အခန္း (၃)

89 5 0
                                    

အာ့တ္လက္စ္

" 'ငါတို႔ေတြ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကမ္းေျခကိုေရာက္ခဲ့ၾကၿပီ' ?" လို႔ သီအိုက ေျပာတယ္။ "ခင္ဗ်ား သူမကို အဲ့ဒါမ်ိဳး တကယ္ႀကီးေျပာခဲ့တာလား။ ထုတ္ၿပီးေတာ့ေလ"

ကၽြန္ေတာ္ ဆိုဖာခံုရွည္ေပၚစိတ္မသက္မသာနဲ႔ ေနရာေရႊ႕လိုက္ရင္း "ငါတို႔ေတြငယ္ငယ္တုန္းက 'နီမိုကိုရွာေဖြျခင္း(Finding Nemo)'ဇာတ္ကားနဲ႔ သံေယာဇဥ္ရိွခဲ့ၾကတာကိုးကြ"

"ခင္ဗ်ားက ကာတြန္းကားတစ္ကားကို ကိုးကားခဲ့တယ္" သီအိုရဲ႕ေခါင္းက ဇာတ္ဟန္ပါပါလူးလိမ့္သြားတယ္။ "ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါက အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ခင္ဗ်ား သူမနဲ႔တိုးခဲ့တာ (၈)နာရီေက်ာ္သြားၿပီ၊ သူမဘက္က ခင္ဗ်ားဆီ စာပို႔မလာေသးဘူး"

"သူမအလုပ္ရႈပ္ေနတာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့"

"ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားဘက္က စေျပာတဲ့စကားက အရမ္းႀကီးျပင္းထန္လြန္းေနတာလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္" သီအိုကေျပာရင္းဆိုရင္း ကိုယ္ကိုအေရွ႕ကိုင္းလိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေတြကို ဒူး(၂)ဘက္ၾကားပူးကိုင္ထားရင္းက ျပန္အာရံုစိုက္လိုက္ၿပီး "ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ား အဲ့ဒီလို အေပါစားစာသားေတြအားလံုးေျပာၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ ဘာျဖစ္သြားလဲ"

လူမဆန္ခ်က္ပဲ။ "ဘာမွမျဖစ္ဘူးေလ။ ငါတို႔နွစ္ေယာက္လံုး အလုပ္သြားရမယ့္ဟာ။ ငါ သူမကို ငါ့ဖုန္းနံပါတ္ရိွေသးလားလို႔ ေမးလိုက္တယ္။ သူမက အဲ့ဒါကိုအလြတ္မွတ္ထားပါတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီေနာက္ ငါတို႔ေတြ တာ့တာ__"

"ခဏ" သီအိုက ျဖတ္ေျပာတယ္။ "သူမက ခင္ဗ်ားဖုန္းနံပါတ္ကို အလြတ္မွတ္ထားတယ္"

"အဲ့ဒီလိုပဲဆိုပါေတာ့"

"ဟုတ္ၿပီ" သူ႔ပံုစံက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရိွလာတယ္။ "ဒါ အဓိပၸါယ္တစ္ခုခုကိုဆိုလိုလိုက္တာပဲ။ ဘယ္သူမွ နံပါတ္ေတြကို အလြတ္ေလွ်ာက္မွတ္မေနၾကေတာ့ဘူး"

ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီလိုပဲေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ ကၽြန္ေတာ့ဖုန္းနံပါတ္ကို အလြတ္မွတ္ထားရတာ တျခားအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္မ်ားလားလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိေသး။ ကၽြန္ေတာ္ အဲ့ဒါကိုခ်ေရးေပးခဲ့ၿပီး သူမရဲ႕ဖုန္းအစြပ္ထဲထည့္ေပးခဲ့တုန္းက အေရးေပၚကိစၥတစ္ခုအတြက္ေလ။ သူမရဲ႕တစ္စိတ္တပိုင္းက သူမအဲ့ဒါကိုလိုအပ္လာမယ့္ေန႔အတြက္ စိုးထိတ္ေနတာျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူမက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဘာမွသက္ဆိုင္မေနတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ အဲ့ဒါကို အလြတ္မွတ္ထားလိုက္တာျဖစ္နိုင္တာပဲ။

[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)Where stories live. Discover now