RUH DÜĞÜMÜ (Sivri Kulak Günceleri-2)

Görmeyen Kral -Aramir-

Kral odasındaki, yerleşkeleri temsil eden küreler önünde bekliyordu Torga. Küreler havada süzülüyordu; kimi hırçın dalgalar ile çevriliydi kimi ise dingin kar taneleri ile. Kumdan görünmez olan da vardı, bitkiler tarafından istila edilen de. Aramir bu odaya girdiğinde kürelerden gözlerini alamazdı ama bugün... Bugün babası çok, çok ihtişamlı görünüyordu.

Yaklaştı küçük bedeniyle; adımları minicikti. Annesinin öpücüklerinden henüz kurtulabilmişti. Rüya bir Gliondel'i kucaklıyordu bir Aramir'i. Gözlerinden hiç durmadan yaşlar akıyordu kadının. Gliondel yanaktan süzülen o damlaları küçük elleri ile silmiş ve annesine neden ağladığını sormuştu. Rüya ise cevap namına hiçbir şey söylememişti. Rüya'nın upuzun sarı saçları vardı ve simsiyah gözleri. Gliondel annesinin kopyasıydı; Aramir de Rüya'ya benziyordu kuşkusuz ama kuzgun siyahı saçını babasından aldığı aşikardı.

Aradan zaman geçip de hıçkırıklar dinmediğinde Aramir annesine ağlamamasını söylemişti. Fark buydu işte; Gliondel gördüğü ve rahatsız olduğu şeyin nedenini irdeler, Aramir ise çabasız bir şekilde bunun geçip gitmesini dilerdi. Nihayetinde ikisi de amacına ulaşamamıştı gerçi; Rüya ağlamaya devam etmiş ama sebebini de bir sır gibi kalbinde saklamıştı.

Sonrasında ikizler kendilerini kral odasında bulmuştu. Torga safir mavisi tunik ve kar beyazı bir pelerin giymişti. Pelerinin kenarlarına minik elmaslar işlenmişti ve kral yarım metreyi bulan ihtişamlı taşlar ile bezeli tacını takmıştı. Kürelerdeydi gözleri ama baktığı şey onlar değildi. Aramir bunu hissetmişti.

'Anne Kraliçe'yi gülerken duydum.' Gliondel'in cılız çıkan sesi sarf etmişti bu cümleleri. Monus ikizlerin ona böyle seslenmesini istemişti.

'Mutlu bir haber aldığında sen nasıl bir tepki gösterirdin Gley?' Torga yavaşça çocuklarına doğru döndü; pelerinin eteği ahenkle savrulmuştu.

'Tepkisiz kalırdım sanırım.' Gley minik ellerini önünde birleştirdi.

Torga ise kaşlarını kaldırdı; beklemediği bir cevap duymuş olmalıydı. "Peki neden?'

Gliondel omuzlarını silkti. 'Duyduğum mutluluk sadece bana ait çünkü; o habere sevinen benim. Elfler her ne kadar aksini iddia etse de birbirlerinin duygularını paylaşmazlar. Benimle mutlu olan kişi aslında beni sevdiği için mutludur. Benim keyifli olmam ona kendini iyi hissettirir çünkü zaten bu da kendi hisleri ile ilgilidir. Yani baba... aslında her duygu bireyseldir. Bu yüzden kendi içimde yaşamak bana yeter; mimikler gereksiz ayrıntılar gibi geliyor bana.'

Torga tebessüm etti. 'Çok okuyorsun Gley; yaşından büyük laflar bunlar.'

'Aklı yaşla sınırlandırmak ne kadar yanlış öyle değil mi baba?' Aramir de dayanamamış ve konuşmaya müdahil olmuştu.

Torga'nın gülümsemesi ise genişlemişti. 'Ben sizin gibi iki özgür ruhla ne yapacağım öyle.' Başını iki yana salladı.

'Bizi görsen yeter.' Gliondel'di bu; fısıldamıştı.