Het pact (NL) ✔️

40 - De eerste stapjes

He was always my pillar when I knew I'd fall
Always my anchor, so strong and tall
His hard face changes only for me
His softer side, so careless and free
He knows my dreams are too big for this place
His little girl's leaving, ready to begin her race
He knows I'll be thinking of him wherever I go
I know I'm ready to do this on my own

-------

Mijn ogen volgen de lijnen van een donkere houten deur voor me. Het zicht waarvan ik gewend was wat het betekende. Ik voelde me klein en hulpeloos. Alsof niets in de hele wereld me kon beschermen tegen wat me achter deze deur te wachten stond. Het ergste was dat ik dat niet wist. Ik had weken niets van me laten horen, zou hij boos zijn? Zou hij verwachten dat ik hier zou zijn? Zou hij... ik duw de laatste gedachte weg en haal een kleine zilveren sleutel uit mijn zak. Het is genoeg geweest zo.

Ik steek de sleutel in het slot, wat bijna niet gaat. Mijn handen trillen van de zenuwen die zich een weg banen door mijn lijf. Mijn lichaam rilt. Een manier om te laten zien dat ook mijn lichaam bang is voor wat komen zal. Als ik dit niet snel afrond val ik flauw. ''Sky?''. De stem van de jongen achter me laat me weten dat hij er is om dit met mij te doen. De eerste stap naar mijn eigen vrijheid. Misschien loopt dit wel helemaal verkeerd af. ''Laat mij maar'', zegt hij. Ik geef hem de sleutel waarmee hij in een soepele beweging met zijn pols de deur opent.

Mijn ogen scannen de hal, waar geen vuiltje op de grond te vinden is. Het licht staat aan en een onbekende geur van bloemen dringt mijn neus binnen. Hoop vind een weg naar mijn ogen, wanneer ik zie dat alles schoon en opgeruimd is. Was hij veranderd? Had hij eindelijk zijn leven opgepakt en het verleden achter zich gelaten? Het maakt me verdrietig. Het idee dat hij weer een normaal leven zou kunnen leiden alleen omdat ik was vertrokken. Miste hij me dan helemaal niet? Ik open de deur nu volledig en zet een stap naar binnen. Een prettige warmte omsingelt me. Ik voel me.. anders dan normaal.

''Hallo? Is daar iemand?'', hoor ik een stem vragen. Een vrouwen stem? Wanneer ze beneden verschijnt, weet ik niet wat ik moet zeggen. Het is een prachtige vrouw in begin de veertig. Haar blonde korte haren glanzen in het licht van de zon, en haar blauwe ogen en rode volle rode lippen stralen. ''Sorry dat we zo binnenvallen. W-weet u toevallig waar mijn.. ik bedoel waar Chris Bright is?'', vraag ik. Ze kijkt verbaasd, maar maakt dan plaats voor een glimlach op haar gezicht. ''Hij komt volgende week thuis'', zegt ze. Ik schud even mijn hoofd heen en weer en probeer te begrijpen wat er precies aan de hand is.

''Wie bent u? Als ik vragen mag?''. Mijn stem klinkt opgewekt en vreugdevol, terwijl ik dat juist helemaal niet ben. Wat doet deze vrouw in mijn huis? ''Ik ben Karla, een... de vriendin van Chris'', zegt ze. Ik wist niet dat mijn vader vrienden had, en al helemaal geen vrouwelijke vrienden. En al helemaal niet de vriendin! De vriendin. Hoe kan dat in zo'n korte tijd? Karla knikt naar mij en Aiken, die me met een vragende blik aankijkt en een van zijn handen op mijn schouders legt. ''Wie zijn jullie?'', vraagt ze. Ze staat nu niet meer op de trap, wat haar een stuk minder intimiderend maakt. Ze lijkt me een aardige vrouw.

''Ik ben.. zijn dochter, en dit is Aiken.. mijn vriend'', zeg ik. Haar ogen worden groot. ''Oh, jij moet Sky zijn dan!'', zegt ze vrolijk. Haar gezicht licht op. Ik begrijp echt niets meer van wat hier nu gebeurd. ''Waar is mijn vader nu?'', vraag ik snel. Ze kijkt somber, maar straalt wanneer ze spreekt. ''Hij is naar een afkickcentrum in Seattle verhuisd'', zegt ze. ''WAT?'', vraag ik. Ik verstijf en zie dat ze begrijpt wat ze zojuist gezegd heeft. ''Je wist er niets van?'', vraagt ze verbaasd. Ik schud mijn hoofd. ''Hij.. hij was zo anders toen ik.. toen ik weg liep'', beken ik. ''Ons contact.. ik heb hem in geen weken meer gesproken... Seattle, als in Amerika?'', vraag ik ongelovig.

