Het pact (NL) ✔️

61 - wanneer alles mis gaat

"Death is always more powerfull than the most earth shattering love"

-
Aiken's pov:

Vlak nadat ik klaar ben met afwassen besluit ik dat het voor vandaag wel even genoeg is. Ik ben uitgeput en moe en ben toe aan een koud glas water en een bed.

Als ik de trap op loop kan ik alleen maar denken aan Sky. Waarom is ze gestopt met haar stage? Als het iets met mij te maken heeft weet ik zeker dat ik mezelf wat aan zou doen. Nee Aiken, daar ben je overheen. Die periode is voorbij.

Ik adem een keer diep in en loop dan de laatste paar traptreden af. Het lijkt wel alsof ik in geen maand geslapen heb.

Ik trek de deur van de badkamer open en kleed me uit. Ik besluit, iets wat Sky misschien wel niet leuk vind, mijn shirt ook uit te doen en in de overvolle wasmand te gooien. Daarna loop ik naar de spiegel.

Wallen onder mijn ogen, warrig haar, weggezakte glimlach en een vermoeide blik staren naar me terug. Wauw, wat ben ik toch ook sexy.
Ik zucht en kam wat met mijn vingers door mijn haren. Daarna zet ik de kraan aan om ijskoud water in mijn gezicht te spatten en daarna een asperine uit het kastje boven mijn hoofd te halen.

Ik loop zo snel als ik kan weg van mijn zielige ik en besluit rechtstreeks naar mijn bed te lopen. Als ik de slaapkamerdeur open merk ik gelijk dat er iets mis is. Sky ligt op bed in een onnatuurlijke hoek. Haar haren liggen breed verspreid over het kussen. Het kussen... waar zich bloed op bevindt.

Nee nee nee nee . Schreeuw ik in mijn hoofd. Ik struikel haast over mijn eigen voeten heen wanneer ik zo snel als ik kan over Sky haar lichaam heen leun.

"Sky? Sky? ... Oh mijn god", fluister ik. Als ik haar handen vastpak zijn deze koud. Haar borstkas beweegt langzaam op en neer. Het bloed wat zich op haar kussen bevindt is gelukkig niet een enorme hoeveelheid. Shit, shit, nee dit kan niet gebeuren!

Ik trek voorzichtig met een hand onder Sky haar nek haar hoofd wat omhoog en veeg gelijk het bloed naast haar lippen weg. Mijn hartslag verhoogt wel duizend maal in tempo. Is het haar ziekte?

Ik zoek vlug om me heen. Het potje met pilletjes naast haar nachtkastje staat nog open. Als ik het ding oppak merk ik dat het bijna leeg is. Nee, Sky zou dat nooit doen. Nooit.

Met een nog half redelijk werkend brein stop ik het potje tussen de band van mijn boxer en leg haar hoofd rustig terug op het matras. Oke oke Aiken. Rustig aan, je weet wat je moet doen. Oke. 112 Of oldtimer? Shit, ik had helemaal geen auto meer.

"Sky, ik los dit op. Ik ben zo terug", zeg ik. Meer tegen mezelf omdat ik anders niet weet wat ik zou doen.

Ik ren de trap af en pak mijn mobiel van het aanrecht af. Ik tik de drie cijfers in en probeer normaal te blijven ademen. Wanneer de telefoon over gaat ren ik weer terug de trap op en trek ik een joggingsbroek en een trui aan.

"Hallo, Mida Gerrits, eerste hulp bij ongelukken, wat is uw noodgeval?", vraagt een vrouwelijke stem aan de andere kant van de lijn.

"Ik uhm, U spreekt met Aiken Connors, mijn vriendin ligt bewusteloos op bed. Ze heeft zo te zien bloed opgehoest en is al vaker in het ziekenhuis geweest in verband met haar longen", zeg ik. Had ik nou maar beter naar die shit arts geluisterd.

"Wat is uw woonplaats?", vraagt ze zonder er verder op in te gaan.

"De appartementen gang bij lotenstraat 13. Het is het eerste huis op de hoek", geef ik aan, kijkende naar de bewusteloze Sky die hier op bed ligt.

"Oke, blijft u rustig, er komt zo snel mogelijk een ambulance uw kant op, u moet aan de lijn blijven, heeft u de ademhaling gecontroleerd?", vraagt de vrouw vervolgens.

