~~ Sivri Kulak Günceleri serisinin ikinci kitabıdır. Kurgu bütünlüğü açısından öncelikle 'İçimdeki Sihir' adlı kitabın okunması önerilir. ~~
Gerçek ile büyünün raksı başladı.
Unutulan fısıltılar, silinen anılar, kayıp yoldaşlar ve acımasız görüler e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Konseyden birilerinden mi şüpheleniyorsun?" Ekin cam gibi parlayan gözleriyle bakıyordu Aramir'e.
Aramir belli belirsiz başını salladı. Handa çalışan elf, masadaki boşalan tabakları hızla ve titizlikle toparlamıştı. Aramir'e bakışları dikkat doluydu ve birkaç saniye sürmüştü. Tanınmak Aramir için problem değildi, nihayetinde elfleri peşinden sürükleyebilmek adına Diyar'ı karışlıyordu ama diğer yandan kaçıyordu da. Bu yüzden kasabaya giriş yaptığı ilk saatlerde görünmezliğine devam etmek zorundaydı. Etrafı kolaçan ettikleri ve uygun anın geldiğini düşündükleri zaman, işte o vakit soyuyla böbürlenebilirdi. Bu yüzden başlığını öne çekerek öksürür gibi yaptı. "Masada benim göremediğim bir tabak mı kaldı?"
"Kusura bakmayın." Görevli elf telaşla uzaklaştı masadan.
Ekin başını iki yana sallayarak gülümsedi; kollarını kenetlemişti. "Kızı ciddi anlamda korkuttun. Paralı, despot bir müşteri gibiydin."
"Beni fazla incelemişti." Aramir kaşlarını kaldırdı. Siyah saç telleri dağınık bir şekilde alnına düşmüştü. Asi ve parlak teller...
"Belki de cazibene kapılmıştır." Ekin bir gerçeği dillendirmiş gibi dudağını bükmüştü. "Eminim ki pek çok elf cazibene kapılıyordur."
"Sayısız elf..." Aramir ne yapabilirim ki dercesine kollarını iki yana açmıştı. Bu benim kaderim, fazla yakışıklıyım.
Ekin bunu duyunca, koluna fiske atmak amacıyla Aramir'e uzandı ve bir anda, yüzü kararırken öylece duraksadı. "Gliondel gibi konuştun."
Aramir bir kayaya toslamış gibi irkildi. "Espriler onun tekelinde değil Ekin." Sonra kızın havada kalan elini nazikçe tuttu. "Onun egosu yüzünden oldukça incindin farkındayım ama ben o değilim. Anı yakalıyoruz sadece, eğleniyoruz. Olay ben değilim üstelik, sensin. Ben sana kapılıyorum Ekin ve... Eğer bir gün Gliondel'i görürsem ona ne yapacağımı hiç kestiremiyorum."
"Ben..." Ekin mahcup görünüyordu. "Ben özür dilerim. Sadece... Elim sana uzanmışken, Gliondel'de hissettiklerimi duyumsadım kısacık bir an. Biliyorsun, sahte duygularla kukla gibi yönetildim ve bilemiyorum. Bir an için öyle hissedince... irkildim işte." Omuzlarını daraltarak havaya kaldırdı.
"Bu senin suçun değil ve duygularının yaralanmış kısımlarını biz birlikte onaracağız." Aramir Ekin'in yanağını okşadı, usulca. "Bu gece seni birazcık sınamama ne dersin?"
"Büyü mü yapmaya çalışacağım?" Ekin oturduğu yerde iyice büzülmüştü. Vesveseler ve korkuları tüm yanını kuşatmıştı sanki.
"Evet ve aslında kendini keşfedeceksin. Bundan geriliyor musun?"
"Ortaya hiçbir şey çıkmamasından endişeleniyorum." Ekin fısıltıyla söylemişti bunu. "Yani evet, kontrolsüz bir şekilde ortaya çıkan düşünce algılama yeteneğim var ve bir cinle bağ kurdum ama o kadar. Buraya geldiğimden beri içimde kıpırdanan hiçbir şey olmadı. Belki de büyü yeteneğim o kadar uzun süre kullanılmadı ki içimde bir yerlerde köreldi kaldı."
