Chapter-152

2.9K 354 0
                                    

Unicode

အခန်း (၁၅၂)- ဒါကို သောက်ရတာ ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်

အကြီးဆုံးအစ်ကိုနှင့် တခြားသူတွေနှင့် နှိုင်းယှဥ်ပါက ကျိုးချင်းပိုင်ရဲ့ အခြေအနေဟာ အလွန်ကောင်းမွန်ကြောင်း သိသာထင်ရှားသည်။

ဒါပေမယ့် ဒါက အံ့သြစရာ မဟုတ်ပါဘူး။

နံနက်စောစောတွင် လူတိုင်း အေးစက်နေသည့် မန်ထိုနှင့် ဟင်းရွက်ချဥ်တွေကိုသာ စားနေရသည့်အချိန်တွင် လင်းချင်းဟယ်က မနက်စောစော ထကာ မန်ထိုကိုပေါင်းပေးပြီး ဆန်ပြုတ် ဒါမှမဟုတ် ဂျုံယာဂုကို ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ပေးလေ့ရှိသည်။ ထို့နောက် သူမသည် သခွားသီးကြက်ဥမွှေကြော်ကိုပါ ပြင်ဆင်ပေးခဲ့သေးသည်။

စားစရာ မရှိသောအခါတွင်သာ ဤကဲ့သို့ ချက်ပြုတ်ပေးတာ ဖြစ်ပြီး များသောအားဖြင့် ထမင်းအနပ်တိုင်းတွင် အသားတစ်ပန်းကန် ပါဝင်လေ့ရှိသည်။

ဝက်သားနှင့်ပဲသီးဟင်း ဒါမှမဟုတ် အသားနှင့်ပန်းငရုတ်ပွကြော်တို့ပင် ဖြစ်ကြသည်။

မနက်ခင်း သူ အလုပ်မဆင်းခင် ဗိုက်ပြည့်တင်းအောင် စားရသည်။

နေ့လည်ခင်းတွင်လည်း အလားတူပင်။ လင်းချင်းဟယ်က ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ပြီးစီးတာနဲ့ သူ့ထံ ထမင်းသွားပို့ပေးသည်။ ပြီးတော့ သူမ ပြန်သွားချိန်တွင် မတ်ပဲစွပ်ပြုတ်တစ်ခွက် ချန်ခဲ့သေးသည်။

အနားယူချိန်မှာ ဒါလေးကို ရင်အေးအောင် သောက်သုံးဖို့အတွက် ဖြစ်သည်။

ညနေခင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ပိုပြီး အရသာရှိတဲ့ ဟင်းလျာတွေက သူ့ကို စောင့်ဆိုင်းနေသေးသည်။

အသား နှစ်တုံး၊ အသီးအရွက်ဟင်း နှစ်ခွက်နှင့် စွပ်ပြုတ် တစ်ခွက်တို့ပင်။

စားသောက်ပြီးရင် သောက်သုံးဖို့ မတ်ပဲစွပ်ပြုတ်က ကျန်သေးသည်။ လူတစ်ဦးစီအတွက် တစ်ပန်းကန်စီသာ ရသော်လည်း အေးမြသည့် အကျိုးသက်ရောက်မှုကို ရရှိခံစားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ ချိုမြမြ မတ်ပဲစွပ်ပြုတ် တစ်ခွက်ကို သောက်သုံးပြီးတော့ အလုပ်များခဲ့သည့် နေ့လည်နေ့ခင်းဖက်ရဲ့ အပူရှိန်တွေ ပျောက်ကင်းသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

၁၉၆၀ ခုနှစ်များဆီသို့ (မြန်မာဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now