အခန္း (၇)

29 5 0
                                    

အာ့တ္လက္စ္

"ငါးေခြးလွ်ာကိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ မင္္းရဲ႕ဓားကို ဒီလိုမ်ိဳး အၿမဲကိုင္ထား" ကၽြန္ေတာ္က အၿမီးမွာရိွေနတဲ့မႈန္မိႈင္းမိႈင္းအစြန္းကေန ဘယ္လိုစလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ျပေနတာ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ငါးကိုေၾကးစထိုးလိုက္တာနဲ႔ သီအိုက အၾကည့္လႊဲသြားခဲ့တယ္။

"ရြံ႕စရာႀကီး" လို႔ ပါးစပ္ကိုအုပ္ရင္း သူက ေရရြတ္လာတယ္။ "ကၽြန္ေတာ္မရေတာ့ဘူး" သီအိုက ေကာင္တာရဲ႕အျခားတစ္ဘက္ကိုေရႊ႕သြားၿပီး သူကိုယ္သူ ဟင္းခ်က္နည္းသင္ခန္းစာနဲ႔ ေနရာျခားထားလိုက္တယ္။

"ငါက ေၾကးပဲထိုးရေသးတာပါ။ အဲ့ဒါကို လွီးၿပီးခြဲထုတ္တာေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး"

သီအိုက ပ်ိဳ႕တဲ့အသံတစ္သံလုပ္လာတယ္။ "ကၽြန္ေတာ္က အစားအေသာက္ေတြလုပ္ကိုင္ရတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စိတ္မဝင္စားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ကုထံုးပညာရွင္အျဖစ္ပဲ ေပကပ္ေနမွာ" သီအိုက သူ႔ဘာသာေကာင္တာေပၚ တက္ထိုင္လိုက္တယ္။

"ေျပာကာမွ ခင္ဗ်ား လီလီ့ဆီစာပို႔လိုက္ေသးလား"

"ပို႔လိုက္တယ္"

"စာျပန္ပို႔လာလား"

"ပို႔လာသလိုလိုပဲေပါ့။ အဲ့ဒါက စာတိုတိုေလးတစ္ေၾကာင္း။ ဒါနဲ႔ သူမဘာေတြေတြးေနလဲဆိုတာ သိရေအာင္ ငါ ဒီေန႔ သူမဆီေန႔လယ္စာယူသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္"

"အဲ့ဒါကေတာ့ ရဲရဲတင္းတင္းႀကီးအကြက္ေရႊ႕လိုက္တာပဲ"

"သူမနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ရဲရဲတင္းတင္းအကြက္ေရႊ႕တာေတြမလုပ္ဘဲ ငါ့ဘဝကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ငါဘယ္ေနရာမွာရပ္ေနမွန္း သူမ သိတာေသခ်ာေအာင္ လုပ္ခ်င္မိတယ္"

"အိုး၊ မဟုတ္ေသးပါဘူး" သီအိုကေျပာတယ္။ "ခင္ဗ်ား သူမကို ငါးတို႔၊ ကမ္းေျခတို႔၊ ေသာင္ျပင္တို႔နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဘာခပ္ေပါေပါေတြ ေျပာခဲ့လိုက္လဲ"

ကၽြန္ေတာ္ လီလီ့ကို ေနာက္ဆံုးမွာကမ္းေျခေရာက္သြားခဲ့ၾကၿပီလို႔ေျပာလိုက္တဲ့အေၾကာင္း သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွမေျပာခဲ့သင့္ဘူး။ အဲ့ဒါကို ၾကားလို႔ကိုဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ "တိတ္လိုက္ေတာ့။ မင္း တစ္ခါမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို စကားေတာင္ေျပာဖူးေလာက္မွာမဟုတ္ဘူး။ မင္းအသက္က (၁၂)နွစ္ဆိုေတာ့"

[[Completed]] နိဒါန်းပျိုးခဲ့ကြပြီ (နိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီ)Where stories live. Discover now