Het pact (NL) ✔️

20 - Awkward Talk en een mutsengebouw

i'm sorry i cried when you touched me
i wasn't used to fingers
feeling like feathers
and hands holding me
like a kind of ripe fruit.

lovers before you
were a bit more heavy handed
hard headed
tossing me around like some old toy
that they were tired of
uninspired and
wringing me like
i somehow had the answers
tucked so far in deep.

i am not used to being handled

gently.

------

Mijn ogen worden groot, net als die van de persoon tegenover mij. De sprankelende blauwe ogen van Phill kijken me geschokt aan. Awkward. ''Uhhuum Phill, hallo, uh.. draai je om!'', bazel ik. Even dring ik niet tot hem door. Hij wil wat zeggen, maar is te verbaasd dat er niets uit zijn mond komt. Woorden schieten te kort om de uitdrukking op zijn gezicht te omschrijven. ''Phill!'', gil ik. Meteen draait hij zich om.

''Bedek je ogen, nu!'', gil ik. ''Maar ik heb..'', begint hij. ''Nu!'', waarschuw ik hem. Hij doet wat ik zeg en slaat zijn handen voor zijn gezicht. Ik voel mijn hart tekeer gaan. Dat was niet de bedoeling. Zo snel als ik kan trek ik mijn kleding weer aan. Hetzelfde topje en de nu weer droge broek van gisteren. ''Wat doe je hier?'', vraag ik als ik het laatste kledingstuk glad gestreken heb en mijn broekspijpen goed heb omgeslagen.

''Wat doe jij hier?'', richt hij de vraag op mij. ''Ik uuhh ja..'', zei ik. Hij draaide zich om. ''Ik wist dat jij en Aiken goede vrienden waren maar dat jullie..'', ik onderbrak hem, ''Had ik gezegd dat je je weer om mocht draaien?'', vroeg ik. Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog in een vragend gebaar maar hij liet het er niet bij zitten.

''Sky, je kunt toch wel een soort van begrijpen dat dit best wel heel erg schokkend is! Hoe lang kennen  jullie elkaar nou? Jezus Christus!'', zei hij. Hij was helemaal van slag. Hij praatte snel en maakte overdreven gebaren met zijn handen. ''We hebben helemaal niets gedaan Phill! En wat gaat jou dat aan?'', vroeg ik uitdagend.

Hij zuchtte. ''Sky, hij..'', wilde hij zeggen. Speaking of the devil. Volledig verbaasd liep Aiken de kamer in. Hij had nog steeds zijn zwarte shirt en jogging aan. Toen hij Phill op merkte blikte hij mijn kant op. ''What the fuck?'', kwam er uit zijn mond. In zijn handen  had hij een dienbad met iets wat leek op toast met boter en suiker. Wat het ook was, het lag nu op de grond.

''Phill, wat doe je hier?'', vroeg Aiken aan hem.  Zijn ogen doorboorde die van Phill grondig. Alsof hij daarmee het antwoord uit hem kon trekken.  Nou ik hoopte jou te kunnen spreken maar kon je niet vinden dus..'', begon hij. ''Hoe ben je binnen gekomen?!'', vroeg Aiken, die bezig was het kleine beetje toast wat nog op het dienblad lag te redden.

Phill keek hem aan alsof dat niet al duidelijk genoeg was. ''Het balkon, zoals altijd. Je weet dat je die sloten echt eens moet laten maken Aik'', zei hij. Wat was dit ongemakkelijk. ''Moet ik dan maar gaan?'', vroeg hij. Aiken keek hem met boze blik aan. ''Wat denk je zelf gast?'', zei hij. Ik kon een kleine lach niet onderdrukken. Phill zag er best schattig uit wanneer hij niet wist wat te doen. Hij was ook in zekere zin onschuldig. Op het feit na dan dat hij me halfnaakt gezien had een paar minuten geleden.

De gedachte terug aan net deed me weer blozen. Maar waar wilde hij het met Aiken over hebben dat hij hier zo vroeg al was gekomen? Hmm, ik moest ook maar eens met hem afspreken. Ik had nog een paar vragen om hem te stellen. Bijvoorbeeld hoe hij wist dat ik Luke kende en waarom Aiken nou eigenlijk altijd zo boos deed, en zich onder verschillende lagen zwart verscholen had.

Aiken blikte Phill nog eens. Zijn ogen schoten van hem naar de deur. ''Uh ja, ik kom wel een andere keer terug'', zei hij. Hij snelde zich richting de deur. ''Hé Phill..'', vroeg ik. Hij draaide zich nog een keer om.  ''Ik moet je ook nog even spreken als je het niet erg vind'', zei ik. Hij knikte. ''Ja hoor, Aiken heeft mijn nummer, bericht me maar!'', zei hij. ''Ja, en nu wegwezen'', zei Aiken. Phill gooide zijn armen in de lucht en liep de kamer uit. ''Die gast is ook niet te geloven'', zei hij.

