Het pact (NL) ✔️

45 - Morning After

I was so sick last night I   Didn't hardly know my mind.So sick last night IDidn't know my mind.I drunk some bad licker that   Almost made me blind.Had a dream last night I   Thought I was in hell.   I drempt last night I   Thought I was in hell.Woke up and looked around me-Babe, your mouth was open like a well.

------------------

Aiken's pov:

''Loop eens rechtdoor!'', gilt Sky in mijn oren. Ik heb haar bovenbenen beet net boven mijn heupen, waardoor ze achterop mijn rug hangt. Ze lacht en giechelt terwijl ze haar handen stevig om me heen slaat. ''Dat doe ik ook. Volgens mij is iemand hier gewoon te dronken om nog normaal te kunnen zien'', plaag ik. Ze geeft me een klap op mijn hoofd en laat haar hoofd dan hangen op mijn schouderbladen.

De sneeuw kraakt onder mijn voeten, die het lopen bijna niet meer uithouden. Gelukkig heb ik mijn zwarte boots aan, die me meer grip geven op de bevroren waterdamp waar ik op dit moment overheen loop. ''Een misstap, en we vallen allebei'', fluistert ze. Ik lach en loop voorzichtig verder. De koele lucht laat me afkoelen, waardoor ik weer nuchter kan nadenken. Ik vraag me af hoe laat het is op dit moment, hoe de avond gaat aflopen, wat Sky zich morgen zal kunnen herinneren en wat ik voor haar moet kopen. Want ja, het is bijna kerstmis.

Ik weet niet wat het is, maar iedereen die ons passeert lijkt ons toch op te merken, en moeite te doen om een teken van hun bestaan achter te kunnen laten. Ze lopen niet gewoon door, of werken rare blikken op me af zoals altijd. Komt het door mijn beanie, die mijn zwarte haren verbergt onder het zachte zwarte materiaal? Mijn dikke jas, die al mijn tatoeages van het zicht onttrekken? Of mijn haar, dat over mijn gezicht heen valt, en zo al mijn piercings verbergt? Nee. Het zal wel door Sky komen.

Een vrouw die haar Corgi uitlaat schenkt me een aardige glimlach, waarna de hond stopt aan mijn voeten en zijn kopje tegen mijn been laat rusten. Een man in pak die de voordeur van zijn huis opent zwaait naar ons wanneer hij zijn huis in loopt en daarna de deur weer zacht sluit. Waarschijnlijk zodat zijn familie er geen last van zal hebben. Een klein meisje dat met haar ouders uit een grote bmw stapt zegt zelfs even goede avond. Ze lachen allemaal, en zijn gelukkig. Ben ik eigenlijk wel helemaal gelukkig? Ik weet dat het nooit meer goed gaat komen tussen mij en mijn vader. Toch weet ik dat ik hem mis, en dat iets in mij, een klein breekbaar deeltje, nog steeds van hem houd. Hij blijft mijn vader.

''Waar denk je aan?'', vraagt Sky, die zo mijn ingewikkelde gedachtes onderbreekt met haar zachte ontspannen stem. Gelukkig is ze een beetje afgekoeld. Een half uur geleden schreeuwde ze nog tegen een paal, omdat ze dacht dat hij depressief was en daardoor geen licht meer gaf. Hilarisch! Natuurlijk had ze de paal geknuffeld en was ik vervolgens in lachen uitgebarsten. Oh, wat gaat die morgen spijt hebben.

''Van alles en nog wat. Kerstbomen.. enzo'', zeg ik. Ze lacht. ''Kerstbomen.. enzo?'', vraagt ze. Ik trek haar wat hoger op mijn rug, zodat ze niet de hele tijd wegzakt, en loop verder. ''Ja, en Kerstmannen met grote witte paarden, paarden en eenhoorns.. nou goed?'', vraag ik. Weer lacht ze. Wat is dat toch een mooi geluid. ''Morgen hé..'', begint ze. ''..Morgen gaan wij een kerstboom kopen''. Ik sta abrupt stil en slaak een diepe zucht. ''Ik hoopte dat je dat al vergeten was'', zeg ik enigszins overdreven teleurgesteld.

''Doorlopen.. en ja, we halen een boom, de mooiste grootste van allemaal, en gaan hem versieren met slingers en koekjes en kleine schattige Kerstmannetjes en lichtjes met alle kleuren van de hele regenboog met glitters én..'', ''Sky, je ratelt'', lach ik. Ze stopt met praten en begint wat binnensmonds te mompelen. Na een aantal minuten in heerlijke stilte begint ze me te schoppen tegen mijn knieholtes. ''Nog één keer en dan..'', ze schopt waardoor ik haar loslaat en dan alleen verder loop. ''Neeeee, Cocon! Ik wille niete lopene'', zeurt ze. Dit is echt hilarisch. Ik stop en draai me om. ''Ik kan niet lopen alleen'', zegt ze zacht. Ik grijns en trek mijn wenkbrauw op. ''Oh ja, en waarom dan niet?'', vraag ik. Ze mompelt een onverstaanbare sorry en gaat dan languit op straat liggen. ''Omdat ik teveel gedronken heb!'', giechelt ze.

