Chapter-90

4.1K 603 3
                                    

Unicode

အခန်း (၉၀) - အိမ်ထောင်စုခွဲခြင်း

ကလေးက သက်‌တောင့်သက်သာ အိပ်စက်နိုင်သွားသော်လည်း လူကြီးတွေကတော့ ထိတ်လန့်နေဆဲ ဖြစ်သည်။

"ဒီတစ်ကြိမ် ငါ သေလုမတတ် ကြောက်လန့်သွားခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီကောင်မလေးက နေမကောင်းဖြစ်နေတာကိုတောင် ငါ့ကို မပြောဘူး။ ညနက်သန်းခေါင်ကြီး ကလေးအဖေနဲ့ ငါ ခေါင်းမပါတဲ့ ယင်ကောင်တွေလို စိုးထိတ်နေကြရတယ်။" တတိယမရီးဖြစ်သူသည် လင်းချင်းဟယ်အား သူမအနားသို့ဆွဲခေါ်သွားပြီး ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောသည်။

"အခု အဆင်ပြေသွားပြီပဲ။ ငါ့မှာ အဲ့ဆေးနည်းနည်း ကျန်သေးတယ်။ ဒီညတော့ ဝူနီ အဆင်ပြေသွားလောက်ပါပြီ။ မနက်ဖြန်မနက်ကျရင် လောင်တကို အဲ့ဆေး လာပို့ခိုင်းလိုက်မယ်။" လင်းချင်းဟယ်က နှစ်သိမ့်ပေးသည်။

သူမက ဒီမှာ သိပ်ကြာကြာ မနေတော့ပဲ ကျိုးချင်းပိုင်နှင့်အတူ ပြန်သွားခဲ့ကြသည်။

အဖေကျိုး၊ အမေကျိုး၊ အကြီးဆုံးမရီး၊ အကြီးဆုံးအစ်ကိုနှင့် အခြားသူတွေလည်း ဒီစိုးရိမ်စရာ အဖြစ်အပျက်ကြောင့် အိပ်ရာနိုးခဲ့ကြသော်လည်း ယခုအချိန်မှာ သက်သာသွားခဲ့ပြီမှန်း သိလိုက်ရတော့ သူတို့အားလုံး စိတ်သက်သာရာ ရသွားခဲ့ကြသည်။

"လောင်တရဲ့အမေကို တကယ်ကျေးဇူးတင်သင့်တယ်၊ မဟုတ်ရင် ဝူနီ ဒီတစ်ခေါက် ဖျားနာတာ ဘယ်လောက်ကြာကြာ ဝေဒနာ ခံစားရမလဲဆိုတာ မသိနိုင်ဘူး။ သူမက စိတ်အားထက်သန်လွန်းပြီး မသက်မသာ ဖြစ်နေတာကို ကြိတ်ခံစားပြီး တိတ်တိတ်လေး နေခဲ့တယ်။" အကြီးဆုံးမရီးဖြစ်သူက သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

"အခု ဝူနီကို ဘာဆေးတိုက်လိုက်တာလဲ။ အကျိုးသက်ရောက်မှုက မြန်ဆန်သားပဲ။" ဒုတိယမရီးက မေးလိုက်သည်။

"ဘာဆေးလဲတော့ ငါ မသိပေမယ့် သေချာပေါက် စျေးပေါမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။" တတိယအစ်ကိုက သူ့ခေါင်းကိုခါရင်း ပြောလိုက်သည်။

"ဒါဆိုရင် ငါတို့ လောင်တရဲ့အမေကို ပိုက်ဆံပေးသင့်လား။ အရေးပေါ်အသုံးပြုဖို့အတွက် သူမ အဲ့တာကို ခက်ခက်ခဲခဲ ဝယ်ယူပြီး ဆောင်ထားတာဖြစ်မှာ ငါ စိုးရိမ်တယ်။" အကြီးဆုံးမရီးသည် အမေကျိုးဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

၁၉၆၀ ခုနှစ်များဆီသို့ (မြန်မာဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now