Het pact (NL) ✔️

11 - (on) verwacht bezoek

  He's gone
The one I love
The one I admire
Who puts my hopes to fire
My hero, the one who sets my heart in desire
He guided me
He pushed me to achieve
But after all this he leaves
The one I cherish the one who set my goals
Then he goes
He's gone
Why did this have to happen
Why did he have to hit the road
Without him I'm a sunken boat
I have his memories, his childhood, a part of his life...
He's gone.

-------

Even waren we versteend. Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog eens dit gevoel zou krijgen. Maar Aiken, hij lijmt mijn gebroken hart weer aan elkaar in plaats van het nog verder in stukken te breken. Hij was veranderd in mijn ogen. Hij was zichzelf. Een klokgeluid klinkt, wat ons laat weten dat we door deze nacht hebben heen gepraat. De klok slaat 5 maal en verdwijnt dan weer in stilte.

Mijn gedachten werden onderbroken door een geluid dat achter ons te horen was. De deurbel. Aiken's ogen stonden nog steeds op me gericht. Hij liet ze niet van me afglijden. Gehypnotiseerd staarde ik terug. Dit zag er vast lomp uit. Ik sloeg mijn armen over elkaar en ging stevig staan.

''Moet je niet open doen?'', vroeg ik, zo overduidelijk het was dat hij de deurbel niet gehoord had. Hij leek op te schrikken uit de trance waarin hij verkeerde. Een verwarde blik keek nu mijn richting op. Toen ging de deurbel nog eens. Het galmende geluid bleek hem dit keer wel bereikt te hebben. Hij draaide zich om en liep naar de voordeur.

Een hysterisch geluid bereikte mijn oren, komende vanuit de hal. Een betraande Jaymie rende de woonkamer in. Ik schrok van de woorden die haar mond minuten later verlieten. ''Phill is weg'', zei ze. Wat? Mijn ogen werden groot. Ookal had ik hem pas 1 keer gezien, hij had zo woedend gereageerd toen hij hoorde wat Luke met mij gedaan had? Had hij daarom opgedragen dan Aiken me mee naar huis moest nemen?

''Wat?!'', schreeuwde Aiken. Hij keek me aan met grote ogen. Jaymie's blik wisselde van Aiken terug naar mij. Ze kon duidelijk zien dat ze hier niet op het juiste moment gekomen was. Maar Phill was nu veel belangrijker dan dat.

''Heb je al bij DGG nagevraagd?'', vroeg Aiken. Ik wist dat het een studentenflat in de buurt was, maar had er nog nooit echt naar geïnformeerd, aangezien ik niets wilde doen met technische wetenschappen. Jaymie knikte. ''Ik heb overal al gezocht, bij het DGG, bij Barney's, bij Starbucks, zelfs in de bibliotheek! Ik heb hem wel meer dan 10 keer gebeld maar zijn telefoon staat uit!'', zei ze. Ze leek verslagen. Wetende dat ze alles had gedaan om haar vriend te zoeken, en ze niet in staat was geweest hem te vinden.

''Heb je Noah al gebeld?'', vroeg Aiken. een klein sprankje hoop glom op in haar ogen. ''Nee daar heb ik niet aan gedacht'', zei ze. ''Was Noah niet op het DGG dan?'', vroeg Aiken. ''Nee hij is toen we daar aankwamen met zijn vrienden op stap gegaan, maar ik heb Phill's naam niet horen vallen,, dan had ik wel van Noah geweten dat hij samen met Phill uit ging vanavond.

Ik zag Aiken worstelen met zijn innerlijke woede. Een donkere gloed verscheen over zijn gezicht en hij haalde zijn hand al voor de 5e keer in 1 minuut door zijn sluike zwarte haren. Snel pakte hij zijn mobiel uit zijn zak en drukte een paar toetsen in op zijn mobiel. Hij zette hem op luidspreker. Hopende op antwoord wachtte we af.

''Met Noah'', hoorde we een stem vanaf de andere kant van de lijn zeggen. ''Noah! Ik ben zo blij dat je opneemt!'', zei Aiken. ''Is Phill bij jouw?'', vroeg hij snel. Aan de andere kant hoorde we hard en luid gejuich, het vallen van voorwerpen en het lachen van vele dronken jongeren.

''Phillie? Nee Joh! Die is hier niet. Je weet toch dat hij nooit mee gaat als we gaan feesten!'', zei hij. Hij klonk anders dan vanmiddag, waarschijnlijk door de vele alcohol. ''Noah denk godverdomme eens na met je dronken hoofd!'', schreeuwde Aiken door de telefoon.

Het gejuich aan de andere kant van de lijn werd nu noch luider. ''Ja, weet ik veel hij ging...'', maar voor hij zijn zin kon afmaken werd de lijn afgekapt dor een andere dronken jongen zeggende dat hij aan de beurt was om een shotje te nemen van de bar. ''Wie gaat er dan ook uit van vrijdag op zaterdag?!'', schreeuwde hij waarna hij zijn telefoon de hoek in smeet. Hij was woedend op Noah.

Ik liep naar hem toe om hem te kalmeren, ook al ben ik daar ten eerste niet goed in, en ben ik zelf ook enorm aangebrand aangezien Phill nergens op de wereldbol blijkt te zijn!

''Aiken, het zijn studenten.'', zei ik. ''Daabij denk ik dat er niets ergs aan de hand is met Phill'', zei ik. Aiken wapperde mijn flauwe zwakke opmerkingen van zich af en begon nu ernstig overdreven de kamer door te lopen. ''Misschien is hij wel naar Luke gegaan! Je wil niet weten wat er allemaal voor haat tussen die 2 speelt!'', zei hij. Weer haalde hij zijn hand door zijn haar. Nu was ik het zat.

Ik liep naar hem toe, waardoor hij recht voor me stopte. Ik pakte zijn hand vast en bond mijn vingers laag en stevig om zijn pols heen. ''Niet. Met. je. Handen. Door. Je. Haar. Gaan. Alsjeblieft.'', siste ik. Soms was het net of hij alleen maar het slechtste in me naar boven kon halen.

Wat dacht ik nou? Sky, je hebt deze jongen For God's sake net gekust! Je weet nog niet eens hoe je je eigen leven in de hand moet houden, of je uberhaupt wel 20 wil worden en wil gaan studeren... sprak ik mezelf tegen.

''Daar zijn we dan lekker mee'', zei hij waarna hij zijn arm wist lost te frutselen uit mijn grip. ''het heeft geen zin om het hele blok naar hem af te zoeken en gezien zijn relatie met Luke denk ik ook niet echt dat hij het ook maar in zijn hoofd haalt met zijn broer af te spreken'', zei ik.

''Daarbij is hij pas twee en een half uur weg! Een opsporing gebeurt pas na 24 uur!'', zei ik, blij dat ik de laatste tijd zoveel CSI keek als afleiding van mijn omgeving. ''We zullen hem wel vinden'', zei Jaymie ineens. Toen waren we alle drie stil. We moeten Luke vinden'', zei Aiken. Bij het aanhoren van zijn naam had ik hier al een slecht gevoel over. Deze reünie zal niet goed eindigen.