[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)

အခန္း (၃၆)

လီလီ

ကၽြန္မ အာ့တ္လက္စ္ရဲ႕ဆိုဖာခံုရွည္ေပၚမွာ ေကြးေနရင္း ေျပာင္းေရႊ႕လာရတာေၾကာင့္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနတယ္။

ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ဆိုဖာခံုရွည္ေပါ့ေနာ္။

အက်င့္သားရသြားဖို႔ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ၾကာဦးမယ္။

ကၽြန္မ သီအိုနဲ႔ေဂ်ာ့ရွ္တို႔ကို အမ္မာဆန္နဲ႔ကၽြန္မရဲ႕က်န္တဲ့ပစၥည္းေတြ ဝိုင္းရွင္းေပးခိုင္းထားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အာ့တ္လက္စ္က အလုပ္မွာညနက္မွာေလ။ ကၽြန္မက အေစာႀကီးထရၿပီး သူက အိမ္ကိုေနာက္က်မွျပန္ေရာက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုဆို ကၽြန္မတို႔ေတြ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕အစိတ္အပိုင္းေတြပိုရလာၾကေတာ့မွာမို႔ စိတ္လႈပ္ရွားရပါတယ္ေနာ္။ အဲ့ဒါက ျဖတ္သြားၾကရင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ တနဂၤေႏြေန႔ေတြကို အတူတူရိွခြင့္ရၾကၿပီ။

ဒါေပမဲ့ ဒီညက ေသာၾကာေန႔။ ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္က စေနေန႔။ အာ့တ္လက္စ္ရဲ႕အလုပ္အရႈပ္ဆံုးေန႔ေတြပဲ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မ ေဂ်ာ့ရွ္နဲ႔သီအိုကို ကၽြန္မအေမ အမ္မာဆန္နဲ႔ျပန္လာတဲ့အထိ ေဖ်ာ္ေျဖေပးေနလိုက္တယ္။ ကၽြန္မတို႔(၃)ေယာက္ 'နီမိုကိုရွာေဖြျခင္း'ကာတြန္းကားၾကည့္ေနၾကၿပီး အဲ့ဒါက ၿပီးခါနီးေနၿပီ။

သူတို႔ေတြ အဲ့ဒါကိုၿပီးတဲ့အထိတစ္ေလွ်ာက္လံုးထိုင္ၾကည့္သြားၾကလိမ့္မယ္လို႔ တကယ္မထင္ထားခဲ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔က ဒစ္စနီကာတြန္းကားေတြကေန သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ခြဲထြက္ခ်င္ေနၾကတဲ့ (၁၂)နွစ္၊ (၁၃)နွစ္အရြယ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္မတိုင္မီအရြယ္ေလးေတြေလ။ ဒါေပမဲ့ Gen Zက ကြဲျပားျခားနားတဲ့ မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႔တစ္ခုလို႔ သိမွတ္ေလ့လာမိေနတယ္။ ကၽြန္မ ဒီနွစ္ေယာက္နဲ႔အခ်ိန္ပိုကုန္လာရေလေလ၊ သူတို႔က သူတို႔မတိုင္ခင္မ်ိဳးဆက္ေတြတစ္ခုနဲ႔မွ မတူဘူးလို႔ ေတြးမိလာေလေလပဲ။ သူတို႔ေတြက တန္းတူရြယ္သူေတြအမ်ားႀကီးဆီကလႊမ္းမိုးခံရတာမ်ိဳး နည္းၿပီး တစ္ဦးခ်င္းအလိုက္သီးျခားပံ့ပိုးမႈမ်ိဳး ပိုအေလးသာၾကတယ္။ ကၽြန္မ သူတို႔ကို နည္းနည္းမနာလိုျဖစ္မိတယ္။