" အားး!ကျန့်ကောရားးး "
ရင်ခေါင်းထဲမှ လှိုင်တက်လာသော အသံနက်ကြီး၏အနောက် အဖြူရောင်ကြွေပြားများအပေါ် စီးဆင်းသွားသည့် အဖြူရောင်အရည်ပြစ်ပြစ်များ။
တဆက်ဆက်ထိမခံနိုင်တဲ့ အဖြူရောင်အသားချောင်းကြီး၏ ထိပ်ဖူးက အပေါ်ကိုတရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်။
ကျစ်! ဒီကောင် တအားများနေပြီ...အခုမှပြီးထားတာကို...အလိုလိုက်မှန်းသိလို့ တမင်ဂြိုလ်ကြွနေတဲ့ကောင်...
ကလုတ်....
ရေပန်းမှ ဖြာထွက်လာသော ရေအေးများသည် သူ့ကိုယ်တွင်းက အပူရောင်တဏှာမီးများကို ငြိမ်းသက်နိုင်မည်လား။အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့ ယောကျ်ားလေးတိုင်းရဲ့ ဖြစ်တည်မှုဆိုပေမဲ့ ကျန့်ကောအပြုံးတစ်ချက်မှာ ငေါက်ခနဲ ထလာတဲ့ သူ့အကောင်က လူလည်ခေါင်မှာလည်း အရှက်မရှိခဲ့။နီးစပ်ရာ သန့်စင်ခန်းကိုပြေးပြီး ကိစ္စဖြေရှင်းရာမှာ သူ့လက်နဲ့သူကိုယ်တိုင် ကျန့်ကောနာမည်ကို ခေါ်ငြီးနေခဲ့တာ....ဘေးအခန်းကလူတွေ ကြားသွားမလားစိတ်နဲ့ ခပ်တိုးတိုး
ငြီးတွားသံကြားဘာနဲ့မှမလဲနိုင်တဲ့ သာယာမှုတစ်ခုက ဒီနေ့တိုင်မေ့လို့မရတဲ့ ခံစားမှု။
သူဘယ်လိုမေ့ရက်မလဲ....
သူ့ရဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်က ကျန့်ကောကြောင့်လေ။
စိတ်မရှည်တဲ့ရိပေါ်က ခြံထဲက ဉယာဥ်မှုးတွေကို နားမလည်ခဲ့ဘူး။ဒီလောက်စိတ်ရှုပ်စရာ အပင်တွေကို ဘာလို့ အချိန်ကုန်ခံ ပျိုးထောင်နေရသလဲ....ဒါပေမဲ့ အခုချိန်မှာတော့ ဉယာဥ်မှုးတွေကို နည်းနည်းလေးတော့ စာနာပေးလာနိုင်သလိုပဲ....အခုဆို ရိပေါ်အဖြစ်က ဥယာဥ်မှုးတစ်ယောက်နဲ့ မခြားမနားလေ။တစ်နေ့တစ်နေ့ ဒီပန်းလေးပွင့်ဖူးလာမှာကို စောင့်
ကြည့်ရလိုက်...ဒီပန်းလေးအနား ပျားတွေ လိပ်ပြာတွေ မဝဲအောင်ရှင်းထုတ်ရလိုက်...အချိန်တန် ဒီပန်းလေး ပွင့်ဖူးလာခဲ့ရင်လည်း ဘယ်သူမှမခူးရအောင် ပိုင်ရှင်ရှိသည် စာတန်းကပ်ဖို့က စီစဥ်ရသေးတယ်....ရိပေါ်က ဒီပန်းလေးကြွေသွားမှာကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့ ဥယာဥ်မှူးတော့မဟုတ်ဘူး....အချိန်တစ်ခုရောက်လာခဲ့ရင် ခူးပန်းပြီး အိပ်ခန်းထဲအလှထည့်ထားမဲ့ အမျိုး။
