Het pact (NL) ✔️

47 - Specifieke vragen...?

  My mind racing in confusion,
so scares to speak a word,
my mouth starts to move,
but a word was unheard,
my heart racing so fast,
love comes to mind,
tears in my heart,
that couldn't begin to speak the pain,
but every time I see you,
I remember that sweet kiss you put upon my face,
a love that never begins to fade away,
cause my heart calls out your name.

- Leslie Absher

-----------------------------

''Hoeveel weken nu eigenlijk al?'', vraag ik aan Jaymie, die met een groot stuk taart tegenover me languit op de bank ligt. ''Bijna 10 weken. De kleine heeft al voor heel wat extra kilo's gezorgd'', zegt ze, terwijl ze met haar vork een nieuw stuk taart afbreekt en het in haar mond stopt.

''Weet je echt helemaal zeker dat het door de baby komt?'', vraag ik. Ze legt abrupt haar gebaksvorkje neer op het nu lege bord en werpt me een geërgerde blik toe.

''Ik heb last van hormonen oké? Eet zelf ook eens een stukje van die slagroomtaart. Straks zwel ik op als een of andere dikke walrus terwijl jij hier alleen maar zit te vermageren. Dat moeten we niet hebben'', zegt ze. Jaymie slaat haar benen over elkaar heen en snijd nog een stuk van de flink versierde slagroom taart af die ze voor me heeft meegenomen.

Ik werp haar een strenge blik toe. Ze lacht. ''Ik eet voor twee Sky Bright, denk daar maar eens aan. Straks word het kind nog te mager geboren'', piept ze. Nu lach ik met haar mee. ''Oh Jaim ik heb je gemist'', zeg ik, terwijl ik mijn glas water van de tafel haal en in een keer mijn medicijnen door slik. Ik hoop maar dat de aspirines van vanmorgen geen invloed zullen hebben op de werking van de pilletjes. Ik laat mijn gewicht teruvallen in de heerlijke zacht bekleedde stoel en zucht. Jaymie kijkt bezorgd. Haar wenkbrauwen trekken samen wanneer ze me diep in de ogen aankijkt.

''Sky, even serieus, weet je zeker dat het wel goed met je gaat? Je ziet er zo bleek en vermoeid uit. Is er.... misschien iets aan de hand tussen jouw en A?'', vraagt ze. Ik denk na over haar vraag. Ik voel me al een paar dagen niet zo top fit meer. Misschien komt het toch door de stress rondom de verhuizing en mijn stage. Voor mijn gevoel heb ik Thomas ook al in geen eeuwen meer gezien. Laat staan gesproken! Een lange teug ingehouden adem komt vrij wanneer ik mijn ogen klein maak tot spleetjes.

''Nee, er is niets aan de hand tussen mij en Aik. Hij lijkt wel liever dan ooit!'', zeg ik, denkende aan vanochtend. Dat briefje was toch wel hilarisch geweest. Vooral die x'jes aan het einde. Jaymie fronst haar wenkbrauwen. Haar ogen staan iets wat verward. ''Is er iets wat je dwars zit dan?'', vraagt ze. Ik denk na over haar vraag en knik langzaam op en neer met mijn hoofd. Jaymie gooit het kussen waar ze op ligt mijn richting uit en staat dan op van de bank.

''Sky?!'', schreeuwt ze. Ik schrik op uit mijn trance en haal mijn handen langs mijn gezicht. ''Het is meer dat, iets hém niet goed zit. Ik weet gewoon niet wat het is. Hij wilde geen kerstboom kopen, geen mensen uit nodigen, niet gezellig gaan shoppen. Het is bijna kerst, en hij lijkt het niet te zien! Het sneeuwt buiten Jaymie. En het is net alsof hij het allemaal niet ziet.'', zeg ik. Ze knikt, en komt dan naast me op de grond zitten. Jaymie's mondhoeken krullen iets omhoog wanneer ze spreekt.

''Misschien is hij afgeleid Sky. Hij heeft veel meegemaakt,... ik heb veel meegemaakt...'', zegt ze. Ik neem haar koude bibberende handen in de mijne en vraag juist datgene wat ik al zolang wil weten. ''En wat precies hebben jullie meegemaakt Jaim? Hij communiceert niet met me, en dat is het probleem. Hij is bang voor de waarheid. Hij denkt dat ik hem spontaan en uit het niets verlaat als hij me vertelt wat er nou écht gebeurd is.'', zucht ik. Jaymie knippert met haar ogen die nu wat vochtig zijn geworden van wat zich op dit moment in haar hoofd afspeelt.

''Het probleem is Sky, dat ik wil dat hij dat zelf vertelt. Hij is oud genoeg, hij is slim genoeg, hij is.. mentaal sterk genoeg om te vertellen wat er met ons gebeurd is. Hij heeft alleen de godverdomme ballen niet!'', schreeuwt ze. Ik kan zien dat ze moeite heeft met het kiezen van haar woorden. Ik trek haar onmiddellijk in een knuffel en laat mijn hand langzaam over haar rug heen gaan. Een ander onderwerp lijkt me wel handig op dit moment.

''Hij heeft me wel beloofd een kerstboom te gaan kopen vanmiddag. Ik ben alleen bang dat hij met een slap excuus komt als: 'Je bent nog veel te ziek', of 'We hebben wel iets beters te doen'.'', imiteer ik zijn stem na. Jaymie lacht. ''Ik heb nooit begrepen waarom hij zo op ziet tegen gezelligheid Sky. Misschien is het wel gewoon een deel van zijn ego. Geloof me'', zegt ze. Die gedachte deprimeert me alleen maar meer. 

