Het pact (NL) ✔️

34 - De klootzak

Fear is a part of life. It is part of the range of feelings that humans experience on a daily basis. In our culture, fear has come to be experienced as negative. However, the truth is that fear is a perfectly normal feeling to experience and we would all feel a lot better if we simply allowed ourselves to feel it fully. If we do not we will have somatic symptoms of fear that are much more painful than simply allowing the feeling to be felt.

----------

Aiken's Pov

''Phill? Wat moet je?!'', schreeuw ik door de telefoon. Snel loop ik de hal in en sluit de deur achter me om er voor te zorgen dat Sky niet wakker word. Ik ben nog geen vijf minuten thuis en word alweer door hem gestalkt. En mijn humeur is al verpest door Thomas. Toen ik Sky's kamer in liep had ik nooit verwacht dat hij helemaal over haar heen gekwijld zou zitten. Gelukkig had ik me toen ingehouden voor het welzijn de verpleegster. Vandaag mocht Sky eindelijk weg uit dat ziekenhuis oord van een gevangenis. Nu lag ze op de bank te slapen in mijn appartement. Haar ademhaling weer rustig en beheerst.

Het is net of niets haar op dit moment bij me vandaan kan trekken. Ze is veilig bij mij, en zo houd ik het ook liever. Iets in haar veranderd me, en ik weet niet of dat goed is. Wat me ook irriteert is het feit dat ze me maar niet wil vertellen wat er thuis aan de hand is. Écht thuis. Ik weet helemaal niets over haar familie, alleen dat haar moeder er niet meer is. En over mijn moeder kan ik haar echt niets vertellen. Ik wil niet dat ze weet wat er gebeurd is. Het is zo gruwelijk en pijnlijk dat ik het niet eens kan verwoorden. Het gaat verder dan pijn, het valt niet te omschrijven. Ik heb besloten lessen te skippen, het was al bijna hetstvakantie en eigenlijk maakte het me helemaal niets uit! Wat moest ik toch met mijn toekomst? Moest ik Sky maar gewoon half ziek thuis achterlaten?

''Aiken?!'', Phill's stem schalt opnieuw door de telefoon heen. ''Wat moeten we doen?'', vraagt hij. Huh? ''Phill, ik weet niet waar je het over hebt. Je hoeft het ook niet nog eens te herhalen. Ik dacht dat ik gisteren duidelijk had gemaakt dat ik je even niet meer hoefde te spreken.. voor Jaymie's welzijn in ieder geval'', voegde ik eraan toe. Phill zucht en fluistert, ''Aiken, hij is ons gevolgd''. Wat? ''Weet je het zeker?'', vraag ik. Mijn hartslag neemt nu al toe en mijn handen zweten. ''Ja, maar...'', ''Godverdomme!'', scheld ik door de speakers heen. Woede borrelt in me op en drukt een gevoel van angst en haat naar boven. ''Aiken, rustig nou maar'', zegt hij. ''Rustig? Niets rustig! Die jongen vermoordt ons nog!'', schreeuw ik.

Ik hoor beweging in de woonkamer, en weet dat ik Sky wakker geschreeuwd heb. Ik laat mijn stem wat in volume dalen en praat verder. ''We zijn niet voor niets verhuisd, en dan vindt hij ons hier in minder dan een maand?!''. Het idee alleen al put me uit en laat mijn lichaam inzakken. ''Is Jaymie nog thuis?'', vraag ik snel. De angst dat hij haar meeneemt voelt als een messteek in mijn rug. De klootzak. ''Nee, zodra ik wist dat hij de stad in was heb ik Jaymie meegenomen naar mijn huis'', zegt hij. Ik wil er wat van zeggen, maar nu is niet de goede tijd. ''Waar heb je hem voor het laatst gezien?'', vraag ik snel. ''Barney's'', zegt hij. Nog altijd zo dronken als wat. ''Laat mij dit oplossen'', zeg ik. ''Aiken ik denk niet dat..'', ik druk hem weg en stop mijn telefoon terug in mijn broek zak.

