၁၉၆၀ ခုနှစ်များဆီသို့ (မြန်မာဘာသာပြန်)

Chapter-171

အခန်း (၁၇၁) - နောက်ဆက်တွဲဖြစ်ရပ်များ

တစ်ရွာလုံးက လက်ညှိုးထိုးပြီး သူမနောက်ကွယ်၌ သူမကိုကြိမ်းမောင်းနေကြလျှင်တောင် သူမသည် စကားတစ်ခွန်းမှ မရှင်းပြခဲ့ပေ။ ပြီးနောက် ရုတ်တရက် ကျေးရွာ၏ အလယ်တန်းကျောင်း၌ ဆရာမတစ်ဦးဖြစ်လာခဲ့သည်။ နောင်၌ သူမသည် အလုပ်မှတ်ငါးမှတ်ရရုံသာမက လစာက ဆယ်ယွမ်ကျော် ရရှိမှာပဲဖြစ်၏။ ယင်းက လောင်စစ်၏လခထက်ပိုများသည်။

ထိုကဲ့သို့ သံမဏိထမင်းပန်းကန်ဖြင့် မည်သူကများ စတုတ္ထဇနီး၏ ချွတ်ယွင်းချက်ကို ပြောရဲတော့မည်နည်း။

ဆိုရိုးစကားဟောင်းအတိုင်း စတုတ္ထ၏ဇနီးသည်အခက်အခဲများကို တောင့်ခံခဲ့တာပဲဖြစ်၏။ ထိုထက် ပိုသည်ကား စတုတ္ထလေးသည် အမှန်တကယ်အားကျစေ၏။ သူသည် ယခင်က ပိုက်ဆံရှာနိုင် ခဲ့သည်။ သို့သော် သူယခုပိုက်ဆံမရှာနိုင်တော့ဘဲ လယ်ထဲဆင်းရ၏။ သို့သော် သူ့ဇနီးကပိုက်ဆံရှာနိုင် သည်။

တစ်လလျှင် ဆယ့်သုံးယွမ်သာရရှိပြီးယခင်က လောင်စစ် ရသည်နှင့်ဝေးနေသော်ငြား လုပ်မှတ်က ရှိနေသေးသည်။ အလုပ်မှတ်ငါးမှတ်ပေါင်းထည့်ပြီးနောက် ယင်းက မည်မျှဖြစ်သွားမည်နည်း။

ထို့အပြင် လောင်စစ်၏ဘဝက အတော်ကောင်းမွန်လှသည်။ သူသည် ချက်နိုင်ပြုတ်နိုင် မိသားစုကို ဂရုစိုက်နိုင်ပြီး ပိုက်ဆံရှာနိုင်သည့်ဇနီးသည်ကို လက်ထပ်ခဲ့သည်။ ဘယ်သူမှမယှဉ်နိုင်ပေ။

ဒုတိယအစ်ကို ထိုစကားကို ကြားသည့်အချိန်၌ စိတ်ထဲခံစားသွားရသည်။ ဒုတိယမရီးကလည်း ဝမ်းနည်းတကြီးငိုကြွေးနေလေ၏။ သူမက လင်းချင်းဟယ်နှင့်ယှဉ်ချင်သော်ငြား ဤဘဝတွင် ဘယ်တော့မှယှဉ်နိုင်မှာမဟုတ်ပေ။

ဒုတိယအစ်ကိုကလည်း သူမ၏အတွေးများကိုဖမ်းဆုပ်နိုင်ပြီး စိတ်ထဲမထားတော့ချေ။ သူမငိုပြီးသည်နှင့် ၎င်းကိုထပ်တွေးလိမ့်မည်။ အမှန်တကယ်တွင် ရွာထဲရှိလူအများစုက ဒုတိယအစ်ကိုနှင့် ခံစားချက်တူနေ၏။

ရွာရှိလူများက လင်းချင်းဟယ်၏နောက်ကွယ်တွင် သူမသုံးဖြုန်းသည့်အကျင့်စရိုက်နှင့် လယ်ကွင်းထဲ ဘယ်တော့မှမဝင်သည့်အကြောင်းကိုသာ အမြဲတမ်းပြောဆိုနေခဲ့သည်။ မည်သို့ရှင်သန်နေထိုင်ရမည် မသိသူကို မတွေ့ခဲ့ဖူးသော်ငြား ထိုပမာဏထိမဖြစ်ခဲ့ဘူးပေ။ ပြီးပြည့်စုံအောင် ကောင်းမွန်သည့်လူတစ်ယောက်သည် သူတို့ကိုယ်သူတို့ ထောက်ပံ့ရန် အမှန်တကယ် အလုပ်မလုပ်ခဲ့ပေ။ ယင်းကို ယုံနိုင်မည်လော။