အခန္း (၂၂)

29 3 0
                                    

လီလီ

‼️‼️🔞‼️‼️

ကၽြန္မ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ယံုၾကည္ပိုင္နိုင္သလိုပံုမ်ိဳးႀကိဳးစားသရုပ္ေဆာင္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မရဲ႕အိပ္ခန္းထဲကို ေလွ်ာက္လွမ္းဝင္လာလိုက္တာနဲ႔ ဒီေနရာေရာက္ေအာင္ကၽြန္မကိုေခၚလာခဲ့တဲ့ ပိုင္နိုင္ယံုၾကည္မႈေတြအားလံုး ဆံုးရံႈးသြားေတာ့တာပဲ။

ကၽြန္မတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔အတူရိွခဲ့ဖူးတာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသြားခဲ့ရံုပဲရယ္။ အမ္မီ့ကိုကိုယ္ဝန္ရခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္းကတည္းက ျဖစ္ေလာက္မယ္။ ကေလးေမြးၿပီးသြားေတာ့ ကၽြန္မ လိင္မဆက္ဆံျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အာ့တ္လက္စ္နဲ႔က (၁၆)နွစ္သမီးကတည္းက လိင္မဆက္ဆံျဖစ္ခဲ့ေတာ့တာ။ အဲ့ဒီအေတြး(၂)ခုလံုး အတူတူစၿပီးတေဝ့ေဝ့လည္လာရင္း ကၽြန္မစိတ္ထဲ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ဒီေလဆင္နွာေမာင္းႀကီးကို ဖန္တီးလိုက္ၾကတယ္။

ေနာက္စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ေနေတာ့ အာ့တ္လက္စ္တစ္ေယာက္ တံခါးေပါက္ဝမွာ ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္မက အိပ္ခန္းအလယ္ေကာင္မွာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္သားရိွေနတယ္။ ကၽြန္မလက္ေတြကို ကၽြန္မရဲ႕တင္ပါးေတြေပၚတင္ထားၿပီး ဒီတုိင္း... ဒီမွာရပ္ေနတယ္။ သူက ကၽြန္မကိုစိုက္ၾကည့္လာတယ္။ ကၽြန္မ ေနာက္ထပ္လုပ္ရမယ့္ဟာကို လုပ္သင့္ၿပီလို႔ ခံစားရတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္မအိပ္ခန္းထဲ ေခၚလိုက္တဲ့တစ္ေယာက္က ကၽြန္မျဖစ္ေနေတာ့ေလ။

"ေနာက္ေတာ့ဘာဆက္လုပ္ရမယ္မွန္း ငါမသိေတာ့ဘူး" လို႔ ကၽြန္မဝန္ခံလိုက္တယ္။ "အဲ့ဒါက ေတာ္ေတာ္တန္တန္ၾကာသြားခဲ့ၿပီဆိုေတာ့"

အာ့တ္လက္စ္က ရယ္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ သူက အိပ္ရာဘက္ကို တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့၊ အင္းေလ၊ သူမွ ဆြဲေဆာင္မႈမရိွတဲ့ပံုမ်ိဳးနဲ႔ေလွ်ာက္သြားလို႔ မျဖစ္တဲ့ဟာကို။ သူလႈပ္ရွားလိုက္တဲ့အကြက္တိုင္းက စြဲမက္စရာေကာင္းေနတယ္။ အခု သူ႔ဝတ္စံုကအေပၚထပ္အကႌ်ကို ခၽြတ္လိုက္တာက စြဲမက္စရာပဲ။ အဲ့ဒါကို ကၽြန္မရဲ႕မွန္တင္ခံုေပၚပစ္တင္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဖိနပ္ေတြကိုကန္ခၽြတ္လိုက္တယ္။ ဘုရားေရ၊ အဲ့ဒါကေတာင္ စြဲမက္စရာႀကီးေတာ့။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ သူက ကၽြန္မရဲ႕အိပ္ရာေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။

[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)Where stories live. Discover now