Het pact (NL) ✔️

63 - Living the dream

"Just go with the time, keep up and all will be good... eventually.."

-
Aiken's pov:

"Paspoort?".
"Check".
"Baggage?".
"Check".
"Credit card?".
"Check".
"Good mood?".

Ik twijfel

"Hmmm check, denk ik", zeg ik. Ik laat de koffers zakken op het bagagerek en begin de juiste richting op te rijden.

"Aik?!", roept Sky nog eens. Gelijk druk ik de rem in en draai me iets wat geërgerd naar haar om.

"Sky, ik heb alles al acht keer gecontroleerd. Het hele appartement is leeg! We kun..", ik stop gelijk met praten als ik me omdraai.

Noah, Phill, Thomas en Jaymie lopen half strompelend met zijn allen door de draaideuren van de luchthaven naar binnnen. Sky zet het al op een lopen. Haar blonde staart zwiert achter haar aan. Haar benen bedekt met een grijze joggingsbroek. Ha, meneer Boooijens zien we gelukkig nooit meer terug.

Mijn handen laten gelijk de bagage kar los wanneer ik verbaasd de kant van mijn familie en vrienden op ren. De eerste die ik omhels is Jaymie. Voorzichtig als altijd.

"Hmmmmm, Jaim, doe je alsjeblieft rustig aan wanneer ik weg ben?", fluister ik mijn vraag zacht in haar oor. Ze knikt waarna ik me uit onze omhelzing trek en ik voor haar op mijn knieën hurk.

"Wel lief zijn voor mama als ik er even niet ben hè wipneusjes.  We willen wel dat jullie papa dit ook overleeft", fluister ik zacht tegen de roze bobbel van Jaymie's buik aan. De kleintjes waren snel gegroeid de laatste paar weken.

"Jaja, oom Aiken gaat op reis jongens", hoor ik Phill naast me zeggen. Hij haalt zijn hand langs Jaymie's buik en glimlacht. Jaymie giechelt.

"Hij word een super ster. Een songwriter", zegt Phill.

Jaymie knikt goedkeurend en deinst dan ietsje achteruit.

"Ze bewegen, wist je dat? Volgens mij hebben ze het wel gezellig daar binnen", zegt ze. Ze legt haar hand over die van Phill heen die eveneens glimlacht en Jaymie een kus geeft in haar nek.

"Nu al echte vechtertjes", zegt hij. "Net als mama".

Ik ga weer rechtop staan en schenk Phill een oprechte lach. Zijn ogen stralen van geluk.

"Kijk nou eens wie zich nu al helemaal heeft omgetoverd tot papa", zegt Sky. Ze verschijnt naast me en geeft me een speelse por in mijn zij.

"Staalwerk weer terug?", vraagt ze waarbij ze mijn lippen in zich op neemt. Ik knik zonder er verder op in te gaan.

Zonder mijn piercings voelde ik me toch niet zo mezelf.

Ik had nooit gedacht deze dag mee te maken.

"Ik hoop echt dat we bij de geboorte kunnen zijn van die twee", fluister ik in Sky's oor waarna ik gespannen een arm om haar heen sla. Ze strijkt met haar vingers langs mijn hand en kijkt naar me op. Haar ogen zoeken vluchtig mijn gezicht af.

"Ik ben zo trots op jou", zegt ze zacht, zo zacht dat alleen mijn oren het kunnen horen. Ik voel me zo goed wanneer ze dat zegt. Het lijkt nog geen dag geleden dat ik hysterisch ingestort was. Nu maakte ik me nergens meer zorgen over. Ik had mijn beslissing genomen.

"He Aiken, nog gefeliciteerd met je diploma gozer! Ik had nooit gedacht dat..", Thomas maakt zijn zin niet af. Zijn ogen maken contact met die van Sky die afkeurend zijn kant op lijken te staren.

Ja, het klopt. Mijn extra compensatiepunten op wiskunde en Biologie hadden ervoor gezorgd dat het me gelukt was. Ik had eindelijk, na dagenlange studie, dat rot papiertje in ontvangst kunnen nemen. Ook nog eens samen met Sky. De foto die Kit van ons gemaakt heeft staat nog steeds op mijn telefoon. Zelfs mijn vader was erbij geweest. Hoe lastig dat ook was geweest. Ik had hem vertelt dat ik nog steeds die extra tijd nodig had na mama's dood. Iets wat hij uiteraard respecteerde. Verder heb ik hem niet meer gesproken. Daar heb ik ook nog steeds de behoefte niet aan. Jaymie wist niet eens dat hij er was geweest.