Ik kan alleen maar denken aan zijn voorstel. 'Op die manier', had hij gezegd. Eerlijk gezegd wil ik er wel wat meer vanaf weten. Ik had het nog nooit écht gedaan. Nou ja, vrijwillig... Zou hij veel ervaring hebben? Zou ik het aan Jaymie vragen? ''Uhhh Jaymie.. mag ik je wat vragen?'', stotter ik. Ze glimlacht en knikt. ''Uhhmm... Hoe is.., hoe is seks?'', vraag ik. Haar mond hangt open na mijn vraag. ''Wacht heel even, je.. je hebt het nog niet met hem gedaan?'', vraagt ze. Ik knik. ''We, nou.. eigenlijk ben ik.. ik ben op weg naar.. uhmm'', Jaymie geeft me een por in mijn zij. 

''Dat is niets om je voor te schamen hoor'', zegt ze. ''Het is meer dat ik dacht dat je het zelf allang had gedaan'', zegt ze. Ik knik. Zou ze het weten.. van Luke? ''En mijn broer kennende..'', fluistert ze. Mijn hoofd voelt ongelooflijk warm aan. ''Wat precies wil je weten? Enige specifieke dingen?'', vraagt ze. Ja weet ik veel! . ''Vraag alles maar hoor'', dringt ze aan. ''Als je het maar veilig doet, en sober, en niet te snel'', geeft ze aan. Ik knik. ''Ik ben niet bang voor het hele gebeuren. Ik ben meer bang dat ik gewoon alles helemaal fout doe'', zucht ik. Ze knikt alleen maar bij wat ik zeg.

 ''Zo lang jullie je er allebei prettig bij voelen, kan het niet anders zijn dan geweldig. Aiken kennende helpt hij je er alleen maar doorheen. Je weet dat hij genoeg ervaring heeft'', zegt ze. Ik sla mijn ogen neer. ''Zo bedoelde ik het niet Sky! Ik bedoel dat het alleen maar fijn is voor jou dat hij er meer ervarng mee heeft. Ik bedoel maar, dan weet je zeker dat het goed zal zijn'', zegt ze. Ik lach bij de gedachte aan onze laatste makout-session. Dat was niet bepaald goed afgelopen...

Jaymie lijkt iets te beseffen over de persoon in kwestie wanneer haar ogen de woonkamer afscannen. ''Waar is hij eigenlijk?'', vraagt ze. Ik zucht. ''Hij zou de auto op gaan halen. Ik was te 'hangover' om mee te gaan'', klaag ik. Ik laat mezelf volledig op het tapijt zakken. ''Ik weet echt niet wat ik met hem aan moet. En dat is toch echt de eerste keer'', beken ik. Jaymie lacht alleen maar meer. ''maak je nou maar niet zo'n zorgen op hem Sky, zoals ik al zei, hij is oud genoeg om..'', ik hoor de voordeur openen. Dat zal Aiken wel zijn. Zijn voeten banen zich gelijk de trap op. Ik vraag me af wat er nou weer aan de hand is.

''Wat is het toch een feestbeest'', zegt Jaymie. Vanonder haar strakke roze topje kun je al gemakkelijk een kleine bobbel onderscheiden. Ik besluit toch maar een stuk van haar taart af te snijden. ''Heb je de hartslag al gehoord?'', wissel ik van onderwerp. Genoeg gepraat over die sacherijnige vriend van mij. Jaymie straalt. ''Ja! Phill en ik hadden een afspraak bij de gynaecoloog. Wat een aardige man was dat. Nouja Phill dacht daar anders over natuurlijk..''

Wanneer Jaymie op de achtergrond verder bazelt over haar afspraak sluit ik mijn ogen volledig. Hoe zou het zijn om zo gelukkig te zijn? Om een kind mee te dragen in je eigen lichaam... Ik zie al zo een paar kleinere versies van Aiken rondrennen door deze kamer. Zijn zwarte haren, mijn ogen en zijn neus en koppigheid. ''Sky? Luister je nog?'', vraagt Jaymie. Ik schrik op, waarbij ik per ongeluk de taart van het houten tafeltje naast ons afstoot. Had ik nou echt gedacht over kinderen met Aiken? We hadden het nog niet eens gedaan! Oh dit is erg.. dit is heel erg.

Jaymie slaakt een kreet. ''Net nu je besloten had wat te eten! Oh, wat een zielige taart toch'', zegt ze. Ik kan bijna niet verstaan wat ze daarna zegt wanneer mijn aandacht word gevestigd op Aiken. Hij staat in de deuropening van de hal. In zijn hand heeft hij een natte, met rood bevlekte doek zitten. Ik sta op van de grond en zet een stap in zijn richting. ''Wat heb je gedaan?!'', vraag ik. Aiken kijkt me geschrokken aan. Hij doet veel te lang over zijn antwoord. ''De waarheid Conners'', sis ik. Als hij nog een keer tegen me liegt heeft hij een groot probleem. Hij laat zijn ogen afdwalen naar Jaymie. Wat hij dan zegt blaast me haast omver.

''Papa is thuis'', fluistert hij.

/v6@=<2