"Ja, langzaam en onregelmatig. Meestal gebeurt dat als ze laat heeft van haar ziekte", geef ik aan.

"Oke, het is belangrijk dat u onmiddelijk alle ramen opent wegens de extra zuurstof. Trek alle dekens en dergelijke van haar af en blijf elke minuut de pols controleren", zegt ze dan.

Ik besluit geen vragen te tellen. Ik zet de telefoon op luidspreker en sta op om zonder erbij na te denken de ramen open te rukken, niet boeiende dat de scharnieren dan los trekken. De koude winter lucht trekt gelijk de kamer in. Daarna trek ik het dekbed in een soepele beweging van Sky af en leg haar voor de zekerheid in de stabiele zijligging. God, wat was ik blij met die EHBO cursus op dit moment.

Langzaam aan begint mijn hartslag wat te dalen. Ik controleer opnieuw de polsslag van Sky en ben opgelucht wanneer ik deze nog steeds kan voelen.

"Meneer, de ambulance is er over anderhalve minuut. Het is het beste als u nu gelijk de deur opent", zegt de stem aan de telefoon opnieuw.

Ik ren opnieuw naar beneden en open de voordeur. Ik hoor een sirene en zie wat lichten verderop in de straat aan gaan. Een aantal mensen komen al naar buiten. Wanneer ik de wagen dichterbij zie komen zwaai ik met mijn handen in de lucht.

De wagen stopt waarna het personeel gelijk uitstapt en naar me toe komt rennen. Een vrouw van rond de dertig houd me aan en stelt gelijk vragen.

"Hallo, Esmee, waar kunnen we de desbetreffende persoon vinden?", vraagt ze. Ik schud snel haar hand en beantwoord haar vraag.

"Aiken, boven in de slaapkamer", zeg ik. Ze knikt en loopt langs me heen. Een bende aan mensen volgt haar naar binnen. Steriele handschoenen en enkele apparaturen worden mee baar binnen gebracht.

Als ik boven de kamer in loop zie ik dat Esmee probeert contact te maken met Sky.

"Hallo, hallo? Kun je me horen?", vraagt ze hard. Ze krijgt geen reactie.

"Dan, ze is buiten bewustzijn. Verlaagde hartslag", zegt ze tegen de man naast haar. Snel haal ik het potje uit mijn broek.

"Dit is wat ze slikt, misschien kunt u er wat mee. Ik denk dat ze misschien wat te veel heeft ingenomen", zeg ik. De man, Dan, knikt en neemt het aan waarna hij snel het etiket op het potje bestudeert.

"Het middel werkt rustgevend, het zou kunnen dat ze te veel heeft ingenomen omdat ze meer last had van pijn bij haar borst en vervolgens buiten bewust zijn is geraakt. Misschien als gevolg zelfs wat bloed heeft opgehoest omdat de medicijnen niet aansloegen", zegt Dan.

Ik weet bij god niet wat ik moet doen. Ik heb werkelijk geen idee.

"Meneer, we weten niet of het nodig is haar mee te nemen naar de eerste hulp. We geven haar extra zuurstof en een middel tegen de infectie waardoor ze waarschijnlijk zoveel pijn heeft en niet goed kan ademhalen af en toe. Het is belangrijk dat u elke 5 minuten controleert of alles goed gaat. Wij denken dat we er verder niets aan kunnen doen. Als het goed is komt ze weer bij bewustzijn als haar middel is uitgewerkt. Ik zal hier blijven om haar continue in de gaten te houden. Als er iets mis gaat weten we dat het aan haar ziekte ligt. Zo niet was het waarschijnlijk eenmalig", zegt Esmee. Ik knik. Ik kan alleen maar knikken. Alles staat buiten mijn macht.

Als Sky via twee slangetjes extra zuurstof binnen krijgt haalt ze tamelijk beter adem dan eerst. Na nog geen vijf minuten valt er geen onregelmatige zucht meer te horen.

Dan verlaat het appartement waardoor ik achter blijf met Esmee. Ik kan niets anders dan hopen dat dit maar eenmalig was. Een ding weet ik zeker, die stage, daar komt ze nooit meer terug. Sky gaat rusten. Punt uit. Ik was nog lang niet van plan haar te verliezen.

"Het komt goed meis, het is allemaal niet jouw fout", fluistert Esmee waarna ze wat door Sky's haar heen gaat met haar hand.

---

0_0 I'm soooo very sorry peepz