Het pact (NL) ✔️

18 - Mama

You brought me my first toy,
My first bike and baseball glove.
You filled my heart with joy,
And you filled my life with love.

--------

''Mam, ik ben thuis!'', mijn stem vulde de leegte van het huis op voordat ik mijn moeders roze pantoffels van de trap af zag komen. ''Sky! Hoe was je dag?'', vroeg ze. Haar warrige blonde haren en groene ogen glommen in het licht van de hanglamp die een blauwe gloed mee gaf aan haar ogen. Wat leek ze toch veel op mij. ''Zoals elke dag mam'', zei ik, aangezien ik nooit wat meemaakte buiten rare staarwedstrijden onderling. Degene die me in één dag het langste kon aanstaren was de winnaar van de dag.

''Zoals elke dag goed? Of zoals elke dag slecht?'', vroeg ze terwijl ze me voorzichtig omhelsde en in de richting van de keuken beende. Mama was fysiek niet meer helemaal honderd procent. Dat kwam door haar ziekte natuurlijk. In het gezin hadden we het er niet over. Tot er iets met haar gebeurde, en haar gezondheid telkens weer verslechterde. ''Zoals elke dag goed'', verzekerde ik haar.

''Dat is fijn lieverd. Komt Thomas nou nog een keertje langs? Hij klinkt erg aardig als je het over hem hebt. '', zei ze. Ze nam plaats aan de gedekte keukentafel, waarna ik naar het gasfornuis toe liep om wat tomatensoep op te warmen. ''Eerder irritant'', fluisterde ik zacht. ''Wat zei je schat?'', merkte ze mijn gefluister op. ''Niets'', zei ik waarna ik verder roerde in de soep.

''Hoe laat komt papa thuis?'', vroeg ik, het onderwerp Thomas ontwijkend. ''Als het goed is..'', de voordeur werd geopend. Ja hoor, daar was hij al. ''..nu'', zei ze. Ze lachte haar rechte tanden bloot waardoor er kuiltjes in haar wangen ontstonden. Net zoals bij mij, wanneer ik lachte. En dat kwam niet zo vaak voor. Papa hing zijn jas aan de kapstok in de hal en liep toen ook de keuken in. ''Wat ruikt het weer heerlijk Sky'', zei hij. Hij liep naar Eleanore toe en gaf haar een kus op haar mond. ''En hoe gaat het met mijn grote liefde?'', vroeg hij aan mama.

''Ik heb nog nergens last van gehad, maar de dokter zegt dat ik alleen maar in bed mag blijven liggen. En je weet hoe ik daar over denk..'', zei ze. Het was nu al zo erg, dat ze eigenlijk haar bed niet eens meer uit mocht. Ze was magerder geworden, en bijna altijd moe. ''En je weet ook hoe ik daar over denk schat. De dokter heeft altijd gelijk!'', zei mijn vader waarna hij zijn stoel naast mijn moeder naar achteren schoof en plaats nam aan tafel.

''Soup's done'', zei ik. Ik pakte de pan van het fornuis en liep naar de tafel. Voor ik wist wat er aan de hand was kneep mama met haar vuisten in het tafelblad. ''Mam?'', vroeg ik verward. ''Eleanore?'', vroeg pap. Hij stond op en snelde naar haar toe. Haar adem stokte in haar keel. Daar kwam weer een aanval. Stomme rotziekte. ''Mijn l-longen'', hijgde ze. Ze had duidelijk een tekort aan adem.

In het moment van de gebeurtenis vergat ik de pan in mijn handen. ''Au!'', schreeuwde ik. Voordat ik het wist lag de hele keukenvloer vol met tomatensoep. ''Pap, mama moet terug'', zei ik. Hij wist dat ik het ziekenhuis bedoelde. Hij hield er niet van als ze van huis weg moest. ''Pak onze jassen we gaan nu!'', schreeuwde hij. Hij hielp mama omhoog uit haar stoel, die bijna niet meer normaal kon ademen. zo snel als nmogelijk pakte hij de autosleutels en rende haast naar zijn auto.

