[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)

အခန္း (၂၆)

လီလီ

မင္းကေတာ့ ငါ့ကို စိတ္ပ်က္ေအာင္လုပ္လိုက္တာပဲ၊ လီလီ။

ကၽြန္မဖုန္းကို ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ရင္း စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။

ဒါက အေျပာင္အျပက္တစ္ခုလား။

မင္း ငါ့ကို ဘီလူးသဘတ္တစ္ေကာင္လိုဆက္ဆံလုိက္တာ၊ ငါက သူမရဲ႕ေ-ာက္အေဖကြ။

မနက္(၅)နာရီႀကီးေပါ့။ ကၽြန္မ ေရအိမ္သြားဖို႔ နိုးလာတယ္။ နိႈးစက္ျမည္မလာခင္ ေနာက္ဆံုးတစ္နာရီေလာက္အိပ္လုိက္ဖို႔ မႀကိဳးစားခင္ေလး ပံုမွန္လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း ကၽြန္မရဲ႕ဖုန္းကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။

စာေတြအားလံုးက ႐ြိဳင္းလ္ဆီကပဲ။ တနဂၤေႏြေန႔က သူ ကၽြန္မအိမ္မွာေပၚလာၿပီးကတည္းက သူ႔ဆီကအဆက္အသြယ္မရေသးဘူး။ (၄)ရက္ရိွသြားၿပီေပါ့။ သူက လွမ္းဆက္သြယ္ၿပီး သူ ကၽြန္မအေပၚေဒါသမခ်ဳပ္တည္းနိုင္လိုက္တာကို ေတာင္းပန္လာတာမ်ိဳးေတာင္ လံုးဝစိတ္ရႈပ္ခံမလုပ္ခဲ့ဘူး။ (၄)ရက္ေလာက္ အသံတိတ္ေနခဲ့ၿပီးမွ ဒါႀကီးတဲ့လား။

ငါ မင္းကို မေတြ႔ခင္က ပိုၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္။

ကၽြန္မ တရစပ္ပို႔ထားခဲ့တဲ့စာေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ဖတ္လာရင္း သူမေန႔ညက ဒါေတြပို႔ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ မူးေနတယ္လို႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိေနတယ္။ ပထမဆံုးတစ္ခုက ညသန္းေခါင္အခ်ိန္ႀကီးပို႔လိုက္တာ။ ေနာက္ဆံုးပို႔လိုက္တဲ့ မနက္(၂)နာရီတစ္ခုက

အိမ္ေျခရာမဲ့ဘဲနဲ႔ခ်ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ။

ကၽြန္မဖုန္းကို ကၽြန္မရဲ႕အိပ္ရာေပၚပစ္ခ်လိုက္ၿပီး လက္ေတြကတုန္ယင္ေနတယ္။ သူ ဒါေတြပို႔လာတာကို ကၽြန္မမယံုနိုင္ဘူး။ (၄)ရက္ေလာက္တိတ္ဆိတ္ေနတာ သူ႔ဘက္ပိုင္းမွာ ေနာင္တေတြတဆန္႔ႀကီးျဖစ္ေနလို႔လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ သူက သူ႔ေဒါသေတြထဲသူ႔ဘာသာျပန္နွပ္ေနခဲ့တာမွန္း အသိအသာႀကီးပဲ။

ဒါက ကၽြန္မထင္ေနတာထက္္ အမ်ားႀကီးပိုၿပီးဆိုရြားတယ္။

ကၽြန္မျပန္သြားအိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အိပ္မရေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မထၿပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မဗိုက္က အဲ့ဒါေသာက္ဖို႔ အရမ္းကိုမအီမသာျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္မေနာက္နာရီဝက္ကို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဘာရယ္လို႔မရိွဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ကၽြန္မစိတ္ထဲ အဲ့ဒီစာေတြ အဖန္ဖန္တလဲလဲျပန္ျပန္ေပၚလာတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တယ္။