" ရှောင်းကျန့် ငါလိုက်ပို့ပေးရမလား "
" ရတယ် ငါ့ဘာသာသွားလို့ဖြစ်တယ်... "
" ဂရုစိုက်သွားဦး "
" အင်းးယ "
တကယ်ဆို ကျန်းချန်က သူ့ကို မတရားစိတ်ပူနေတာ။ဘာကြောင့် ဆိုတာကိုတော့ ရှောင်းကျန့် မတွေးတက်ဘူးး။အသည်းကွဲရုံနဲ့တော့သေမသွားလောက်ဘူး ထင်တာပဲ။
အသည်းကွဲတယ်လို့ ခေါင်းစဥ်တပ်ရခြင်းမှာ ရှောင်းကျန့်က အတန်းလည်းသွားမတက်တော့ဘူး။မားမားအိမ်လည်းမပြန်ခဲ့ဘူး။အဆောင်မှာပဲ တစ်ပတ်တိတိအချိန်ဖြုန်းခဲ့သည်။
အသည်းကွဲခြင်းရဲ့ ဆိုးကျိုးတွေကတော့ ရှောင်းကျန့်အနားကညှီသိုးသိုးအနံ့အသက်ရယ်၊ ငှက်သိုက်တစ်ခုလိုရှုပ်ပွနေတဲ့ ဆံပင်ထူထူတွေရယ်၊ နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက် ပေါက်နေတဲ့ အမည်းရောင်အမွှေးငုတ်စိလေးတွေပဲ။အဆိုးဆုံးက ကျောင်းခေါ်ချိန်မပြည့်တာကြောင့် Warning ထိသွားတာလည်း ပါသည်။
"ငါ့ကိုစာတွေကူးပေးထားတာ ကျေးဇူးပဲ ကျန်းချန်.... "
" ပြောဖို့မလိုပါဘူးးးကွာ..."
ကျန်းချန်က အပြုံးလေးတစ်ချက်နဲ့ ခေါင်းတခါခါငြင်းသည်။
ရှောင်းကျန့် ကျောင်းမတက်ဖြစ်တဲ့ရက်တွေက စာတွေကို ကျန်းချန်က သေချာလိုက်ကူးပေးထားတာ။ကျန်းချန်းက အသည်းကွဲနေတဲ့သူ့ကို အတော်လေးဖေးမပေးတယ်လို့ ပြောလို့ရလောက်တဲ့အထိ ရှောင်းကျန့်အပေါ်နားလည်မှုပေးထားခဲ့သည်။တကယ်တော့ ကျန်းချန်က သူများပြောတာ သေချာနားထောင်ပေးတက်ပြီး ပွေ့ဖက်ပေးတက်တဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်ပဲ။
ဒီနေ့က ရှောင်းကျန့်မားရဲ့ နောက်အိမ်ထောင်ပြုခြင်းကို ဂုဏ်ပြုရမဲ့နေ့။
ရှောင်းကျန့်က သူ့ပထွေးအကြောင်း ဘာမှသိပ်မသိဘူး။မြို့မျက်နှာဖုံးသူဋ္ဌေးဆိုတာကိုပဲ သူသိသည်။အမှန်ပြောရရင် မားရဲ့နောက်ယောကျ်ားကို သူမြင်တောင်မမြင်ဘူးပါ။မားကို အနည်းငယ်စိတ်ခုနေတာမလို့ မားရဲ့လက်ထပ်ပွဲကို သူလျစ်လျူရှုထားခဲ့တာ။