Zodra ik me omdraai schrik ik me kapot. ''Wat ga je oplossen?'', vraagt Sky. Ze staat in de deuropening. Haar pyjamabroek hangt losjes over haar heupen heen en haar blonde haren hangen half voor haar gezicht waar een nieuwsgierige blik vanaf te lezen valt. ''Niets, Phill belde net om..'', ze legt haar hand op mijn schouder en zucht. ''Cocon, ik zie het als je liegt'', ze laat haar ogen dichtvallen tot spleetjes en onderzoekt mijn gezicht. ''Daarbij, ik hoorde je schreeuwen, dus er is wel wat'', ging ze verder. Haar ogen boren zich door mijn dekmantel heen.

''Goed dan! Er is een oude vriend terug van weggeweest'', zeg ik. Ze lijkt meer informatie te willen en kruist haar armen voor zich langs om kleinerend over te komen. Ik lach aangezien ik kan zien dat ze nog steeds door mij geïntimideerd is. ''Net als Luke?'', vraagt ze. Ze lijkt ongemakkelijk maar slikt haar zorgen weg en keert zich opnieuw tot mij. Ik schud mijn hoofd. ''Nee, deze jongen is anders'', zeg ik. Een gevaarlijke gek die je pijn doet op de meest doordachte manier, denk ik erachter aan. Dat laat ik voor Sky even weg. Ze heeft al genoeg aan haar hoofd. ''Hoezo anders?'', vraagt ze. Ze is in een speelse bui, maar lijkt nog steeds bloedserieus.

Zonder dat ik het door had sta ik nu met mijn rug tegen de muur aan gedrukt. Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen? Ze lacht opnieuw. Ik kan zien dat ze blij is met wat ze bereikt heeft. Ze heeft me waar ze me hebben wilt. ''Hij is gevaarlijk'', zeg ik en duw haar zachtjes wat van me af. Ze schrikt door mijn woorden. ''Hoe bedoel je gevaarlijk? Aiken, ik wil niet dat je in de problemen komt'', zegt ze. Ik knik maar wat en loop langs haar heen terug de woonkamer in en pak mijn tas en jas van het keuken eiland. ''Ik ga even wat dingen regelen'', zeg ik. Ze kijkt me met grote ogen aan.

''Dan ga ik mee'', zegt ze. Ik lach. ''Nee Sky, je mag van dokter P alleen nog maar uitrusten. Oh ja... en je loopt in je pyjama''. Ze kijkt naar haar kleren waarna haar wangen rood worden. ''Dus je laat me hier helemaal alleen?'', vraagt ze zacht. Aanstellertje. ''Nee natuurlijk niet rupsje, we willen niet dat je over een paar minuten helemaal van streek bent'', plaag ik. Ze geeft me een zachte speelse por in mijn zij en wankelt vervolgens wat naar achteren door de weerstandskracht die ik bied op haar zielige poging me omver te duwen. ''Daarbij was ik van plan Noah te bellen om te vragen of hij even op je wilde letten wanneer ik weg was". Opeens is ze heel serieus. ''Waarom Noah? Ik ken hem amper. Ik bel Thomas wel op en dan...'', Fucking Thomas, ''Nee dat doe je niet'', zeg ik. Daar gaat mijn humeur weer.

''Oh ja echt wel'', plaagt ze me. Ze weet zo goed dat ik haar gedoe met Thomas niet kan uitstaan. Toen ik met mijn koffie naar binnen was gelopen had k het over hem heen willen gieten! Jammer dat Sky tegenover hem zat. En die stomme verpleegster natuurlijk, dacht ik. Wanneer ik mijn blik weer op de sofa wend zie ik haar al haar telefoon pakken. Oh nee, de voicemails. ''Aiken?'', vraagt ze zacht. Ik loop naar haar toe. Haar ogen staan ineens bedroefd. Ze slikt hard en slaat haar armen om haar buik heen. ''Sky, wat is er?'', vraag ik snel. Haar mobiel valt uit haar handen en beland met een doffe klap op de grond. Zo snel als ik kan raap ik hem op en lees het bericht. De klootzak.