Broken Bonds

Chapter 77

[Unicode]

ကြာရှည်စွာ၊ နက်ရှိုင်းစွာ၊ ပူလောင်လှစွာ ထို အနမ်းက မောဟိုက်စေပါသည်။

ယန်ဖေးလီ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ခွေယိုင်ကာ တုန်ရီလာသည်။ သူ့ကိုယ်သူ ဘယ်ဆီနေလို့ ဘယ်ရောက်နေမှန်းမသိ မှင်တက်နေပြီး ပေထန်အောက်ကသာလျှင် သူ့အား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ထားရသည်။

"ချန်းကျီး... ခုနက ဘာပြောလိုက်တာလဲ။ ထပ်ပြောပါဦး။"

ပေထန်အောက် ဖွဖွလေးပြုံးလိုက်ပြီး-

"ညတာက ရှည်ဦးမှာ။ ကိုယ် မင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောမယ်။"

အရှေ့သို့ ရုတ်တရတ် ထိုးဆောင့်မှုနှင့်အတူ ပေထန်အောက်၏ ညီငယ်လေးမှာ အတော်ကြာ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရသည့် အပေါက်ငယ်လေးထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့တော့သည်။

"အာ့..."

ယန်ဖေးလီမှာ လေသံတိုးဖြင့်သာ အော်မြည်းနိုင်ပါတော့သည်။

"အခုထိ တအားကြပ်နေသေးတုန်းပဲကွာ။"

ပေထန်အောက် သက်မချလိုက်သည်။

နောက်ဆုံးတော့ ပြင်းထန်လွန်းသည့် စိတ်ဆန္ဒများကို မချုပ်ထိန်းထားတော့ဘဲ ပေါင်းစည်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ယန်ဖေးလီမှာတော့ ခေါင်းထဲ တရိပ်ရိပ်၊ ညည်းညူသံများကို ချူပ်တည်းထားရင်း ပေထန်အောက်ပခုံးကိုသာ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရတော့သည်။

သူ ခုနက... သူ ခုနက ဘာပြောလိုက်တာလဲ... သူ ပြောလိုက်တာ... ချစ်တယ်တဲ့လား။

ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ သွေးများ ပွက်ပွက်ဆူသွားပြီဟု ယန်ဖေးလီ ခံစားမိရသည်။ ပေထန်အောက်သည် သူ့အား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆောင့်ထိုးလိုက်သော်လည်း သူကတော့ ကျေနပ်မှု မရနိုင်သေး။

ယန်ဖေးလီ ဘာစဉ်းစားနေလဲ ပေထန်အောက် သိပါသည်။ ယန်ဖေးလီအား ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူ့အပေါ်ထိုင်စေကာ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ထိုးသွင်းလေတော့သည်။

"အာ့..."

နောက်ဆုံးမှာတော့ ယန်ဖေးလီ အော်ညည်းလိုက်ရင်း အပေါက်ငယ်လေးကို အဆက်မပြတ် ကျုံ့လိုက်တော့သည်။