Binnen 5 minuten waren we al in het ziekenhuis aangekomen. De eerste hulp nam haar van papa over en snelde met haar naar binnen. ''Longproblemen bel de longverpleegkundige snel!'', riep een van de zusters. Papa's ogen stonden vol met doodsangst. Ik wist dat mama het een keer niet zou overleven. Vlak voordat ze haar wegreden zag ik nog een sprankje van haar roze sloffen. Vanavond is het de laatste keer, niet meer. Tranen stroomde. Ik omarmde mijn vader. Hij wreef met zijn handen over mijn rug om me gerust te stellen. ''Het komt wel goed lieverd, ze gaan mama helemaal opknappen'', zei hij. Maar ik wist dat hij loog, dat hadden ze al zo vaak gedaan. En ze werd alleen maar zieker.

''Sky! Sky? Open je ogen!'', hoorde ik een verre stem schreeuwen. Mijn schouders werden heen en weer geschud. Het gestalte dat over me heen leunde werd langzamer zichtbaarder. Aiken! ''Aiken?'', vroeg ik. Mijn stem klonk slaapachtig. ''Hoe laat is het?'', vroeg ik. Hij veegde met zijn duimen onder mijn ogen. Toen pas merkte ik dat mijn wangen nat waren. Die avond, die vrouw. Mama.

''Gaat het goed?'', vroeg hij zacht. Het koste me even wat moeite om te beseffen dat ik samen met hem in bed lag. Oh ja. ''Ja, het gaat'', zei ik. Ik snoot mijn neus en rechtte mijn rug tegen de muur. ''Heb ik je wakker gemaakt?'', vroeg ik, beseffende dat hij me waarschijnlijk gewekt had omdat ik geschreeuwd had in mijn slaap. ''Je je schreeuwde en huilde. Het leek wel alsof je echt wakker was.'', zei hij.

''Ja, ik droomde maar. Het was maar een droom.'', zei ik. ''Wil je het er over hebben?'', vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. ''Hoe laat is het?'', vroeg ik. Hij keek op het schermpje van zijn teloefoon en keerde toen zijn rug weer terug naar de muur. ''6 uur 's avonds", zei hij bezorgd. Hij was duidelijk nog niet bijgekomen van mijn onverwachte nachtmerrie. ''Laten we dan nog maar even gaan slapen'', zei hij na nagedacht te hebben. "Nu we onze zaterdag toch al verspild hebben kunnen we net zo goed nog lekker de rest van de avond blijven liggen", zei hij. Zijn grijze ogen leken me te bekijken alsof hij iets zocht. Een antwoord?

''Nee, geen dromen meer voor mij'', zei ik. Hij knikte. ''Dan maar even kletsen?'', vroeg hij. Ik knikte. Ik zag nu pas dat hij zijn shirt uit getrokken had. Zijn tatoeages waren nu duidelijker te zien, onddanks het donker in de kamer.''Kom hier jij'', zei hij. Hij pakte me bij mijn middel en liet me op zijn borst liggen. Ik duwde me van hem af voordat ik contact kon maken met zijn torso. Ik knipperde met mijn ogen. ''Shirt. aan.'', zei ik tegen hem. Hij lachte. ''Sorry'', zei hij. Hij pikte zijn shirt op van de grond en liet het zwarte kledingstuk over zijn lichaam glijden. ''Kom je dan nu weer hier?'', vroeg hij. Hij wees naar zijn borst. Ik knikte verlegen.

''Dus. Vertel maar'', zei hij. Ik overwoog te vertellen over mijn droom, maar liet dat even achterwege. ''Wees maar gewoon even stil'', zei ik en liet me op hem neervallen. ''Oke rups'', zei hij. Hij zuchtte. ''Oke Cocon'', zei ik.