Het pact (NL) ✔️

56 - Rust moment

As evening falls,
Beauty of nature she calls
A warm orange glow us does surround
Casting a magical light all around
The sky like a fire does glow
Rippling water like flames do flow
Then as the sun dips behind the trees
And daylight reluctantly flees

- Micron

-

                  

Pas wanneer ik met een tas vol wijnflessen en bruiswater in mijn rechterhand, en mijn sleutel in mijn linkerhand eindelijk voor de deur van ons appartement sta heb ik het gevoel dat ik weer kan ademen. Het had me drie gesloten supermarkten en heel wat blaren gekost om nog net op tijd Barney's te bereiken, waar Noah achter de bar had gestaan. Ik dacht dat Jaymie me ooit al verteld had dat hij aan de bar stond als bijbaan.

Ik had hem nog snel even bedankt voor het lenen van zijn auto en hem daarna gelijk gevraagd of hij met Lisette langs wilde komen voor het eten.

Hij zei dat zijn werkshift er bijna op zat, dus dat hij na vijven bij het studentenhuis van Lisette, de DGG campus, lang zou gaan om het haar ook meteen te vragen. Zelf had hij naar me geknipoogd en gefloten wanneer hij, al snel,  door had gehad wat ik en Aiken vannacht hadden uitgespookt in hun gekoesterde 'jeugdherberg'. Zoals hij het nu noemde.

Daarnaast had ik via de sms ook van Thomas een bevestiging gehad dat hij wilde komen. Zijn ouders gingen uit eten, en hij had totaal geen zin gehad om mee te gaan. Daarbij kregen we nu eindelijk de kans om een beetje normaal bij te praten. Hij was tenslotte nog steeds mijn beste vriend.

Wanneer ik eindelijk een poging waag de sleutel in het slot te steken word ik onderbroken door het gezoem van mijn telefoon. Ik zet het bruiswater voorzichtig op de grond en haal vervolgens het trillende ding uit mijn zak.

''Met Sky'', zeg ik.

''Heej! Sky, wat goed dat je gelijk opneemt. Jaim en ik willen vanavond graag komen! We hebben nog geen plannen voor vanavond dus dat komt wel goed uit. Oh! Ange wil ook wel mee eten. Toen ze erachter kwam dat ik je ook kende hebben we gelijk een half uur samen gebeld! En, madame 'ik eet voor twee' wil wel eens zien hoe goed haar broer kan koken', grapt hij.

Op de achtergrond hoor ik Jaymie lachen.

''Jaaa hoor! Volgens mij was jij degene die zei: ''Ik heb geen zin om vanavond te koken. '', roept ze door de kamer.

Phill stuurt een gespeelde 'shhh' haar kant op en praat dan snel weer verder.

''Half zeven bij jullie?'', vraagt hij.

''Jep! En vergeet geen toetje mee te nemen! Ik weet dat Jaymie genoeg ijs in huis heeft om een vijfling te voeden in plaats van één baby'', zeg ik.

Phill kucht ongemakkelijk waarna ik Jaymie op de achtergrond wat hoor fluisteren. Phill had zijn hand waarschijnlijk over de speaker van zijn eigen telefoon heen gelegd. Na wat gekraak en geruis op de achtergrond hoor ik eindelijk zijn stem weer.

''Duuuwws, we zien je vanavond byee!'', roept hij, waarna hij gelijk ophangt. Wat geheimzinnig zeg. Wat voeren die twee nu nou weer uit?

Als ik eindelijk de deur geopend heb weet ik niet hoe ik moet reageren. De heerlijke geur van verse roerbakgroentes en ossenhaas dringt mijn neus binnen. Even neem ik een moment om tot rust te komen, waarbij ik luister naar het geneurie komende vanuit de keuken. Chopin? Hmm, dat zal Aiken wel zijn.

Wanneer ik mijn jas over de kapstok heen gooi en de huissleutel op het plankje vlak boven het bureau heb gelegd loop ik de hal uit. De keuken in. Aiken staat aan het aanrecht te koken, zo te zien in gevecht met een paprika. Zijn haar zit warrig en er staat een zichtbaar dun laagje zweet in zij nek. Het beeld is gewoon lachwekkend. Het ruikt echter heerlijk.