Het pact (NL) ✔️

39 - Kerstboom in ruil voor... oh

The littlest Christmas tree,
lived in a meadow of green,
Among a family,
of tall evergreens,
He learned how to whisper,
the evergreen song,
with the slightest of wind,
that came gently along.

-Amy Peterson

-------

Het is ijskoud buiten. Zoals ik al had verwacht is het begonnen met sneeuwen. De glimmende vlokjes lijken in het daglicht wel kleine sterretjes. Misschien had ik gewoon naar José moeten luisteren, en even binnen moeten wachten. Toch voelde ik me nog niet helemaal op me gemak. Het is alleen maar deadline deadline deadline, en niets anders. Wanneer ik de zwarte auto om de hoek zie verschijnen, maakt mijn hart een lichte sprong. Waarom is hij zo laat? Wanneer hij stopt open ik snel de deur en laat me in de heerlijk verwarmde auto zakken.

Aiken draait zich gelijk naar me toe. Wat? Ik kan zien dat hij gehuild heeft. Zijn ogen zijn rood en zijn lippen staan in een rechte lijn. ''Waar ben jij geweest? Je ziet er niet uit.'', vraag ik. Hij slaat zijn ogen neer. ''Mijn moeders graf, en bedankt'', zegt hij bot. Mijn lippen vormen een 'O' vorm waarna ik gelijk mijn gordel om doe en vast klik. Even is het stil, totdat hij zijn muziek aan zet en zich laat kalmeren door de lage bas en de versnellende beat van de drums.

''Hoe was het?'', vraagt hij uiteindelijk. Vanuit de zijspiegel van de auto kan ik zien dat er een kleine vredige glimlach op zijn gezicht rust. Gelukkig is hij wat afgekoeld. ''Super! Wist je dat het een betaalde stage is?, dat mijn baas pas 23 is, en dat ik morgen al een kijk mag nemen in de Engelse catalogus?!'', mijn stem galmt enthousiast door de auto heen. Zijn glimlach groeit waarna hij iets lijkt te beseffen. ''Engelse.. catalogus?'', vraagt hij. Oh. ''Ja, om te kijken of ik goed genoeg ben voor... New York'', zeg ik. Toen volgde een nieuwe stilte. Lekker bezig Sky. '

''Duuuus, gaan we elkaar nu de rest van de dag negeren, want dan komt een bepaald persoon hier zijn belofte niet na'', zeg ik. Aiken reageert niet , maar parkeert later in één soepele beweging de oldtimer voor Barney's. Zo snel als we kunnen rennen we het warme café in. Het verbaast me dat Aiken onverwacht toch de krakende glazen deur voor me open houd en me met een hand op mijn onderrug naar binnen begeleid.

--------

''Waarom wil je gaan werken in de kerstvakantie?'', vraagt hij aan mij. We zitten aan een hoektafeltje bij een van de warme openhaarden van het café. Kerstmuziek valt op de achtergrond te horen, en zo te zien beïnvloed het Aiken snel. Op een.. hoe zeg je dat, rare warmhartige manier. Het is alsof zijn ogen meer glanzen, en de kuiltjes in zijn rode wangen net wat meer buigen. Zijn blik staat ontdeugend, maar toch erg serieus. ''Nou..'', begin ik. ''Er is niets mis met wat voorbereiding op je toekomst, en al helemaal niet nu ik al negentien ben en nog steeds in mijn examen jaar zit'', antwoord ik. Hij knikt begrijpelijk en slaat dan zijn ogen neer. ''Sorry dat ik net zo'n klootzak was. Ik was gewoon.. even mezelf niet'', zegt hij. Vanonder de tafel pak ik zijn hand vast en vlecht onze vingers samen. ''Is niet erg, ik begrijp het wel'', zeg ik.

''Wat willen de twee bestellen?'', vraag een bekende stem ons. Wanneer ik me richting de ober draai zie ik het lachende gezicht van Thomas. Wat? Aiken verstijft. Ik kan zien dat hij gelijk in de bescherm modus schiet. ''Alleen twee warme chocolademelk met slagroom, dat is alles u kunt nu gaan'', kat hij Thomas af. Ik geef hem een harde schop tegen zijn schenen die hem grote ogen laat opzetten en sta gelijk op om Thomas een knuffel te geven. Zijn haar zit nog steeds anders, en zijn bril is nog steeds nergens op zijn neus te vinden, maar toch ruikt hij nog helemaal naar Thomas met zijn grote blauwe trui en onregelmatige aantal sproetjes.

Zijn warme bedoelingen laten me opwarmen van binnen wanneer hij me begroet en twéé keer mijn wang kust. Hij grijnst naar Aiken die, zo te zien, zijn handen fijngeknepen om zijn bestek heeft gezet. Thomas draait zich gelijk om en wandelt weg met een ''jij ook hallo Aiken''. Ik rol met mijn ogen en kijk naar hem. ''Was dat nu echt nodig?'', vroeg ik. Hij komt naast me op de bank zitten achter het tafeltje en legt een arm over mijn schouder heen. ''Ja, we zijn hier voor onze gezeligheid, en die knul daar...'', hij haalt zijn hand op richting Thomas, die naar mij staart, ''...werkt me op mijn zenuwen''. Ik zucht en gooi zijn arm van mijn schouder af. ''Doe niet zo jaloers en haal die grijns van je gezicht af Conners'', waarschuw ik hem.

