Het pact (NL) ✔️

12 - flashback

  Do not stand at my grave and weep I am not there,
I do not sleep;
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glint on the snow;
I am the sunlight on ripened grain;
I am the gentle rain.
When you waken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave.
I am not there.
I did not die.
For everything beautiful that you see

will bring a memory of me.

----------

'Nee, ik twijfel er niet over!', zei ik. 'Ik kan Luke niet onder ogen komen na wat hij heeft gedaan'. Aiken's ogen stonden verward. Alsof hij niet helemaal begreep wat ik net gezegd had.

Ik weet dat dit egoïstisch en slap is, maar telkens als ik hem voor me zie doet het pijn.

Aiken liep naar me toe en plaatste een van zijn handen op mijn gloeiende rode wang. "Ik weet het Sky, maar het word tijd dat je hem verteld wat je zo dwars zit. Anders blijft hij je alleen nog maar achtervolgen", hij plaatste een tedere kus op mijn voorhoofd als gebaar van begrip. Hij is de enige die mijn pijn begrijpt..

Ik voel me slecht dat ik tegen hem lieg over mijn vader, hij verdient de waarheid, maar ik kan het gewoon niet. Ze mogen alles van me afpakken, me slaan en uitschelden, maar van mijn vader blijven ze af.

"Heb ik iets gemist?", vroeg Jaymie, die met grote vragende ogen van mij naar haar broer knikte. Ik voelde mijn wangen alleen maar nog warmer worden. Ik haat mijn lichamelijke reacties!

"None of your buisiness JayJay", zei Aiken. Hij verstrengelde zijn vingers met de mijne en gaf me vervolgens een licht kneepje in mijn hand. Misschien had hij het niet door, maar met een van zijn vingers streek hij zachtjes over een paar van de littekens van mijn pols.

Toen ik opkeek zag ik dat hij lachte en voor zich uit keek, de toekomst in. Vastberaden dat hij zijn vriend zou vinden. En het ergste is, dat ik me een vieze leugenaar voel. Iemand die niet goed genoeg is voor deze prachtige jongen naast me, verscholen achter een masker van schijn.

Als ik gaap merk ik pas hoe moe ik écht ben. Ik wil slapen. Wanneer ik in Aiken's oldtimer stap voel ik de vermoeidheid langzaam inwerken en val ik in een diepe slaap.

Bevend van de koude wind liep ik langs het strandpad naar beneden richting ons vakantiehuisje. Ik voelde me vies en gebruikt. Hij liep gewoon weg die klootzak! Ik wil hem nooit meer zien. Ik opende zo snel als ik kon de achterdeur van het huis en glipte naar binnen.

Het was donker in huis, naast me hoorde ik de houten vloer kraken waarna de lichtschakelaar werd omgezet. Ik keek recht in de 2 prachtige groene ogen van mijn moeder. "Mama", zei ik. "Sky Bright waar in hemelsnaam w..", maar ze kon haar zin niet afmaken. Zo snel als ik kon rende ik haar armen in, op zoek naar het comfort wat ik zo goed ken wanneer ik in haar armen uithuil.

Mijn moeder leek me gelijk te ontvangen met open armen. Vergeven vergeten, zo werkte het bij haar. Met een hand op mijn rug veegde ze op en neer om me te kalmeren. De ander legde ze in mijn nek waarmee ze mijn lichaam in een innige omhelzing trok.

"Sky toch, het komt wel goed. Wat is er gebeurt meisje?", ze klonk ontzettend bezorgd. "Luke hij..", zei ik door het snikken van mijn gelaten tranen heen. Mijn moeders grip om mijn armen versterkte.

Toen hoorde ik de deur open slaan. Papa. Zijn gezicht vertrok van boos naar bang naar bezorgd. "Sky lieverd.. wat is er gebeurt?", vroeg hij. Zo snel als hij kon snelde hij zich naar mij en mijn moeder toe, en sloot toen zijn eigen armen ook om me heen.

Snikkend keek ik op in mijn vaders ogen. Luke.. kon ik het woord überhaupt uitspreken waar mijn ouders bijstonden. "Wat is er met Luke lieverd?", vroeg mijn moeder opnieuw bezorg. Ze wisselde blikken met mijn vader die ik niet kon omschrijven of aflezen.

"Ik voel me zo vies mama", huilde ik. "Gebruikt en kapot gemaakt", voegde ik er hijgend van te weinig zuurstof aan toe. Papa aaide over mijn bol.

"Liefje, kom maar mee we gaan je even douchen en dan slapen oké?", vroeg ze. Ik knikte. Dat wilde ik het liefst op de hele wereld. Mama leek wat bijgesteld van de schrik, maar nog steeds kon ik de blik van afgunst tegenover Luke zien blinken in haar ogen. Ze was woedend, en ik voelde me daar net zo mislukt door. Naïef kind, dat ben ik. Waarom huilt de hemel nou niet? Dan kan ik voor nu even ophouden.

Opgeschrokken uit mijn droom oriënteerde ik me weer op de ruimte om me heen. Aiken bestuurde de auto, en Jaymie zat achterin de auto zenuwachtig aan haar nagels te bijten. "We zijn er bijna rups", onderbrak Aiken de stilte. Oh god, Luke, Phill, MAMA!

"Weet je zeker dat dit een goed idee is?", vroeg ik aan hem. We moesten morgen immers weer naar school, en ik was doodsbang voor wat me te wachten stond bij deze reünie. "Je moet je eroverheen zetten Sky. Je mag hem niet je leven laten besturen door de zieke dingen die hij met je gedaan heeft", zei hij. Hij had gelijk.

Die avond had mama mijn haar gewassen, me een pyjama aangetrokken en me in bed gestopt. Wat gebeurt was was gebeurd, had ze gezegd.
En dat kon ik niet meer terugdraaien.

Ik hoop maar zo dat ik niet twee keer dezelfde fout zal maken. Want mama was er nu niet meer om me te troosten.

"Dit is het", zei Aiken, waarna hij naar een klein wit hoekhuis wees en zijn auto snel parkeerde. Wat ik toen zag kon niet met woorden omschreven worden. Luke stond in een innige omhelzing met Phill. Hadden ze dan eindelijk al hun problemen opzij gezet?
---------------------------------------------

Ja, wat speelt er nu tussen Phill en Luke? En hoe zal Sky reageren als ze achter de echte waarheid komt.

Hello peepz! Dat was het nieuwe hoofdstuk! Sorry, misschien een beetje kort. Maar, er komt waarschijnlijk een hemelvaart update! Woohoo. Ook ga ik kijken of ik de andere boeken kan updaten! Xx fijne hemelvaart!