Het pact (NL) ✔️

10 - Gevoelens

  See the lonely girl,
Trying to pass the day.
Hiding her tears behind her curls,
There isn't much to say.
Maybe she expects too much,
He doesn't love her that way.
Her tears roll down that invisible ocean,
It's wet, the pillow on which she lay.

She takes him too seriously,
Loves him from the bottom of her heart,
She's trying very hard
That nothing takes them apart.

------

Voor even stond de tijd stil. Ik dacht dat ik Aiken's lip piercing al op mijn onderlip voelde. Het warme metaal, waarvan ik gedacht had dat het juist koud zou zijn. "Sorry Aiken", zei ik, en draaide toen mijn hoofd weg. "Het gaat niet", zei ik.

Ik durfde hem niet aan te kijken, bang dat ik de pijn en afwijzing in zijn ogen moest aflezen. Ik stond op, weg hier! Ik werd door een hand om mijn pols heen beet gepakt. "Loop niet weg van waar je bang voor bent Sky", zei hij serieus. Ik kende hem pas één dag! Één dag Sky, denk na!

Toen zag ik zijn gezicht. Zijn natte ogen stonden diep bedroefd. Als ik nu iets fouts zou zeggen zou hij breken. Ik trok mijn arm uit zijn stevige grip. Woede borrelde in me op naar boven.

"Wat weet jij er nou van?!", vroeg ik. "Ik ken je niet eens goed! Kijk nou naar jezelf! Is dat hoe je alle meisjes om je heen misleid?! Probeer je ze na één dag al van jou te maken, waarna je ze als vuil aan de kant gooit?", schreeuwde ik.
"Ik weet hoe mensen zijn! Na het kleinste incident laten ze je vallen... ze laten je achter, ze breken je hart, stompen het ineen met hun woorden en daden!", zei ik. "Net zoals jij dat gaat doen Aiken, begrijp je het dan niet?! Ik bespaar mezelf de pijn die mensen me blijkbaar willen laten voelen..", met waterige ogen stapte ik richting de deur. Hoe kan hij in één dag zoveel leven en emotie in me kunnen hebben losgemaakt?

"Sky,..", zei Aiken. "Ik weet dat je pijn hebt, ik heb die pijn ook gevoeld net als jij... Ik heb ook littekens... Maar je moet opnieuw leren te helen. Je moet leren voor jezelf op te komen en de mensen om je heen die van je houden te vertrouwen en omarmen. Je moet ze niet van je afduwen!", zei hij. "Je moet míj niet van je afduwen..".

Ik wist dat hij gelijk had. Ik duw iedereen van me af. "Aiken...", ik zuchtte, "...ik ken je pas één dag. Hoe zou je van me kunnen houden als je me niet eens kent? Dat betekent veel, houden van iemand", zeg ik frustrerend. "Alles wat ik aanraak gaat kapot..", verzuchtte ik. "En alles wat mij aanraakt of van me houd... breekt ooit mijn hart...", fluisterde ik erachteraan.

"Jij weet net zo goed als ik dat je in één dag meer kan voelen dan in twee volle jaren! Waarom zo moeilijk doen als het duidelijk voor de hand ligt?", stelt hij. "Ik maak je niet kapot Sky, waarom zou ik je hart breken? Waarom zou ik je van me af duwen? Ik weet wat je denkt! Ik ben een ruige emotieloze jongen..", zijn ogen waren nu doorweekt van de tranen. Hij vocht er tegen, dat kon je zien.

"Aiken, dat is niet waar, ik weet dat je niet zo bent! En toen ik je zag, wist ik ook dat je van binnen niet zo was. Je verschuilt je achter een masker van ruigheid, en leugens. Bij mij kun je jezelf zijn... Doe dat dan ook.. Alsjeblieft cocon niet huilen..!", zei ik. Ik staarde hem intens aan.

Zo stonden we beide verslagen wel 5 minuten tegenover elkaar. Bang voor wie na ons ontrafelende gesprek het voortouw zou nemen. Aiken schraapte zijn keel.

"Als ik mezelf moet zijn..", zei hij, "dan laat je me alleen", vervolgde hij. Hij schuifelde iets dichter naar me toe. "Niet doen Aiken, nog 1 stap en ik vertrek!", schreeuwde ik, kijkende naar zijn voeten. Hij deinsde terug.

"Ik begrijp het Sky, ik ben te gebroken, te kapot gemaakt om van gehouden te worden... ga, ga maar... Ik ik begrijp het", zei hij. Nee! Hij begreep het helemaal niet!

"Nee, je bent de enige die me de afgelopen week niet beschouwd heeft als een depressieve tiener! De enige die mijn pijn en frustratie begrijpt!", zei ik. Hij liep nu naar de deur, naar de plek waar ik stond. Bijna wilde ik hem schoppen, maar deed dat niet.

Met zijn grijze betraande ogen keek hij me aan. Zijn hand rijkte naar de mijne. "Lieve Sky... wat is dan het probleem?", vroeg hij. Ik kon er niet meer tegen! Vlak voor ik me naar hem toe boog fluisterde ik nog 1 ding in zijn oor "Je hebt toestemming".

Voor ik het wist voelde ik Aiken's adem over mijn lippen strijken. Een warme vurige kriebel can verlangen vulde mijn aderen. Voorzichtig streelde zijn vingers langs mijn wenkbrauwen en kaaklijn. Alsof ik een breekbaar voorwerp was.

Zijn lippen smaakte zout, zout van onze tranen die zich hadden samengevoegd. Onze pijn die elkaar omarmde.

1 Hand verstrengelde zich met de mijne, met de andere trok hij me dichter naar zich toe. Met zijn tong vroeg hij om toegang. Toen ik die gaf veranderde de wereld om ons heen.

Al zijn passie en verlangen kwamen vrij door 1 aanraking. Mijn hand gleed door zijn sluike zwarte haar. Ik zocht naar een punt van grip, zodat ik niet zou omvallen. We verkende elkaars lichamen, voelden overal en lieten onze hoofden hun gang gaan.

Het gevoel dat hij me geeft is geweldig. Mijn lichaam geeft zich volledig aan hem over. Ik laat me tegen zijn torso aan leunen. Zijn vingers banen zich nu een weg door mijn haren. Hij kust me ruwer, dwingender. Alsof hij wil zeggen: Je bent van mij.

Mijn vraag werd in ieder geval beantwoord. Zijn piercing zat helemaal niet in de weg. Ik vond het wel een fijn en veilig gevoel geven. Het maakte hem anders. Het maakte hem beter. Het maakte hem wie hij was.

Zijn lippen verlieten de mijne. We ademde zwaar, zijn ogen stonden veelbetekenend. Ik zag blijdschap in de nu stralend lichtgrijze ogen. Een verlegen mondhoek trok langzaam omhoog. Maar we keken niet naar beneden. We keken naar elkaar. Waar was ik aan begonnen?

---------------------------------------------------
Getting hot in here. Ze begrijpen elkaars pijn, elkaars wonden. Maar wie zal het zeggen. Durft sky de schade die ze hiermee heeft aangericht te overstappen? En hoe zullen phill en jaymie hieroo reageren. Wat gebeurt er wanneer luke weer terugkeert na een jaar verdwenen te zijn? (Oops spoiler sorry :) )