Karla legt een van haar handen op mijn schouder en trekt me in een knuffel. Ze fluistert in mijn oor. ''Je vader wilde veranderen Sky. Hij heeft me verteld wat er aan de hand was toen ik hem tegen kwam op straat. Hij leek zo hulpeloos en verdwaald. Ik kon hem niet zomaar achterlaten. Hij heeft de eerste vlucht naar Amerika genomen om zijn leven te beteren'', zegt ze. Er rolt een traan over haar wang. Ik beantwoord haar knuffel en leg mijn hoofd in het kuiltje van haar nek. Ik vertrouw deze vrouw. Het is gewoon iets wat ik niet kan plaatsen. Aiken heeft nog steeds een van mijn handen vast en knijpt. Mijn vader.. veranderd? Ik kan het nog steeds niet geloven.

----------

''Wat doe jij eigenlijk nog hier?'', vraag ik aan Karla, die tegenover Aiken aan tafel zit en rustig slokjes neemt van haar thee. ''Ik had aangeboden je vader te helpen. Ik weet dat het gewoon een verdwaalde man was Sky, maar hij veranderd langzaam aan weer terug in wat hij vroeger was'', zegt ze. Ik laat de warme waterdamp me overrompelen en neem zelf ook een slok van de warme drank. Citroen, hmmmm.

''Hoe lang ken je mijn vader al? Ik heb je nog nooit eerder gezien'', vraag ik. Ze slaat haar ogen neer en schuift haar kop thee voor zich uit. ''Een paar maanden'', zegt ze. ''Ik wilde hem helpen dus heb ik besloten alles voor hem te financieren en het huis wat.. op te ruimen'', zegt ze. Wat was er aan deze vrouw dat me zo herinnerde aan mijn moeder? ''Waarom?'', vraag ik. Ik wil een antwoord. ''Ik houd van hem Sky'', ze lacht. ''hij zei al dat je het waarschijnlijk niet zou begrijpen'', zegt ze. Voor het eerst schraapt Aiken zijn keel om wat te zeggen.

''Het enige wat ik begrepen heb, is dat u een dronken man die u maar een paar maanden kent, die niet te vergeten zijn bloedeigen dochter sloeg, heeft geholpen aan een superdure behandeling ergens in Seattle om vervolgens hier in zijn huis te wachten tot hij terug zou komen?!'', schreeuwt hij wanneer hij opstaat uit zijn stoel. ''Hoe kunt u houden van een man als hem? Een man die mensen pijn doet en niet geeft om het leven van zijn eigen dochter? Hoe kunt u? Hoe?'', vraagt hij. Ze knippert met haar ogen. ''Het spijt me.. Aiken..., maar ik ben een volwassen vrouw. Ik zie dingen in hem die goed zijn. Dingen die andere mensen niet zien. Zelfmedelijden, berouw en spijt. Hij heeft echt spijt van de afgelopen jaren'', zegt ze. Aiken is stil en pakt me bij mijn pols. ''Wie hij dan ook nu mag zijn, en of hij spijt heeft interesseert me niet. Hij raakt Sky niet aan'', sist hij. Waarom is hij zo woedend?

Ik trek mijn hand los en kijk hem ongelovig aan. ''Aiken, het blijft mijn vader! En je weet net als ik hoe moeilijk het kan zijn om iemand kwijt te raken van wie je veel houd. Hij was gewoon eenzaam, en als Karla denkt dat dit hem goed doet, sta ik aan haart kant. Het blijft mijn vader.'', zeg ik. Punt uit. Hij draait zich om en loopt naar de trap. ''Fijn, maar we zijn hier gekomen met een rede en een mening. En we verdwijnen hier ook weer met dezelfde''. Daarna loopt hij naar boven. Ik hoor zijn zware zwarte schoenen kraken op de houten traptredes en richt me weer tot Karla. ''Sorry hij is gewoon..'', ''Hoe heb je hem gevonden?'', vraagt ze ineens. Ik kijk haar vragend aan. ''Hoe bedoel je?'', vraag ik.

Ze zucht en lacht naar me. ''Hij wil je alleen maar beschermen Sky. Ik begrijp hem, en ik begrijp jou. Jullie moeten alleen elkaar nog leren begrijpen''. Ze blikt met haar ogen naar boven als hint en staat dan zelf ook op van de tafel. ''Laat hem niet los Sky. Ik zie dingen die andere niet zien'', bevestigd ze nog eens. ''En ik zie dat hij ergens mee zit. Probeer het uit hem te krijgen''. Ik knik. ''Bedankt Karla, voor alles. En, wil je me bellen als mijn vader weer terug is? Ik wil nog wat dingen met hem afronden'', zeg ik. Ze knikt begrijpelijk. ''Natuurlijk Sky. Ik hoop dat hij je keuzes zal begrijpen''.

Karla ziet in mijn vader dingen die ik in Aiken zie. Woede, verdriet, pijn en frustratie. Maar ik weet wat ik doe. Hij is goed voor mij en ik ben goed voor hem. Net als Karla waarschijnlijk goed zal zijn voor mijn vader. Nu hoop ik alleen nog maar dat beide Aiken en mijn vader dat zullen inzien. Hoe moeilijk dat ook voor ze zal zijn.