Hij haalt zijn schouders op en legt zijn arm weer terug op zijn oorspronkelijke plek bij mijn bovenbeen. Ik ril bij de gedachte dat niemand kan zien wat zich onder de tafel afspeelt. Dit keer besluit ik hem zijn gang te laten gaan. ''Hoe dan ook, we hebben hele belangrijke dingen te bespreken.. Cocon'', ik duw mijn vinger in een zacht gebaar op het puntje van zijn neus, maar schiet uit en beland met mijn vinger, jawel, in zijn oog. ''Awwh Sky What the... au!'', zegt hij, waarna hij zijn andere hand naar zijn gezicht brengt en de druk van mijn vinger uit zijn oog probeert weg te wrijven.

Ik voel mijn wangen warm worden. ''Laten we dat snel vergeten'', fluister ik. Ik lach hem uit wanneer ik zie dat zijn oog begint te tranen. ''Awhh, moet de kleine teddy beer nu huilen?'', vraag ik plagerig. Teddy beer? Waar kwam dat vandaan? Hij kijkt me aan met een nep zielige blik en opent zijn mond om wat te zeggen. Ik plaats er een snelle korte kus op en leun dan met mijn volle gewicht op zijn torso. ''Zo, pijn weg stel je niet aan'', zeg ik. Hij grinnikt en slaat een van zijn armen om me heen.

''Laten we terug komen op wat je wilde zeggen voordat je je vinger in mijn oog duwde'', zegt hij. Ik knik, wetende dat het geen zin heeft om zijn kleine moment van humor te verpesten en ga in op wat hij vraagt. 'Wanneer gaan we die boom kopen?'', vraag ik. Hij lijkt verward, totdat tot hem doordringt wat ik zojuist voorgesteld heb. Zijn ogen laten me al weten wat hij gaat zeggen. ''NEE, no way in hell, we gaan GEEN kerstboom kopen. Er komt er geen, punt uit, dit win je niet van me Sky'', zegt hij. Ik por hem in zijn zij en ga weer rechtop zitten. ''Waarom niet? We kunnen een van die leuke stelletjes zijn die dan half dromend door de Intratuin lopen weet je wel?'', vraag ik.

''Ja! En dan kiezen we zonder dat we het door hebben de lelijkste boom uit voor een veel te hoge prijs en eindeigen we s' avonds alsnog in mijn appartement met uitzicht op die lelijke boom en kus jij mij onder 'the mistletoe' waarna we samen buiten naakt door de sneeuw heen rollen en 'sneeuwengelen' maken '', zegt hij. Het duurt even voordat ik door heb dat hij volledig sarcastisch is. Klootzak. ''Verpest het nou niet!'', zeg ik. Hij port me nu terug in mijn zij en knijpt in mijn bovenbeen. De twee plekjes waarvan hij weet dat hij er écht weg moet blijven. ''Klootzak'', zeg ik. Hij zucht door het lachen heen en stopt dan met zijn kinderachtige gedoe.

''Oké, er komt een boom op één voorwaarde'', zegt hij. Nieuwsgierig kijk ik hem aan en wacht tot hij komt met zijn stomme voorwaarde. ''Sky Bright''..', begint hij. ''Wil je samen met mij in mijn appartement wonen?'', vraagt hij. Die had ik niet verwacht. Ik stik haast in mijn eigen speeksel. ''Dat staat toch al vast of niet?'', vraag ik onschuldig. Hij lacht, ''Rups, je verpest het moment, en ja er is nog een echte voorwaarde'', zegt hij. Ik lach. ''Ja, ik wil bij je komen wonen, en kom nu eens op met die voorwaarde!'', schreeuw ik van nieuwsgierigheid.

Hij schraapt zijn keel. ''Ik.. Ik wil je laten zien wat ik voor je kan betekenen'', zegt hij heel subtiel. ''Op wat voor manier?'', vraag ik terwijl ik mijn wenkbrauw naar hem optrek. ''Op wat voor manier? Wat bedoel je? Je bent niet erg duidelijk weetje. Misschien moeten we maar gewoon geen boom..'', hij onderbreekt mijn woordenstroom met een lange gepassioneerde kus. Zacht en lief. De kerstmuziek speelt rustig verder in de achtergrond waardoor ik me er helemaal in verlies. Hij fluistert in mijn oor. ''Op die manier..Sky'', zegt hij. Een rilling trekt over mijn rug heen. Wat?

''Aiken ik weet niet..'', ''Wie een boom wil moet leren vertrouwen'', zegt hij. Ik knik. Why the fuck not?! Mijn brein neigde naar het woord yolo, maar het is gewoon te stom om op dit moment over mijn lippen heen te laten komen. ''Echt? Wil je het echt proberen?'', vraagt hij blij. Hij glundert. ''Dáár ga je gegarandeerd geen spijt van krijgen'', zegt hij. Net op het moment dat hij me aankijkt met zijn mooie grijze ogen en me dichterbij duwt leunen twee handen over de tafel heen tussen ons in. ''Uw bestelling'', zegt Thomas. ''Off fucking course! We gaan, ik heb het gehad hier. En zet die kut muziek eens uit, het is nog niet eens kerst!'', ontplofte Aiken. Thomas grinnikte. ''Sorry gast, ik zal vragen of ze klein klein kleutertje voor je willen aanzetten oké?'', plaagt hij. Aiken staart hem dodelijk aan. ''Of all I want for christmas is.. to kick your ass'', antwoord Aiken. Jongens en hun hormonen.

Thomas loopt weg en laat ons met zijn tweeën achter. ''Die gast werkt me op mijn zenuwen'', snauwt Aiken tussen zijn tanden door. Wat schattig. Ik pak mijn chocolademelk op van de tafel en neem een slok. Aiken doet hetzelfde maar laat 'per ongeluk' de helft over de tafel heen stromen. ''Meneer, ober, ja jij ja, ik heb wat gemorst'', schreeuwt hij naar Thomas. Ik rol met mijn ogen. Jongens en hun hormonen.