~~ Sivri Kulak Günceleri serisinin ikinci kitabıdır. Kurgu bütünlüğü açısından öncelikle 'İçimdeki Sihir' adlı kitabın okunması önerilir. ~~
Gerçek ile büyünün raksı başladı.
Unutulan fısıltılar, silinen anılar, kayıp yoldaşlar ve acımasız görüler e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ellerine baktı Ekin; bir tanesi boşlukta süzülüyor, ileri geri hareket ediyordu. Diğeri ise Aramir'in sıkıca tutuşunda kaybolmuştu. Gliondel onu böyle tuttuğu her seferinde Ekin irkilirdi ve artık bunun sebebini biliyordu. Uğursuz bir büyünün kurbanı olmuştu. Diğer yandan ise şu anki tutuş Ekin'de hiçbir his uyandırmıyordu. Aramir'in düşünceleri, siyah bir torbanın içinde saklanmış gibiydi. Duyulmuyordu.
Bunun kendine has bir güç olduğunun farkındaydı Ekin ama kontrol edemediğini artık tam anlamı ile idrak etmişti. Duyguları çok yoğunsa, ani öfke patlamaları yaşıyorsa ya da tüm zihni ile konsantre olduysa eğer düşüncelere sızabiliyordu. Bunu geliştirmeliyim, diye düşündü Ekin. Az önce yaptığım şey... Kesinlikle müthişti. "Öykü..." derken buldu kendini. Arkadaşları arkada kalmıştı ama Ekin biliyordu, duramazlardı. Kii'falar sadece sendelemişti, Gölge'nin onlara hükmedişi çok kısa süreliydi.
Aramir de aksamaya başlamıştı, kii'fa sol omzunda kesik açmıştı çünkü. Bu kesik fazla derin değildi ve büyüyle hücrelerini çoğaltan Aramir, kanın dışarı akışını büyük oranda yavaşlatıyordu. Yine de sonsuza kadar hücrelerini yenileyip duramazdı. Ejelf kanı içeren yeni bir Faudka'ya ihtiyaçları vardı.
"Buraya," diyerek geniş bir ağaç kovuğunu işaret etti Arzoveyhn. Gri Görücü önden giderek grubu yönlendiriyordu. Dumanlarını her yana salıyor ve küçük açıklıklardan, taşlardan ve izlerden oluşan detayları ile olası senaryoları görmeye çalışıyordu. Uzun bir vakit geçmişti ama nihayetinde bulduğu kovuk bir mağara kadar genişti; Gölge'yi bile içine alacak denli geniş.
Ekin karanlığa dalmasına rağmen şaşkınca içeriyi incelemeye başladı. Gövdenin toprakla kesiştiği yerde kökler dışarı taşmış ve kalın boğumlar halinde gövdenin içini sarmıştı. Yoğun bir toprak ve nem kokusu dolmuştu burnuna. Küçük, renkli böcekler içeri girenleri görünce köklerin arasına dalmış ve saklanmıştı. Yine de gün ışığı gövdenin çatlak kısımlarından içeri itina ile sızmaktaydı. "Ne biçim bir ağaç bu böyle," derken buldu kendini Ekin.
"Sığın ağacı," diyerek cevapladı Aramir; hala dinç görünüyordu ama rengi hafiften solmaya başlamıştı.
"Adını yaşatıyor; gerçekten de tam bir sığınılacak alan. Gövdesi metrelerce büyük olmalı." Ekin hayranlıkla konuşmuştu.
"Ve uzun," dedi kızıl saçlı saçlı elf; Ekin'e terslercesine bakmıştı. Sonrasında Aramir'in yanına giderek oturması için ona destek oldu. "Vakit kaybediyoruz. Bir an önce yeni bir Faudka oluşturmalıyız."
"Anladığım kadarıyla," diye söze başladı Ekin ve devam etti. "Bu kanatlı kii'falarda Gölge'nin dokusu kullanılmış ve Faudka için onun kanına ihtiyaç var. Denklem basit; Gölge yanımızda ve bu ejelf Aramir için bırakın kanı, canını bile verir."
"O kadar basit değil." Donuk bir ses tonu ve sakin tavırlar... Kahve renk saçı ve sakalı olan, durgun bir aura yayan elfti bu. "Faudka oluştuğu anda yapısı bozulmaz hale gelir ve sonradan eklenen tüm her şey etkisiz elemandan öteye gidemez."
