[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)

အခန္း (၄)

လီလီ

အမ္မာဆန္ေမြးၿပီးကတည္းက ကၽြန္မနဲ႔ရိြဳင္းလ္ရဲ႕အေျခအေနက သမာရိုးက်တစ္ခုကိုမဟုတ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ကြာရွင္းဖို႔ေလွ်ာက္လႊာတင္တဲ့အခ်ိန္က သူတို႔ေမြးကင္းစကေလးရဲ႕ေမြးစာရင္းမွာ လက္မွတ္ထိုးတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တစ္ခ်ိန္တည္းျဖစ္ၾကမယ့္ စံုတြဲေတြ အမ်ားႀကီးရိွၾကလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္မေတာ့ မထင္မိဘူး။

ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးကိုအဆံုးသတ္ပစ္မယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳး ကၽြန္မလုပ္မိလာေအာင္ တြန္းအားေပးခဲ့တဲ့အရာက ရိြဳင္းလ္ျဖစ္ေနတဲ့အတ​ြက္ သူ႔အေပၚစိတ္ပ်က္မိသေလာက္ ကၽြန္မတို႔သမီးနဲ႔သံေယာဇဥ္တစ္ခု တည္ေဆာက္မယ့္ကိစၥမွာ​ေတာ့ သူ႔ကိုမဟန္႔တားခ်င္ခဲ့ဘူး။ သူ႔အခ်ိန္ဇယားေတြက အရမ္းကသီလင္တနိုင္တာေၾကာင့္ ကၽြန္မတတ္နိုင္သေလာက္ သူနဲ႔ပူးေပါင္းေပးခဲ့တယ္။ တစ္ခါတရံက် သူေန႔လည္စာနားခ်ိန္မွာ သူ႔အလုပ္ဆီ သူမကိုအလည္ေခၚသြားေပးတဲ့အထိေတာင္ လုပ္ေပးခဲ့တယ္။

သူ႔ဆီမွာလည္း အမ္မာဆန္မေမြးခင္ကတည္းက ကၽြန္မေနရာရဲ႕ေသာ့ ရိွေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္မသူ႔ကိုအဲ့ဒါေပးခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းက ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းေနၿပီး ကေလးေမြးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ အဲ့ဒီတိုက္ခန္းထဲ ဝင္လာဖို႔လိုေနမွာစိုးလို႔ သက္သက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မမီးဖြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ သူက ေသာ့ကိုလံုးဝျပန္မေပးခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မဘက္က အဲ့ဒါကိုေတာင္းတဲ့အဓိပၸါယ္မ်ိဳး ျပေနခဲ့တာေတာင္မွေပါ့။ သူညနက္ထိလုပ္ရတဲ့ခြဲစိတ္မႈမ်ိဳးရိွတဲ့အခါလို ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲအခ်ိန္အခါမ်ိဳးေတြက် ကၽြန္မအလုပ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အမ္မီနဲ႔မနက္ခင္းပိုင္းေတြမွာ အခ်ိန္ပိုေလးအတူတူကုန္ဆံုးလို႔ရေအာင္ဆိုၿပီး တစ္ခါတေလ သူ အဲ့ဒါကိုသံုးတတ္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မလည္း ျပန္မေတာင္းျဖစ္ေတာ့ဘူးရယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုတေလာဆို သူက အဲ့ဒီေသာ့ကိုသံုးသံုးၿပီး အမ္မီ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔ပို႔ေပးေနတယ္ေလ။

ကၽြန္မဆိုင္ကိုေစာေစာမပိတ္ခင္ေလး သူက စာလွမ္းပို႔ၿပီး အမ္မီတစ္ေယာက္ ပင္ပန္းေနၿပီလို႔ဆိုတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူမကို အိပ္ရာထဲသိပ္ထားလိုက္ဖို႔ ကၽြန္မရဲ့အိမ္ေခၚသြားေတာ့မယ္ေပါ့။ အခုတေလာ သူေသာ့ကိုသံုးသံုးလာတဲ့အႀကိမ္အေရအတြက္ေၾကာင့္ သူအခ်ိန္ပိုျဖဳန္းခ်င္တဲ့သူက အမ္မီတစ္ေယာက္တည္းေရာဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ကၽြန္မေတြးေတာမိလာတယ္။