့ ယူဆလိုက်တယ်။
သူက ဘယ်သူမလို့လဲ။
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ အမျိုးသား ရှောင်းကျန့်လေ။
ဝမ်ရိပေါ် ပါးစပ်ဟ လိုက်တာနဲ့ ဗိုက်ထဲ အူဘယ်နှခွေ ရှိတယ်ဆိုတာတောင် မျက်လုံးမှိတ်ပြောနိုင်တဲ့ သူမျိုး။
" ငါ လိုက်လို့ အဆင်ပြေပါ့မလား။
လောင်ဝမ့် သူငယ်ချင်းက ငါတို့မဂ်လာဆောင်ကိုတောင် လာတာမဟုတ်ဘူး။ငါ့ကို တွေ့ချင်ပါ့မလား "
" ဟောက်ရွှမ်း က မောင့်ကို စိတ်ဆိုးနေတာ။
ကျန့်ကော ကို မဟုတ်ဘူး "
" ကောင်းပြီ။ငါလိုက်ခဲ့ရတာပေါ့ ။
flight က ဘယ်အချိန် ဆိုက်မလဲ "
" flight က ညနေ ခြောက်နာရီလောက်။
ငါးနာရီလောက် မောင်အိမ်ကို ကားလွှတ်လိုက်မယ်။ကျန့်ကော ပြင်ဆင်ထားပေါ့ "
" ကောင်းပြီ....."
ပြောစရာ စကား မရှိသလို တိတ်သွားတော့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်မှာ စိတ်ထဲ လေးလံမှုတွေက လျှော့ကျ မသွား။
ဝမ်ဟောက်ရွှမ်း။
သူသိသလောက် ဝမ်ဟောက်ရွှမ်း ဆိုတာ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ အမျိုးဝေးတဲ့ ဝမ်းကွဲညီ ဖြစ်သလို ဝမ်ရိပေါ်နဲ့အနီးကပ်ဆုံး ရှိရတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သည်။
အထူးသဖြင့် ရှောင်းကျန့် မသိရတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ခံစားချက်အစိတ်အပိုင်းတွေကို သိခွင့်ရတဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သူ။ဝမ်ရိပေါ်အတွက် ဝမ်ဟောက်ရွှမ်းဆိုတာ နှစ်ခါမရှိနိုင်တဲ့ဖြစ်တည်မှုတစ်ခု။
