~~ Sivri Kulak Günceleri serisinin ikinci kitabıdır. Kurgu bütünlüğü açısından öncelikle 'İçimdeki Sihir' adlı kitabın okunması önerilir. ~~
Gerçek ile büyünün raksı başladı.
Unutulan fısıltılar, silinen anılar, kayıp yoldaşlar ve acımasız görüler e...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
'Git, arkana bakma ve git!'
Yıllar önce, hala Finrol'da yaşarken işittiği bu cümle tekrar aynı canlılıkla Aramir'in kulaklarını doldurdu. Bir hayaletin fısıltısı gibiydi. Arzoveyhn yanında kendi hızına uygun adımlar atarken hayatını değiştiren cümleyi düşündü. Eğitmen Diara Finrol'dan gitmesini söylemişti ve Aramir'in bunu kabul etmesinin tek sebebi Diara'nın ölmek üzere oluşuydu. Anne figürünün ikinciye kaybıydı bu, ne acı.
Son nefesini verirken eğitmenin gözlerinde değişik bir parıltı oluşmuştu; Aramir'in arkasına bakıyordu ve sonra bakışları tekrar Aramir'i bulmuştu. Parıltı gitmiş, bakışları yumuşamış ve gülümsemesi dudağında asılı vaziyette, ebediyete uçup gitmişti. Ağlayıp ağlamadığını hatırlayamıyordu Aramir; sadece içinde koca bir boşluk oluşmuştu; hiç gitmeyen, göğsünün ortasına kazık çakan bir boşluk.
Git demişti ama Aramir eğitmenin neden böyle bir şey söylediğini bugün bile tam anlamıyla tahmin edemiyordu. Babası, ikizlerin annesi Dünya'ya gittikten ve ilk eşi kelimenin tam manasıyla delirdikten sonra uzun bir süre bocalamıştı, yönetim işleri aksamış, halk çeşitli nedenlerle küçük isyanlar çıkarmaya başlamıştı. Yıllar geçtikçe isyanlar çoğalmış, karşıt görüş sunan elf sayısı artar olmuştu. İstikrar istiyorlardı, düzen istiyorlardı, aç kalmamak ve adalet istiyorlardı. Torga'nın mühürlemekten ve hatta incelemekten imtina ettiği pek çok belge, kral odasındaki ahşap masanın üzerini ve Finrol'un içini adeta kaosa çevirmişti. Aramir işleri yola koymak, düzeni tekrar sağlamak ve görüşme dileyen elfleri dinlemek için yetkisinin genişletilmesini istemiş, ne yazık ki isteği hoş karşılanmamıştı. Torga'nın sert tavrına toslamış ve hatta tahtı çalmakla suçlanmıştı. Perta'nın bile suskun kaldığı konseyde soylular Aramir'e cephe almıştı. Fısıltı Çayırı fısıltılar ve yüksek sesli konuşmalarla dolup taşmıştı. İthamlar korkunç ve bir o kadar da anlamsızdı; kralın arkasından iş çevirmekle ve hatta meşru Kraliçe Monus'u delirtmek ve bu olayları fitillemekle suçlanıyordu.
Böylece Aramir kabuğuna çekilmiş, tekrar yalnız hayatını kucaklamıştı. Finrol'da ona hala iyi gözle bakanlar ve dostluğunu tercih edenler de vardı ama Aramir'den uzak duranların sayısı kat kat fazlaydı. Sadece bir süreliğine işleri düzeltmek istediğini söylemişti ve bu küçük söylemi böylesine korkunç bir noktaya getiren babasını asla affetmeyecekti. Komik olan bir diğer kısım ise aradan birkaç hafta geçince Gliondel'in yetkileri artmış ve Gley kral adına konuşur, izin verir ve önemli belgeleri imzalar hale gelmişti. Halk muhteşem prenslerinin onları kurtarışı ve Kral Torga'yı tekrar eski ihtişamlı haline getirişini şarkılara taşımıştı. Şimdi bile düşündükçe bu olanlara inanamıyordu. Bunlar Diara'nın Aramir'in gitmesini istemesinin tahmin edilebilir nedenleriydi ama asıl nedenin bu olmadığını içten içe biliyordu.
Peki asıl neden neydi? Uzun ömürlü bir elf olmasına rağmen Diara'nın ansızın ve nedeni bilinemeyen bir şekilde ölmesi bu sebeple bağlantılı mıydı? Öyle olsa bile Aramir artık bu bağlantıyı bulamazdı. Aradan onlarca yıl geçmişti ve o zamanki arayışları bile hüsranla sonuçlanmışken şu an yapabileceği pek bir şey yoktu.