''Dat is wat ik wilde horen. En we gaan het niet meer doen he?'', vraag ik wanneer ik een paar stappen haar richting in zet. Ze knikt. ''Jep, jepperdejep jep'', zegt ze. Ik schud mijn hoofd, alsof ik teleurgesteld in haar ben en trek haar dan omhoog. ''Terug mijn rug op jij, voordat je andere mensen in gevaar gaat brengen, of de brievenbussen gaat knuffelen omdat ze zo alleen zijn'', zeg ik. Ze grinnikt. ''Die paal was depressief, ik moest toch iets doen?''. Ik schud mijn hoofd en loop door. Als we na zes stoplichten eindelijk de hoek om draaien richting mijn, ons appartement, begint ze rustig te ademen. ''Sky?'', vraag ik zacht. Ze ademt wat zwaarder en mompelt wat. Wanneer ze verder niet reageert besluit ik zo langzaam mogelijk door te lopen. Ze slaapt.

''Kan je niet slapen lief muisje, kan je niet slapen vanavond''. Langzaam begin ik te neuriën. Ik weet niet waarom, maar het gebeurt gewoon. ''Kan je niet slapen vanavond? Lief muisje van mij. Sluit je oogjes lief muisje, alles komt wel weer goed'', zing ik zachtjes. Net als toen, de ambulances, mama, Jack... Misschien dat rups toch beter in de tekst past hier.

Als ik eenmaal voor de deur van het appartement sta realiseer ik me dat dit lastig gaat worden om de deur te openen. Langzaam laat ik Sky zakken en til haar op onder haar benen met mijn andere hand onder haar rug en open de deur. Eenmaal binnen ontspannen mijn spieren gelijk. We zijn thuis. Een warm gevoel omringt ons, wanneer ik naar boven loop met Sky in mijn armen en haar neer leg op het bed. Ik gooi mijn tas neer naast het bed en laat mezelf met muts en wanten aan op bed vallen. Ik strijk met mijn vingers langs haar gezicht en veeg de blonde haartjes,die voor haar ogen en wangen hangen, achter haar oren.  ''Slaap lekker lief muisje'', fluister ik, waarna ik een kus op haar neus plaats en de dekens zachtjes over ons heen trek. ''Slaap lekker rups''.

----

Sky's pov:

Wanneer ik mijn ogen open lig ik in bed. Mijn hoofd doet pijn, en mijn keel brand nog na van gisteravond. Als mijn zicht iets verbeterd kan ik zien dat ik in de slaapkamer van Aiken's appartement lig. Nou ja, ons appartement. Ik probeer overeind te komen, maar word al snel overspoeld door een misselijkmakende vlaag gal. Zo snel als ik kan spring ik uit bed en ren richting de open badkamerdeur. Wanneer ik over mijn eigen benen heen struikel en even alles zie draaien ben ik bang dat ik weer ga hyperventileren.

Al snel zie ik dat Aiken naast me is komen staan. Ach, wel drie Aikens. Mijn hoofd voelt zwaar aan wanneer ik ook nog eens die vieze vlaag gal moet doorslikken. ''Gaat het?'', vraagt hij bezorgd. Ik schud mijn hoofd en slik hard om de tranen die opwellen te verstikken. Dat was echt eng. ''Kom maar, iemand heeft hier last van een kater'', grapt hij half, niet zeker of het wel een goede opmerking was. Hij helpt me terug naar de bedrand en laat me rustig zakken. ''Nu blijven zitten oké? Ik haal wat koffie en zorg dat je hier zo gemakkelijk mogelijk overheen komt'', stelt hij me gerust.

Hij legt een warme hand op mijn arm en hurkt dan voor me neer op zijn knieën. ''Als er wat is moet je wat zeggen oké? Ben je misselijk?'', vraagt hij. Ik knik. Onbewust verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Wat blijft hij toch zorgzaam. Het is toch wel lief om te zien hoeveel hij om me geeft. ''Hij leunt naar voren en geeft me een kus op mijn mond. Ik smelt van binnen door zijn zachte aanraking en lach tegen zijn lippen aan. Wanneer hij terugtrekt verschijnen er kuiltjes in zijn wangen. ''Je zal je kapot lachen als ik je vertel wat je gisteren allemaal gedaan hebt'', lacht hij. Ik grijns en steek mijn middelvinger naar hem op. Hij lacht. ''Wat een attitude zo vroeg in de morgen'', zegt hij.

Ik krimp ineen en verschuil me onder de dekens van het bed. Pas als hij wegloopt heb ik door dat hij nog steeds zijn beanie op heeft en aan zijn linker hand één want draagt. Misschien dat we vanmiddag nog wat leuke dingen kunnen kopen. Een tweede want, of een extra joggingsbroek. Ik lach bij de gedachte aan Aiken in een veel te vrolijke kerst trui. Ik kan hem bijna niet voor me zien in een andere kleur dan zwart, wit of grijs. Ik grijns bij de gedachte alleen al. En die kerstboom natuurlijk! Al weet ik dondersgoed wat de gevolgen zullen zijn.