A broken love
the broken eyes
The reason why my mind is uncontrolable
Convince to the greater good
I try in my mind
but i don't to eyes
I look up to people
but I look down
The truth is unspoken
except to the broken
Cover up the oblivious
at the end
everything stays
unforgettable
unfixable
broken
-Simsamore
--------------
Aiken's pov
Zonder na te denken over wat ik aan het doen ben komen mijn benen al in beweging. Ik loop helemaal naar achteren, langs het struikgewas vol met rode rozen. Het verbaast me dat ze nog niet dood zijn gegaan door de vorst en de kou. Wanneer ik voor het eerst in tijden weer voor de marmeren steen sta doet het me denken aan Sky. De eerste dag dat ik haar had leren kennen. Als ik er niet geweest was, had ze nu dan nog steeds... Nee. Ja, zegt de stem in mijn hoofd.
Ik zak door mijn knieën en kijk naar de inscriptie op het marmer. Sierletters vormen data en naam. ''Mama'', zucht ik. ''Ik weet niet waarom ik hier ben.. of waarom ik tegen een steen praat, maar.. maar ik heb je nodig'', een koude windvlaag vliegt over het open veld vol graven en laat mijn lichaam trillen van de kou. Ik had het weer deze keer écht onderschat.
''Sinds papa er nooit is, ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Ik h-heb gewoon het i-idee d-dat ik n-niets toevoeg aan deze wereld e-en ik weet het a-allemaal g-gewoon niet m-meer'', langzaam adem ik door mijn tranen heen. ''Ik mis je z-zo erg. Jij w-wist altijd wat ik m-moest doen''. Voor even is het stil en laat ik het gezang van de vogels me kalmeren. Je weet donders goed wat er aan de hand is. Je bent aan het veranderen en het komt door háár,schreeuwt de schuldige stem in mijn hoofd. In een oplaai van woede sla ik met mijn hand tegen de koude bevroren aarde op de grond. En nog eens, en nog eens.
''Geef me een teken a-als je denkt d-dat ik het g-goed doe mam. Laat m-me weten dat j-je er bent'', snik ik. Niets. Ik sla mijn ogen neer en wacht totdat ik iets kouds op mijn gezicht voel smelten. Wanneer ik naar boven kijk zie ik sneeuw. Sneeuw! Dat moet het zijn. ''Bedankt mam, i-ik wist dat je niet weg w-was'', ik veeg mijn tranen weg onder mijn wimpers en verman me. De tatoeages op mijn lichaam beschermen mijn innerlijk, net als bij Sky haar littekens dat doen, en bij mijn moeder haar pareloorbellen en bij mijn vader zijn pak en stropdas. Want onder die tatoeages, littekens, oorbellen en dat nette pak zijn we allemaal anders. Life sometimes sucks, but moving on is better than nothing.
Sky's pov.
Wanneer ik het gebouw in stap word ik overspoeld door mensen. Sommigen zijn aan het telefoneren en hebben een stressvolle blik in hun ogen staan, anderen drinken koffie op weg naar hun volgende afspraak en een aantal lopen rond met een stapel papieren en een koffertje. Iedereen in pak natuurlijk. Ik voel me een beetje klunzig in mijn grijze rokje en witte bloes. Wanneer ik me een weg probeer te banen door het drukke gebouw bots ik op tegen een gestalte dat midden in de weg stil staat.
Een man in de twintig draait zich naar me om en kijkt me aan met een geïrriteerde blik. ''Kan ik u ergens mee...'', maar zijn blik verzacht. Hij heeft bruin haar, netjes naar achteren gekamd, een rode stropdas om zijn nek en net als ik groende ogen. Échte groene ogen. Zijn lage stem slaat een octaaf over waarna zijn stijve houding iets wat verminderd. 'Oh sorry, ik ben een beetje geprikkeld dat is alles'', zegt hij.
Ik neem hem in me op en bedenk me dan pas dat ik heb open en bloot aan zit te staren. ''Ben je naar iemand op zoek?'', vraagt hij. Hij lacht, de kuiltjes in zijn wangen lachen mee. Het duurt even voordat ik me weer goed kan concentreren. Hij ziet er best leuk uit Sky, als je nog wat vrienden wilt maken zou ik maar wat terug zeggen. Ik kuch zacht en begin dan aan mijn vraag. ''Laten we eerst heel even uit deze stroom drukke mensen stappen'', stel ik voor. Hij knikt.
Als hij weg begint te lopen volg ik gelijk. ''Ben je nieuw hier?'', vraagt hij tot mijn verbazing. Er werken hier zo veel mensen. Hoe kan hij nou iedereen kennen? Wanneer we naast de receptie beland zijn houdt hij halt en neemt plaats achter de balie op een van de grote zwarte stoelen. Naast hem zit een vrouw met dezelfde kleur haar en dezelfde groene ogen. Wat was dat hier met mensen en groene ogen? ''Uhmm ja. Ik kom hier voor mijn stage. Geregeld in verband met mijn..'', ''..universiteit?'', maakt hij mijn zin af. Weer knik ik. ''Ik heb een afspraak met..'', ''..ene Quinn Harold?'', vraagt hij. Weer knik ik. ''Hoe weet je..'', ''Dat ben ik'', zegt hij. Hij glimlacht, waardoor zijn perfecte witte tanden worden blootgesteld. Vandaar dat hij iedereen kent.