Hij liep weer terug naar het bed en ging op het puntje zitten. Hij draaide zijn hoofd mijn kant op. ''Het ontbijt is een beetje verpest'', zuchtte hij. Ik had wel met hem te doen. Phill had een groot deel van de ochtend wel voor ons verpest. En op wat voor manier! ''Is niet erg, ik haal wel iets in mijn tussenuur'', zei ik. Ik was bijna vergeten dat we vandaag weer gewoon naar school moesten. Ach, Kit zou me toch geen briefje laten halen. Hij zou me gewoon een bewijs van binnenkomst geven.

Denkende aan wat er eind vorige week was gebeurd al helemaal. ''Ik kleed me even aan, heb je je boeken op school?'', vroeg hij. ''Ja'', loog ik, half. Ik had niet alles in mijn kluis staan. Waarom moest ik dan ook blijven zitten?! Ik wil gewoon studeren. ''Ughh, ik kan niet wachten om te studeren'', fluisterde ik iets in mezelf. ''Oh trouwens Aiken, zou je me vanmiddag kunnen afzetten bij het hoofdkantoor van World Economie's. Ik moet kijken of ik er stage kan lopen'', zei  ik. Hij knikte.

Hij begon zijn kleding te wisselen. Hij grijnsde. Ik rolde met mijn ogen en blikte op de muur rechts van hem. Uitslover. ''Economie? Is dat niet een beetje te stijf voor je. Waarom doe je niet gewoon conservatorium?'', vroeg hij. ''Je speelt prachtig''. Zijn vraag deed me denken. Zou ik hem vertellen dat ik het liefst ergens in Amerika wilde studeren?

''Nou, ik ben niet bepaald van plan om muzikant mijn beroep te maken'', zei ik. Hij trok een schoon wit shirt over zijn hoofd, wat zijn armen goed uit deed komen. Heel goed zelfs. ''Aha, dus wil madame een stijve hark worden in het net?'', vroeg hij. Ergens had ik het wel van hem verwacht. Hij zag er nou niet bepaald chique uit. Hij had zwart sluik haar, een piercing, tatoeages. Waarom viel ik ook alweer op zijn type? Deed ik dat voor hem ook al? ''Maar ja, ik rijd je wel naar dat mutsengebouw toe hoor'', zei hij. Ik gooide het kussen van het bed naar zijn hoofd.

''Oh, wil je het zo spelen?'', vroeg hij. ''Nee Aiken, en we moeten nu weg anders zijn we te laat'', zei ik. ''Is dat erg dan?'', vroeg hij. Hij grijnsde. Zijn zwarte haren hingen in een soepele sexy slag voor zijn ogen. Wat ik allemaal wel niet met hem kon doen op dit moment. Niet op die manier. Zou ik hem nu gewoon kunnen wurgen? Neeh, hij moest me nog wegbrengen vanmiddag. Ik wist überhaupt niet waar ik was, dus liet ik hem vandaag maar leven.

''Ja, dat is het, als jij morgen de hele dag wil nablijven bij meneer Booijen. ''Echt hoor, die gast spoort niet'', zei Aiken. hij was nog steeds boos dat hij me gedwongen had tot dingen die ik niet wilde. ''Het was maar een joggingsbroek Aiken'', zei ik. Ik frunnikte aan het laken onder me. ''Ja, maar vergeet niet dat je er helemaal kapot van was toen je even laten op de grond in elkaar gezakt was'', zei hij. Ik zuchtte. Terugdenken aan zijn handen tussen mijn schouderbladen, en Kit die dreigde mijn ouders te bellen. Wat een rotdag was dat geweest. Nouja, ik had Aiken ontmoet.

''We gaan'', zei ik zonder  twijfel. Ik pakte dat wat ik nog bij me had. Wat bestond uit mijn gymtas. Mijn schooltas lag nog in Aiken's oldtimer. ''Nu'', zei ik. Hij pakte snel zijn eigen rugzak en liep toen voor mij uit richting de deur van het appartement. ''Zeker dat we niet kunnen skippen vandaag?'', vroeg hij met grote ogen. Ik wierp hem een strenge blik toe. ''Examens komen Aiken, en ik wil niet weer blijven zitten'', zei ik, en ik meende het echt. Hij knikte, liep toen verder, en sloot de deur. Wat een dag zou dit worden. ''Kunnen we dan wel eerst koffie gaan drinken vanmiddag voordat ik je naar dat mutsengebouw rijd?''.