~~ Sivri Kulak Günceleri serisinin ikinci kitabıdır. Kurgu bütünlüğü açısından öncelikle 'İçimdeki Sihir' adlı kitabın okunması önerilir. ~~
Gerçek ile büyünün raksı başladı.
Unutulan fısıltılar, silinen anılar, kayıp yoldaşlar ve acımasız görüler e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hafif bir çikolata kokusu Aramir'in burun deliklerinden içeri süzüldü. Bu tatlı koku, gün ortasında ve gökyüzündeki karamel en koyu tonuna ulaşmışken sadece on iki dakikalığına ortaya çıkardı. Yerleşkeyi ilk kurduğunda bölgenin bu reaksiyonu Aramir'e oldukça ilginç gelmiş ve bir haftanın sonunda ise koku süresinin hiç şaşmadığını gözlemlemişti. Zaman geçtikçe sabit duran bu vakit, karın acıktırdığı için efler açısından yemek vakti olarak anılır olmuştu. Sivri yapılar olarak yükselen uzun evlerin önündeki, küçük veya geniş her çeşit bahçeye atılı masalar yemek çeşitleriyle donatılır ve her Tearin elfi bir diğerini büyük ısrarla kendi masasına davet ederdi. Böylece her gün ortaya çıkan bu çikolata kokulu vakit Tearin'de mütemadiyen şenlik havasında geçerdi.
"Ne dersin rastgele bir boruya atlayıp önümüze çıkan ilk evde bir şeyler atıştıralım mı?" Arzo beklentiyle Tearin liderine baktı; görücü elfin iştahı karşısında zayıf bedeni yanıltıcı bir unsurdu.
"Yapmam gereken çok iş var. Gölge'yi deli gibi merak ediyorum ve Suvilla ile konuşmam gerek; son zamanlarda sınırını fazla zorluyor. Ortak alana kii'fa salmak da ne demek!" Aramir azalmaya başlayan çikolata kokusunu içine çekerek sakinleşmeye çalıştı. Ortak alandayken bir anda karşılarına çıkan kii'falar fazlaydı hem de çok fazla. Ellerinde Faudka* olmasa silahları hiçbir işe yaramazdı ve belki de üçü çoktan ölmüş olurdu. Ekin'in gizleriyle birlikte yok oluşu pek çok şeyi tepetaklak ederdi muhakkak. Gliondel beklemeksizin Tearin'e savaş açar ve kii'faların da etkisiyle Diyar'ın bu iki bölgesi onarılmaz hasarlar alırdı. Ne düşüncesizlik... Suvilla böyle bir şeyi nasıl göze alırdı?
Tuz Denizi ve Dizekihalıları düşünmek ise Aramir'in midesine kramplar girmesine sebep oluyordu. Kendi kayıplarının listesini Suvilla çıkarmış olmalıydı ama deniz halkındaki kaybı duymaları zaman alacaktı; öncelikle çalkantılı denizin durulması gerekiyordu.
"Şöyle düşün," diyerek borulara bakışını sürdürdü Arzoveyhn. "Zaten canın sıkkın ve bu duygu yoğunluğuyla konuşmayı çok sağlıklı yürütemeyeceğini düşünüyorum. Gel neşeli bir ailenin sofrasında keyifli vakit geçirelim. Sonra, keyfin de hafif yerine gelince Suvilla'yı köşeye kıstırırsın. Hem Gölge'nin de henüz uyandığını sanmıyorum."
"Aslında haklısın." Teklif yavaştan Aramir'in aklına yatmaya başlamıştı. Hem halkının arasına karışmayalı da uzun zaman olmuştu; hangi fikirler içinde olduklarını öğrenmek iyi olurdu. "O zaman seç bir boru."
Tearin'i çevreleyen bazı kilit noktalarda borular kümelenmiş olarak dizilmişti. Böylece elfler yerleşkeye hangi noktadan geçiş yapacak olursa olsun merkeze kolaylıkla ulaşırlardı. Aramir ve Arzo'nun şimdi beklediği boru kümesi ortak alana en yakın olandı. Sekiz kalın borunun her biri farklı renklerde parıltılar saçıyordu ancak bu ışıltı çok azdı ve net görmek için gözlerin kısılması gerekiyordu.
"Koyu sarıya ne dersin?" diyerek Aramir'e yandan bir bakış attı Arzoveyhn. "Gökyüzündeki karamele en yakın renk o."
"Sadece sarı Arzo, rengin koyuyla alakası yok." Bakışını iki yana sallayan Aramir yine de gülümsemişti ve omuz silkti. "Ama neden olmasın."