''Maar ik dacht dat de baas van dit bedrijf..'', ''..ouder was?'', vraagt hij. Oké, nu werd het een beetje vervelend. Maar zijn uiterlijk vergaf hem snel. ''Ja, en nee'', ik lach zenuwachtig. ''Ik dacht dat hij altijd in een kantoor zat?'', vraag ik half. Hij lacht. De brunette naast hem lacht met hem mee waardoor ik me een beetje ongemakkelijk begin te voelen. ''Rustig maar schat zo saai is het hier nou ook weer niet'', zegt ze. ''Dit is José'',zegt Quinn ''Harold'', voegt José toe. Ze glimlacht naar me en steekt haar hand uit. ''Fijn je hier te zien'', zegt ze. ''Eens gelijks'', Ik frummel mijn handen bij elkaar en kijk afwachtend Quinn zijn kant op. Dan begint het me te dagen. De gelijkenis. ''Broer en zus?'', vraag ik zachtjes. Ze knikken. ''De beste die ik maar had kunnen wensen met zo'n top bedrijf als dit'', zegt José. Wanneer de telefoon op haar bureau rinkelt, excuseert ze zich en draai ik me weer tot Quinn.
''Dus, wat moet ik doen, koffie halen of..'', Quinn lacht. ''Lieve schat, we zijn hier niet in Amerika. Hier word iedereen met open armen ontvangen en kan dan direct aan de slag'', zegt hij. ''Laten we elkaar even iets beter leren kennen in mijn kantoor. Dan kan ik je uitleggen wat ik en het bedrijf van je verwacht'', zegt hij. ''Oh, en Sky..'', hoe wist hij mijn naam? ''... je hoeft niet zo zenuwachtig te doen hoor, ik bijt niet'', zegt hij. Nu ben ik degene die lach.
Ik volg hem naar zijn kantoor en ga zitten aan de stoel voor zijn enorme bureau. Hij schraapt zijn keel en pakt een appel uit de zilveren fruitschaal op een van de met boeken gevulde kasten en neemt een hap terwijl hij zelf op zijn bureau gaat zitten. Subtiel. ''Dus, meneer Harold... wat met ik doen?''. Hij slikt een stukje appel door en antwoord. ''Quinn, Quinn is oké. Wat wil je doen?'', vraagt hij Ik kijk hem met grote ogen aan. ''Ik wist dat dit een groot bedrijf was, maar niet dat ik voor een onbetaalde stage zoveel...'', '',,betaald'', onderbreekt hij me. Maakt hij een grapje? Ik kijk hem aan en lach. Hij beantwoord mijn vragende blik en haalt zijn schouders op. ''Je moet toch beloond worden voor je werk?'', vraagt hij. Ik knik. Misschien kan ik nu dan eindelijk mijn rijbewijs veroorloven en weg uit deze stad.
Quinn haalt een folder uit een van de bureaulades en leest wat erop staat. Hij knikt goedkeurend. ''Ik zie dat je 19 jaar bent en graag wilt doorstromen naar een van de aanliggende universiteiten van New York City?'', vraagt hij. ''Dat klopt'', zeg ik. ''Goed'', zegt hij. ''Morgen begin je. We laten je wat experimenteren met wat er allemaal te doen valt in onze Engelse Catalogus en zien wel wat je het leukste vind'', zegt hij. Is hij Serieus? Ik kan wel op en neer springen van geluk. Een betaalde stage met een leuke baas. Mwah, zo slecht is dit mutsengebouw toch niet. Ik glimlach naar hem en geef hem een hand. ''Hoeft niet zo formeel hoor mevrouw Bright'', zegt hij. ''Meneer Harold'', zeg ik. Hij grijnst. Sta je nou met hem te flirten Sky? Jezus. Hij lacht. ''Tot morgen Sky'', zegt hij. ''Dag Quinn'', zeg ik, wanneer ik met een lach op mijn gezicht zijn kantoor verlaat.
----
Duuuuuuuuws, nieuwe mensen in the house. Oh het word steeds leuker om verder te schrijven, en te lezen natuurlijk! Kerst komt eraan, wat betekent gezelligheid, kerstbomen en familie drama. Sky's vader komt weer in beeld. Aiken en het verhaal van zijn moeder word nog wat uitgewerkt, en krijgt Sky een beetje de zenuwen van haar nieuwe baas? Ze heeft Aiken.. toch?
Vraag: Waarom denk je dat Aiken zo over zichzelf twijfelt. Wat maakt de relatie tussen Sky en Aiken zo anders?
JE LEEST
Het pact (NL) ✔️
Teen Fiction''You left me alone, I didn't cry, I didn't call you didn't try. Out of all the things I chose you, I said I love you I really do''. - Waarschuwing: dit is mijn aller eerste geschreven boek, ooit. Het is erg 'snel', en de verhaallijn raast maar door...
